Reisdagboek: Groetjes uit Wenen
Eigenlijk trok Wenen me nooit zo, terwijl het alles heeft waar ik van houd: prachtige architectuur, sprookjesachtig paleis en bakken met geschiedenis. Daarom bracht ik tóch een bezoekje aan de stad en neem ik je mee in mijn ervaring.
In april 2016 ging ik voor de eerste keer naar Wenen. Ik ben wel eerder in Oostenrijk geweest, maar dan ging ik altijd op wintersport, niet op citytrip. Gelukkig bleek Wenen – spoiler alert – heel erg mooi.
Dag 1: reis, Wenen en theater
Wij vlogen van Schiphol naar Wenen. De vlucht met KLM was prima. Voordeel van KLM is dat je er wat te drinken bij krijgt en in ons geval een broodje, allebei inclusief. Natuurlijk niet echt een reden om veel geld extra te betalen, maar toch altijd wel mooi meegenomen.
De vlucht was vrij vroeg, waardoor we ook vroeg in Wenen aankwamen. Op het vliegveld proberen ze je met veel reclame een ticket te laten kopen voor de CAT (City Airport Train), wat je juist niet moet doen. Wij kochten normale treintickets voor ongeveer 6 euro, waarna we verder gingen met de metro. De treinreis was ongeveer een halfuur. Iets langer dan de CAT, maar véél goedkoper.
De metro is een beetje verwarrend: als je een ticket zonder datum koopt, dan moet je deze zelf stempelen. De automaten staan nog voor je het perron op gaat. Als je dit niet doet, schijn je een flinke boete te kunnen krijgen. Makkelijker is het om een ticket met een datum erop te kopen.
Ons hotel in Wenen
Als verblijf hadden wij Pension Baron am Schottentor geboekt. Dit bleek gelukkig een fijn hotel te zijn. Onze kamer was groot, hoewel de badkamer in vergelijking een beetje jammer was. Maar warm water en een douchekop die kan hangen (want: lang haar) en ik ben tevreden. Onze kamer zat in de ontbijtruimte, wat waarschijnlijk heel lawaaiig kan zijn, maar het uitzicht was erg mooi. Wij staan op vakantie vrij vroeg op en hebben dus geen last gehad van herrie.
Het ontbijt was prima: brood, roerei, yoghurt, cruesli, ham, kaas, jam, honing, chocoladepasta; genoeg keuze dus. Maar dat is alvast een voorproefje van de tweede dag!
Eerste kennismaking met Wenen
Omdat we al vroeg in Wenen aankwamen, besloten we gelijk de stad in te lopen. We bezochten eerst de Votivkirche, die naast ons hotel lag (en in de steigers stond). Daarna wandelden we richting het centrum.
We zagen de Stephansdom, waar op dat moment een mis bezig was. Ze vragen entree voor het middendeel – ietwat onhandig, aangezien je bijna de gehele kerk gratis kunt zien zonder dat laatste middendeel.
Om de mis niet te veel te verstoren gingen we algauw weer naar buiten. Mijn reisgids vertelde ons over de toren, dus na een rondje om de kerk vonden we de zuidertoren (Südturm). Deze heeft flink wat trappen (137 meter) en eenmaal boven heb je uitzicht door vier (open) ramen met in het midden een winkeltje. Ik vond het uitzicht zeker de moeite. Mijn oog viel hier op een groot paleis. Aangezien ik groot liefhebber ben van kastelen en paleizen, kon ik natuurlijk niet anders dan naar dit paleis gaan. Na even speuren op de kaart bleek dit Schloss Belvedere te zijn. We besloten dus weer af te dalen en de metro die kant op te nemen.
Het eerste paleis in Wenen
Het stralende zonnetje in Wenen maakte onze dag steeds leuker en ik vond Schloss Belvedere dan ook prachtig. Er zit een kunstmuseum in, maar omdat moderne kunst niet echt ons ding is en we met 25 graden gewoon lekker buiten wilden zijn, hebben we door de tuin gewandeld, foto’s gemaakt en lekkere ijsjes gegeten helemaal beneden in de tuin.
Hierna besloten we niet de metro terug te nemen maar te gaan lopen. We liepen langs het Schwarzenbergplatz, waar een Sovjet-Unie Oorlogsmonument (Heldendenkmal der Roten Armee) staat, welke herinnert aan de duizenden Sovjetsoldaten die stierven tijdens de Slag om Wenen in de Tweede Wereldoorlog. We pauzeerden even bij de fontein (Hochstrahlbrunnen). Met de vroege vlucht hadden we er al een lange dag op zitten en we besloten richting het hotel te gaan.
Een avondje uit
Na even wat uurtjes uitgerust te hebben, gingen we wat eten aan de overkant van het hotel, bij restaurant Roth (Rooseveltplatz 15). Dit werd mede bepaald doordat het precies ging regenen toen we naar buiten stapten.. Het eten was prima, voor mij zelfs zo veel dat ik het niet eens op kreeg. Geen niet-te-missen, maar wel goed.
In de avond besloten we naar Vienna’s English Theatre te gaan. De reisgids noemde deze tussen de dure opera’s en bioscopen en het stuk dat speelde leek ons wel leuk. Het theater was klein en de tickets vonden we vrij duur (rond de 30 euro), maar met studentenkorting en kaartjes op het balkon was het wel goed te doen. Het stuk (Hello/Goodbye) was echter zeer verrassend! Het decor was heel indrukwekkend (met werkend fornuis!) en er werd goed gespeeld. Het was zeker een leuke avond weg, als je eens iets anders wilt dan uitgaan in café.
Dag 2: sprookjesachtig Schloss Schönbrunn
De tweede dag hadden we helemaal uitgetrokken voor Schloss Schönbrunn. Zoals ik al zei zijn paleizen en kastelen de dingen die ik nooit over zal slaan op vakantie en deze stond zeer hoog op mijn wensenlijstje. Het was wederom een prachtige dag, dus na onze metrorit kon ik niet wachten tot we het hek door gingen en het paleis zagen. We kochten eerst kaartjes en gingen voor de zeer uitgebreide Classic Pass, want als je er dan toch bent moet je het ook goed doen 😉
Eerst maakten we vele foto’s van het gele paleis, waarna we door de tuin liepen en verschillende fonteinen bekeken. We besloten eerst alles buiten te doen, dus we gingen naar het doolhof (waar we verschillende theorieën over de snelste weg naar buiten hebben uitgetest) en beklommen daarna de heuvel. Op de heuvel staat de Gloriette. Hoewel de reisgids aangaf dat het uitzicht van de top marginaal beter is dan het uitzicht vanaf de rest van de heuvel, zat het toch bij ons ticket en gingen we erop. Persoonlijk vond ik het uitzicht echt een stuk beter vanaf boven! En de wind hielp wel mee, lekker verkoelend.
Een Oostenrijkse lunch
Van de wandelingen door de tuinen hadden we wel honger gekregen, maar het terras bij de Gloriette was helaas vol en binnen zitten vonden we geen optie. Daarom besloten we terug naar het hoofdgebouw met de tickets te lopen, want daar zat ook een restaurant. Voordat we dat bereikten zagen we echter een bord dat ons naar een restaurant meer aan de zijkant wees. Hier was het niet druk (het werd wel drukker naarmate wij er zaten). We besloten typisch Weens te doen en een Wiener Schnitzel te bestellen, met als toetje een apfelstrudel. We konden hier fijn uitrusten op het terras in de (warme!) zon. Bij het afrekenen bleken we niet te kunnen pinnen, maar gelukkig stond er een pinautomaat in het hoofdgebouw, dus mijn vriend heeft een kleine wandeling gemaakt. Ik bleef achter als onderpand, haha.
De laatste tuinen en Schloss Schönbrunn
Ons ticket gaf ook toegang tot de Kronprinzengarten, een privétuin. Hier was het niet druk en het was wel mooi, maar ook klein. Leuk om doorheen te wandelen, maar als je twijfelt is het niet echt nodig.
Tot slot bezochten we nog de Orangerie: dit was een beetje een domper, het waren wat bomen en planten binnen, maar je kunt maar een klein stukje zien en dat is niet echt de moeite waard.
Toen kwam het moment suprême: het paleis zelf! In het paleis krijg je een audiotour die heel veel info geeft, misschien een beetje te veel. Het is verder wat je van een paleis verwacht: mooie kamer, veel kamers, zeker omdat we de Grand Tour hadden met extra veel kamers. Ik vond het mooi, hoewel niet het mooiste paleis dat ik ooit heb gezien. Vooral de Grand Gallery is heel erg de moeite.
Het Hundertwasserhaus in Wenen
Na bijna een hele dag bij het paleis, gingen we met de metro terug naar het centrum voor het avondeten. Onderweg stapten we nog uit en na wat zoeken (we hadden geen al te beste plattegrond) vonden we nog het Hundertwasserhaus. Dit gebouw is ontworpen door de architect Hundertwasser in 1983. Hij baseerde zijn ontwerpen op de natuur, met allerlei vormen en kleuren, en niet saai en recht. Het gebouw is extra bijzonder omdat de huizen die erin staan sociale huurwoningen zijn, wat meestal niet zo is met bekende architectuur. Het is een trekpleister in Wenen en daarom is er tegenover een winkelcentrum. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het niet zo vreselijk bijzonder vond, maar internet vergelijkt Hundertwasser met Gaudí en ook daar ben ik niet extreem van onder de indruk, dus wellicht daarom.
Na deze korte stop gingen we verder richting het centrum en aten uiteindelijk pizza bij Fratelli (Rotenturmstrasse 11), redelijk dicht bij de Stephansdom. We zaten in de kelder, waar het mooi was ingericht en we hebben lekker gegeten. Aan de overkant zit het bekende Zanoni & Zanoni, waar we een ijsje haalden.
Dag 3: Sisi, eten en terugvlucht
Dit was alweer onze laatste dag in Wenen. Onze bagage konden we achterlaten in het hotel, zodat we de stad in konden. Vandaag stond het Kunsthistorisches Museum op de planning. Hoe jammer dat ik onze trip minder goed gepland had dan normaal.. Het museum is namelijk dicht op maandag. Omdat het weer een beetje minder begon te worden, wilden we voor een binnenactiviteit gaan.
We besloten naar het Hofburg te gaan. Je koopt hier een ticket waarmee je de Kaiserappartements bezoekt, dus de kamers in het paleis. Met dit ticket bezoek je echter gelijk ook het Sisi Museum en de grote favoriet van mijn vriend: de Silberkammer! In deze zilvercollectie zie je serviezen van véle jaren. Het is een eindeloze hoeveelheid en elk servies heeft een uitleg. Best leuk om te zien, maar na 10 serviezen ga je de audiotour toch een beetje doorskippen naar alleen de mooiste..
Alles over Sisi
Toen we deze collectie helemaal hadden doorgewerkt, liepen we door richting het Sisi Museum. Wel een beetje een toeristendingetje, maar omdat ik nog weinig wist over Sisi, vond ik het wel leuk. Je krijgt veel informatie van haar en er staan wat jurken en spulletjes tentoongesteld. Tot slot eindelijk de kamers die ik graag wilde zien! Ik vond ze zeker de moeite, ook leuk om de turnkamer van Sisi te zien. Het maakt het allemaal toch wat echter dan steeds een nieuwe fauteuil.
De regen was helaas nog steeds niet gestopt, wat betekende dat we een café in gingen. We kozen voor Café Sperl (Gumpendorferstrasse 11) en namen daar thee, koffie, apfelstrudel en taart. Hoewel het personeel heel onvriendelijke was, vond ik het café er wel mooi uitzien. Vooral de zitjes aan de zijkanten (die helaas vol waren toen wij kwamen) zagen er erg gezellig uit.
Laatste uurtjes in Wenen
We liepen naar de Naschmarkt, een straat vol met eetkraampjes. Met wat meer tijd een goede optie om wat te eten. Ook een goed moment om postzegels te kopen, want in een zijstraat zit een postkantoor! Het postzegels kopen was een beetje ingewikkeld met een machine waar je ze uit kon halen, maar het is gelukt.
In de straat van ons hotel was mijn oog al een paar keer op een leuk restaurant gevallen. Als we teruggaan naar het hotel, besluiten we hier uitgebreid te lunchen. Met het avondeten zitten we namelijk in het vliegtuig en krijgen we weer een KLM-broodje.
Uiteindelijk blijkt Café Français (Währinger Strasse 6 bis 8) echt een heel goede keuze! Mijn crêpe was heel erg lekker en ook de clubsandwich zag er heel goed uit. Hier maken we onze tijd vol tot het tijd is om de koffers te halen en naar het vliegveld te gaan.
Kortom: Wenen is een echte aanrader! Een stad vol mooie gebouwen en meer dan genoeg te doen, eigenlijk zelfs meer dan voor drie dagen. We moeten dus nog eens terug!
Ben jij weleens in Wenen geweest?
