Reisdagboek #10: Titicacameer en Cusco

Eerder schreef ik al over onze reis van Uyuni via La Paz naar Copacabana. Hier aangekomen is het tijd om het Titicacameer voor de tweede keer te bezoeken, dit keer aan de kant van Bolivia. We gaan naar Isla del Sol en Isla de la Luna. Daarna is het tijd om afscheid te nemen van Bolivia en reizen we door naar Cusco in Peru.

Maandag 26 juni: het Titicacameer

We staan op tijd op, want ons hostel heeft helaas geen ontbijt. We moeten om 8.15 uur bij de boot zijn, dus het is een vroege ochtend. Gelukkig kunnen we al een paar deuren verderop terecht voor een ontbijtje. Met roerei, dus geen jam voor mij dit keer (ik kan namelijk geen jam meer zien).

Op weg naar de eilanden

Netjes op tijd staan we klaar, maar natuurlijk vertrekt de boot veel te laat. Bijna een halfuur later zijn we dan toch op weg. We maken eerst een korte stop op Isla del Sol om wat mensen af te zetten. Daarna varen we door naar Isla de la Luna.

Haven Copacabana — Wachten op de boot in Copacabana.

Isla de la Luna

Het nadeel van deze tours is dat je zo kort de tijd hebt. We konden echter geen betaalbare manier vinden om dit eiland te bezoeken zonder tour.

Isla de la Luna is wat kleiner dan Isla del Sol en heeft één ruïne. We lopen snel het eiland op en staan als eerste bij de ruïne. Deze tempel is niet heel groot en we zijn er gelukkig net helemaal doorheen als de andere toeristen aan komen lopen.

Bij één van de vrouwtjes kopen we nog een klein beeldje als souvenir, voor we omhoog klimmen.

Een wandeling over Isla de la Luna

Bovenop de heuvel heb je prachtig uitzicht twee kanten op. Aan de ene kant zie je het meer met in de verte de Cordillera Real, de besneeuwde bergen. Aan de andere kant heb je uitzicht op Isla del Sol.

We hebben tijd om bijna helemaal naar het einde te lopen. Dan is het tijd om terug te gaan, nog een uurtje varen naar Isla del Sol.

Isla del Sol

We worden afgezet bij Pilko Kaina, enkele Incaruines. Vanaf hier lopen we een heel stuk het eiland over. De meeste mensen stoppen bij het dorp Yumani, maar wij lopen nog iets verder voor de uitzichten.

Ruzie met het noorden

Helaas is het noorden van dit eiland al een poosje niet meer te bezoeken. Ze hebben namelijk ruzie over het toerisme. Het noorden verdient veel minder aan het toerisme dan het zuiden en heeft er meer last van dan dat het opbrengt. Omdat ze hier niet uitkomen, mogen toeristen het noorden nu niet bezoeken.

We keren op den duur dus om en gaan terug naar Yumani. Hier eten we een broodje in een sort minirestaurantje bj een vrouwtje thuis. Daarna dalen we de Escalera del Inca, de Incatrap, af naar de haven. Deze trap is vrij steil en we passeren een heel oude dame, die met moeite naar beneden komt. We doen het haar niet na!

Terug naar Copacabana

Het is weer 2 uur varen naar Copacabana. De boten zijn niet bepaald snel hier op het meer.. We zijn dus pas om 17.30 uur terug in het stadje.

We brengen onze spullen naar het hostel en zoeken een goed restaurant uit om forel te eten.

Warm en lekker eten

Eenmaal bij het restaurant aangekomen is dit echter dicht. Dat gaat goed, want het restaurant vlak naast ons hostel werd ook aangeraden en is ook al dicht.. We kiezen dus een restaurant uit de Lonely Planet.

Het blijkt een restaurant in een hotel, genaamd Terradento. We zijn de eerste die plaats nemen, maar er komen al meer mensen. Een blik op de menukaart is niet heel gunstig: het is vrij prijzig..
We willen net iets goedkoops bestellen als we van mening veranderen. Het is onze laatste avond in Bolivia en het is voor Nederland nog steeds niet duur, dus we nemen het er van.

We nemen dus allebei de forel. We krijgen eerst al lekkere broodjes met een soort knoflooksmeersel, al een goed begin. Naast uitzicht op het Titicacameer hebben ze hier tevens een ander pluspunt: verwarming!

Forel en toetjes

Na onze lekkere forel met aardappelpuree die ik zelfs lust. We besluiten er dan maar helemaal een feestmaal van te maken en ook een toetje te bestellen. Ik heb een lekkere passievruchtcheesecake, maar Hugo’s brownie spant toch echt de kroon en is echt superlekker.

Na dit lekkere afscheidsetentje gaan we terug naar het hostel om in te pakken en te slapen: morgen naar Peru!

Dinsdag 27 juni: scooters en grensovergangen

Het is vandaag tijd om weer terug te gaan naar Peru. We hebben gekeken naar rechtstreekse bussen naar Cusco, maar hebben er weinig goeds over gelezen. We hebben daarom besluiten zelf de grens over te gaan en vanaf Puno in Peru een bus naar Cusco te nemen.

Op zoek naar fietsen

De ochtend willen we doorbrengen met het ontdekken van het schiereiland.Ik heb op verschillende plekken gelezen dat je aan het strand fietsen kunt huren, dus we gaan op zoek naar de fietsverhuur.

Strand Copacabana — Het strand bij Copacabana.

We lopen, na een ontbijtje, praktisch de hele ‘boulevard’ van Copacabana af, maar geen fietsen te bekennen. We geven het maar op en lopen terug. En ja hoor, hier staat ineens een man fietsen tegen een lantaarnpaal te zetten. We vragen naar de kosten.

De man verhuurt ook scooters en gaat er eentje voor ons halen. Dat is een stuk sneller, dus dat lijkt me wel handig. Hugo is niet overtuigd. Ik vraag of hij even heen en weer mag rijden en of de man de scooter even kan uitleggen. Hugo is nog altijd niet overtuigd, maar we gaan er toch voor.

Scooters Copacabana — Scooterverhuur in Copacabana.

Op de scooter door Copacabana

In Bolivia doen ze verder nergens moeilijk over, dus we hebben geen rijbewijs nodig en ook vragen ze ons niet om gegevens. We betalen een uur vooruit en gaan op de scooter zitten. We delen er eentje, we reizen tenslotte op budget.

Het gaat een beetje met horten en stoten, want de versnellingen zijn nou niet echt wat je noemt fantastisch. Maar we zijn in beweging en met een wereldschokkend tempo van 25 kilometer per uur scheuren we richting het schiereiland.

De grot van Lourdes

Onderweg is onze eerste stop Gruta de Lourdes. Hier is Lourdes nagemaakt in een grot op een berg. We parkeren ietwat onhandig de scooter en beklimmen de berg. We gluren door het hek naar het beeld.

Onderweg naar beneden komen we een mannetje tegen dat een praatje met ons maakt. Aan het einde vraagt hij een fooi voor de Maagd, dus we geven hem maar wat kleins.

Richting Yampupata

Onderweg gaan we omhoog en omlaag over onverharde wegen. Hugo wordt er echter steeds beter in, dus het gaat prima. We hebben mooi uitzicht over de baaien aan alle kanten.

Onderweg komen we door twee kleine dorpjes, Titicachi en Sicuani. Hier zijn we een echte attractie. De mensen op het land kijken op als er twee gekke toeristen voorbij komen scheuren op een oude scooter.

Yampupata

In Yampupata rijden we door tot het einde van de weg met een haventje. Hier nemen we even pauze om wat te eten en te drinken. Hugo besluit nog even een heuvel op te klimmen. Ik blijf achter om op de scooter en tassen te passen.

Als Hugo klaar is met klimmen gaan we weer op pad. Vanaf Yampupata is Isla del Sol heel dichtbij, je kunt er bijna heen zwemmen. Waarom hier dan geen boten vertrekken is ons een raadsel, veel leukere vertrekplaats.

De weg terug

We scheuren weer terug naar Copacabana over dezelfde route. Ik rijd ook een stukje, maar ik vind rijden niet zo leuk en Hugo vindt het doodeng achterop, dus we ruilen maar weer terug.

Na bijna drie uur komen we weer aan in Copacabana. We moeten nog wat pinnen, want we hebben nu niet genoeg bolivianos voor de scooter en een lunch. Als dat is gelukt komen we veilig terug op het strand.

Lunch en afscheid

Terug naar het hostel blijkt het restaurant ineens toch open te zijn! We gaan naar binnen en bestellen een menu met forel. Spotgoedkoop. In het zonnetje eten we de soep en de forel. Misschien niet heel groot, maar dat kan ook niet voor die prijs.

In het hostel zoeken we een hostel voor in Cusco en nemen we afscheid van de twee schattige kittens die hier steeds rondrennen.

Met de collectivo naar Kasani

We zijn het hostel amper uit of we worden al toegeroepen. Op het plein tegenover het hostel rijden namelijk de busjes naar Kasani. Het is niet echt een busje, meer een grote auto. Onze backpacks gaan op het dak en we gaan achterin. Met vier andere mensen rijden we naar Kasani, de grens met Peru.

Voor 4 bolivianos per persoon, ongeveer 50 cent, staan we een kwartiertje later bij de grens. Hier gaan we het kantoortje van Bolivia in voor onze exitstempel. Omdat w nu met zo weinig mensen zijn is het binnen 5 minuten geregeld.

Terug in Peru

We wandelen de grens over en gaan hier het kantoortje van Peru in. Dit duurt ietsje langer, want we moeten nu ook een formulier invullen. Met dit formulier krijgen we onze stempel en een papiertje dat we moeten bewaren. Al met al staan we ook nu weer snel buiten.

Officieel weer in Peru! Gelukkig hadden we nog wat soles over van toen we eerder in Peru waren, dus we kunnen gelijk een taxi nemen. Deze brengt ons naar Yunguyo. Hoewel de man een beetje onduidelijk is over de prijs, zet hij ons wel netjes af bij de bus die ons naar Puno brengt. Voor slechts 8 sol per persoon (niet eens 3 euro) rijden we in 2,5 uur in een klein busje naar de andere kant van het Titicacameer.

De tijd doorbrengen in Puno

We moeten een klein stukje lopen naar de busterminal, waar we meteen een busticket kopen voor de nachtbus om 22.00 uur naar Cusco. Doordat we in Puno een ticket boeken kunnen we met Cruz del Sur, wat we een fijne maatschappij vinden. Onze spullen kunnen we daar nog niet achterlaten, maar gelukkig is er een bagageopslag in de busterminal.

Omdat ik altijd alles bewaar heb ik de kaart van Puno nog. De man van de bagageopslag legt ons uit hoe we het makkelijkst naar het centrum kunnen lopen. Als we naar buiten lopen vragen we nog iemand de tijd, want we zijn even in de war. De klok gaat een uur terug als je van Bolivia naar Peru gaat, dus het is ineens pas 17.15 uur.

Pizza bij Machupizza

In het centrum lopen we gelijk naar ons favoriete restaurant in Puno, Machupizza. Het is nog een beetje vroeg, maar we hebben honger, dus we gaan gewoon vast eten. We nemen het lekkere knoflookbrood en beide een pizza. We moeten wat langer wachten (misschien stond de oven nog niet aan?) en langzaam komen er meer mensen.

Als het eten op is hebben we nog wat tijd te verdrijven, dus we nemen nog koffie en thee. Als we het echt zat zijn in het restaurant lopen we nog een paar rondjes door Puno. Het is echter een stad met een klein centrum, dus na een poosje nemen we een kleine mototaxi/tuktuk richting het busstation.

Wachten op de bus

Eenmaal op het busstation doen we een rondje langs alle winkels voor we plaatsnemen op één van de bankjes. Hier lezen we wat tot de bus vertrekt. Een uurtje voor vertrek kunnen we onze tassen van de bagageopslag verhuizen naar Cruz del Sur.

Het lijkt eeuwen te duren, maar dan mogen we eindelijk de bus in. Tot mijn vreugde staat de film die ik de laatste keer niet kon afkijken nog in het systeem, dus die kan ik afkijken. Van slapen komt het nog even niet, want de bussteward vindt het nodig om de hele tijd van alles om te roepen. Als ze daar eindelijk mee klaar is en ons een beetje viezig broodje heeft geserveerd, gaan eindelijk de lampen uit.

Woensdag 28 juni: een dagje in Cusco

Om 4.30 uur worden we helaas al weer wakker gemaakt, want we zijn aangekomen in Cusco. We wisten dit wel van tevoren, maar helaas rijden de bussen van Cruz del Sur eigenlijk altijd netjes op tijd, dus het klopt ook echt. We nemen vanaf het busstation een taxi naar ons hostel.

Gelukkig heeft het hostel 24uursreceptie en worden we binnengelaten. We mogen nog een kamer boeken voor de laatste paar uur, maar dat vinden we zonde van het geld. We mogen onze backpacks in kluizen opslaan en de jongen komt ons dekens brengen, zodat we op de bank kunnen liggen. Erg lief, zo kunnen we toch nog een paar uur slapen.

Ontbijt en jungletours

Een paar uur later worden we wakker. De service in hostel Mama Simona is heel goed, want we mogen ook gratis ontbijten. Na het ontbijt gaan we de stad in. We willen om 10.00 uur een free walking tour doen. Voor die tijd besluiten we wat tourbureaus af te gaan in Cusco, want we willen ook graag naar de jungle.

Plaza de Armas Cusco — Plaza de Armas in Cusco.

We bezoeken meerdere bureautjes en krijgen verschillende opties. Erg lastig kiezen: willen we 6 dagen of 4 dagen? De laatste is een stuk goedkoper, maar met 6 dagen ga je dieper de jungle in, wat wel weer heel bijzonder is. We besluiten tot na de free walking tour te wachten met beslissen.

Free walking tour

We doen de tour met Free Tours by Foot en vinden hen al snel op de afgesproken plek. De groep is vrij groot en we gaan op pad met gids Elvis. Hij vertelt ons veel over de geschiedenis van de Inca’s en laat ons van alles zien. We blijven voornamelijk in het centrum van Cusco, dat is wel jammer.

In Peru zijn de centrale markten echt een ding en ook hier bezoeken we deze markt, genaamd San Pedro. Hier verkopen ze van alles, van fruit, vlees en maaltijden tot souvenirs.

Elvis maakt meteen gebruik van deze markt om wat uit te leggen over het eten in Peru, vooral over de honderden soorten aardappelen. Wij hebben hier al een aantal van mogen proeven, onder andere op het Titicacameer in Peru en tijdens onze tour over de Salar de Uyuni.

San Pedro Cusco — Souvenirs op de San Pedro markt in Cusco.

De free walking tour eindigt met het proeven van verschillende soorten fruit, weer eens wat anders dan de pisco die we bij andere tours kregen. We vragen Elvis nog om wat tips voor de jungle: hij raadt ons een bureautje aan.

Manu of Tambopata?

In het betrefferende bureau is ons dilemma echter alleen nog maar groter: hij biedt ons namelijk drie dagen aan in een andere jungle. Wij wilden graag naar Manu Nationaal Park, maar hier raden ze ons vier dagen in Tambopata aan. De uitvalsbasis hiervan is de stad Puerto Maldonado. Hij geeft aan dat hier veel meer te zien is dan in 4 dagen in Manu. Dit levert nog meer twijfels op.

We besluiten dit voorstel te overdenken tijdens de lunch. De mannen in het kantoortje hebben wel een tip. Dit is uiteraard veel te ver lopen, dus één van de mannen neemt ons mee in een taxi en zet ons af bij het restaurant. Heel vriendelijk!

Peruaanse dansen

In het restaurant La Cusqueñita worden steeds Peruaanse dansen opgevoerd. Dat klinkt heel toeristisch, maar eigenlijk zitten er weinig toeristen. Het kan natuurlijk wel dat er Zuid-Amerikaanse toeristen zitten, maar in elk geval geen andere blonde mensen zoals ik.

Het eten is iets duurder dan we zelf hadden uitgezocht, maar wel heel lekker. Hugo neemt lomo saltado en ik kies voor één van mijn favorieten in Peru, aji de gallina. Dit kipgerecht met rijst en gele saus vind ik heel lekker. Fijn dat we dat weer kunnen krijgen, want het eten in Bolivia is niet echt om over naar huis te schrijven.

Inchecken en kiezen

Na het eten gaan we terug richting het hostel. We checken in en moeten nu een keuze maken. We kijken nog een beetje op internet. Uiteindelijk besluiten we bij onze eerste keuze te blijven: Manu Nationaal Park. Omdat de zesdaagse tour richting de reserved zone gaat en hier meer te zien is, besluiten we hier gewoon voor te gaan. Een flinke hap uit ons budget, maar tot nu toe zitten we er netjes onder, dus we gaan er gewoon voor.

We lopen dus terug naar het kantoor van Manu Vilca Expediciones. Ik doe nog even of we twijfelen, want het is toch wel duur. Ik vraag dus naar de vierdaagse tour. Dat vindt de man maar niets, want het is al 17.00 uur geweest en hij wil graag nog extra mensen op de zesdaagse tour. Hij geeft ons dus nog meer korting, zoals we al hoopten.

Pinproblemen

Als alles is geregeld, moeten we betalen. We hebben alleen niet genoeg geld, dus we gaan pinnen. De eigenaar van het kantoor loopt met ons mee naar de pinautomaat. In Cusco heeft men echter de irritante eigenschap alle prijzen in dollars te doen. De wisselkoers die ze geven naar soles is vrij slecht, dus we willen graag in dollars betalen. De pinautomaten geven die wel, maar slechts 200 tegelijk.

De eerste pinautomaat geeft ons na twee keer geen geld meer. Wat volgt is een lange ronde door de halve stad, langs alle pinautomaten. Uiteindelijk kunnen we nog wel wat pinnen, maar niet genoeg. We spreken af het resterende bedrag de volgende dag te betalen, want waarschijnlijk doet onze pas het niet vanwege een daglimiet.

Het einde van de dag

Na deze ronde door Cusco gaan we terug naar het hostel. Hier gaat niet alles zoals we willen: de douche is niet warm en de wifi werkt niet in de kamer. We pakken onze tassen in voor de jungle en gaan dan snel naar bed: morgen worden we om 5.30 uur weer opgehaald.

Benieuwd naar onze avonturen in Manu National Park? Die kun je hier lezen. Het volgende reisdagboek staat helemaal in het teken van Cusco en de Heilige Vallei (of the Sacred Valley).

Meer lezen over deze reis? Bekijk ook de andere delen:

Dit vind je misschien ook leuk om te lezen: