Reisdagboek #13: Trujillo in noord-Peru

Na de Inca Trail naar Machu Picchu moeten we nog thuis zien te komen vanuit Aguas Calientes, wat niet makkelijk blijkt te zijn. Daarna is het tijd om door te reizen naar het noorden van Peru, in de richting van Ecuador. Als eerst bezoeken we hier Trujillo, met haar kleurrijke koloniale gebouwen en ruïnes van nog vóór de Inca’s: o.a. het beroemde Chan Chan, gemaakt van klei.

Donderdag 13 juli: terug naar Cusco

Na de lunch in Aguas Calientes vertellen Edy en Nilton ons de stand van zaken: het lijkt erop dat de treinen weer gaan rijden aan het einde van de dag, dus we kunnen wel me de trein terug. Omdat Aguas Calientes niet per weg toegankelijk, zou de andere optie betekenen dat we 12 kilometer moeten lopen langs het spoor. Daar kunnen we dan opgehaald worden met een bus, die er vervolgens úren over doet om naar Cusco te komen. Dit zien zijzelf en wij ook niet zo zitten, omdat we ook zware tassen hebben.

Gelukkig lijkt de trein dus te komen en moet alles goed gaan komen. We spreken om 17.00 uur weer af in het restaurant en hebben nu een paar uurtjes om Aguas Calientes te bekijken.

Aguas Calientes

Het dorp dankt haar naam aan de hotsprings. Omdat wij echter al een heleboel hotsprings hebben gezien en deze ook nog best prijzig zijn, besluiten we die maar over te slaan. Ik heb ook gelezen dat ze niet al te fris zijn, aangezien ze voornamelijk bezocht worden door zweterige backpackers.. Bah.

In plaats daarvan lopen we richting de markt, zoals Nilton heeft aangeraden. Deze lijkt erg op de markt in Pisac, vol kleurrijke spullen en met vele kraampjes. Hier wandelen we even rond en komen we ook weer anderen uit de groep tegen.

Enkele mensen uit onze groep wilden met een trein eerder naar huis. Het treinstation zit echter middenin de markt (huh?) en als we daar langskomen staan ze nog te wachten. Op het hek hangt een briefje dat de trein vandaag niet gaat rijden. We zijn benieuwd..

De Franse bakker

We wandelen vanaf de markt terug richting het centrale pleintje van het dorpje. Vanaf hier lopen we de straat door omhoog, helemaal tot de hot springs. Dan zit er niet veel anders op dan weer terug te lopen, want echt groot is het hier niet. Onderweg stoppen we nog even bij een Franse bakker. Of deze nu echt Frans is weet ik niet, maar we eten er een lekker taartje (flan met kokos) en drinken er koffie, die ook prima is. Een fijne tussenstop!

Na de bakker is het tijd om terug te gaan naar het restaurant, want we gaan vanaf daar met iedereen richting het treinstation. In het restaurant aangekomen in de sfeer niet al te best: de trein van die middag is nooit gekomen en op het treinstation zeggen ze dat dit niet gaat gebeuren. Edy heeft echter contact gehad met Peru Treks en zij hebben weer contact gehad met PeruRail, die zeggen wel te gaan rijden..

Hopen op een trein

Omdat het inmiddels ook te laat is voor de andere optie, begeven we ons met z’n allen naar het treinstation. Hier begint het grote wachten. We gaan er maar bij zitten, want niemand weet hoe lang het gaat duren.

Na een poosje komt er een trein: de trein voor de locals, helaas niet voor de toeristen. We nemen nu afscheid van Nilton, die wel de trein neemt. Hij en Edy moeten morgen starten met een nieuwe Inca Trail.. Edy besluit echter bij ons te blijven en neemt niet de localtrein.

Na weer heel lang wachten, ik denk wel anderhalf uur, mogen de mensen die een ticket hebben voor IncaRail het station in. Daarna de mensen met tickets van PeruRail voor 11 juli, dan 12 juli en tot slot mogen wij eindelijk ook. Helaas blijkt dit niet echt op te schieten: er is nog geen trein, we zijn nu alleen in het station en niet meer buiten..

De eerste trein

We zitten urenlang in het station. We doden de tijd met kletsen, lezen en spelletjes. Na een uurtje gaat de kiosk in het station open, die voor goud geld snacks verkoopt.

Om 21.30 uur komt er dan eindelijk een trein. Iedereen is door het dolle: EINDELIJK kunnen we weg. Nadat de trein er al even staat (ze gaan hem eerst schoonmaken en bevoorraden.. alsof iemand dat nog kan schelen) worden de mensen met tickets van IncaRail opgeroepen. Dit is ongeveer de helft van de wachtenden. En dan, tot onze frustratie, gaat de trein weg! IncaRail neemt geen passagiers mee van PeruRail. En dat terwijl we al uren wachten en we vele lege wagons zien..

Iets na 22.00 uur komt er eindelijk ook een trein van PeruRail. Wederom lijkt het uren te duren voor we erin mogen, maar dan is het eindelijk tijd. We gaan gewoon ergens zitten (de tickets kloppen toch niet, iedereen van verschillende tijdstippen neemt nu dezelfde trein). Onderweg krijgen we en stuk pizza en wat drinken. De meeste mensen zijn echter al na 5 minuten in slaap gevallen, want we zijn al sinds 3.00 uur op..

Van Ollantaytamo naar Cusco

Hoe lang de treinrit precies duurt weet ik niet, maar dan komen we aan in Ollantaytambo. Hier stappen we uit en brengt Edy ons naar een busje. De held is altijd bij ons gebleven, ondanks dat hij morgen weer vroeg op moet. Het busje brengt ons terug naar Cusco, waar we uiteindelijk rond 2.00 uur ’s nachts aankomen. Door het late tijdstip zetten ze iedereen af bij het hostel. Wij moeten een stukje lopen, want ons hostel is bovenaan de trap.

In Aguas Calientes heeft Hugo het hostel gemaild, dus ze weten dat we laat zijn. Eenmaal binnen krijgen we al snel een sleutel en regelen we nog een late check-out, voor me doodmoe in bed vallen.

Vrijdag 14 juli: richting noord-Peru

Een uur voor we weg moeten hebben we de wekker gezet en moeten we eruit. Ik ga snel douchen, want daar ben ik na vier dagen niet douchen wel aan toe. Helaas is ‘snel’ een groot woord en doe ik er een beetje lang over, waardoor we alsnog erg moeten haasten. Maar we staan netjes op tijd bij de receptie om uit te checken.

Vandaag willen we graag Cusco verlaten en naar het noorden van Peru, te beginnen met Trujillo. We hebben geprobeerd om een vlucht te boeken via internet, maar de websites zijn ontzettend verwarrend en we komen er niet uit. Bagage kost vaak extra, maar kunnen we dan niet selecteren. We hebben het daarom maar opgegeven en willen op het vliegveld een ticket boeken.

Ontbijten

Omdat we te laat wakker zijn geworden voor het ontbijt, gaan we ergens in de stad ontbijten. We besluiten te kiezen voor onze favoriet La Valeriana. Eerst brengen we de gehuurde slaapzakken terug, dan nemen we plaats in dit restaurantje. We bestellen mangosapjes en wat lekkers. Als we dit op hebben, besluiten we nog een toetje te nemen, want de taarten hier zijn té lekker.

Richting het vliegveld

We zijn al op weg naar het vliegveld en hebben het plan om op deze straat een taxi aan te houden. Er komen echter steeds geen taxi’s langs. We komen langs een bushalte en besluiten dan maar op een bus te wachten: deze zijn namelijk ook nog eens goedkoper. Na een tijdje komt er gelukkig eentje langs.

Als we al even in de bus staan, vraagt een man ons of we naar het vliegveld gaan. Als we antwoorden dat dit zo is, zegt hij dat de weg is afgesloten door – één keer raden – de lerarenstaking. Volgens de ticketverkoper kunnen we er wel heen. We kijken het nog even aan, maar op den duur komen we de zoveelste versperring tegen en gaan we het laatste stuk maar lopen.

Een vliegticket bemachtigen

Op het vliegveld gaan we de verschillende kantoortjes van vliegmaatschappijen af. Helaas zitten er minder dan verwacht. Degene die we op internet hadden bekeken durft maar liefst 270!! dollar te vragen voor een ticket naar Trujillo, 100 dollar meer dan online.

We krijgen uiteindelijk hulp van een mannetje dat rondloopt in het vliegveld, die ons een redelijk goede deal kan bieden. We vliegen dan wel alleen naar Lima, maar naar Trujillo is onbetaalbaar. Hoewel we het een beetje een vaag verhaal vinden, vertrouwen we er toch maar op. De man groet steeds allerlei mensen zoals schoonmakers, dus hij doet dit blijkbaar vaker.

Na ongeveer een halfuurtje mogen we inchecken voor de vlucht. Tot onze verbazing blijkt het inderdaad te kloppen en liggen er tickets voor ons klaar. Als het inchecken gelukt is betalen we de man pas, dus daarom hebben we het aangedurfd.

Een overstap naar Trujillo

Een uurtje later zitten we al in het vliegtuig naar Lima. Het is een niet al te lange vlucht en hij verloopt prima. Ik had allerlei horrorverhalen gelezen over vreselijke turbulentie, omdat je over het gebergte vliegt. Gelukkig blijkt dit dus reuze mee te vallen, of in elk geval bij ons was het prima.

Het is al avond als we in Lima aankomen. Hier nemen we een taxi naar het busstation. Niet de goedkoopste optie, maar in Lima is het heel onhandig met de bus vanaf het vliegveld. Zo worden we in elk geval voor de deur afgezet. Hij brengt ons wel naar een ander busstation dan we kennen, maar dit blijkt prima te zijn. We boeken de nachtbus bij Cruz del Sur en mogen onze bagage achterlaten tot deze vertrekt.

We hebben wat tijd te doden en gaan het naastgelegen winkelcentrum in. Dit is gigantisch! Echt heel anders dan we gewend zijn van Peru. Hier eten we wat en struinen wat rond tot het tijd is voor de bus.

Zaterdag 15 juli: de vissersboten van Huanchaco

Om 8.30 uur komen we aan in Trujillo. We nemen een taxi naar het hostel. Dit is geen bestemming op de bekendste route door Peru, dus er is nog veel plek. We gaan de kamer in en nemen gelijk even een douche, want we hebben er weer een flinke reis opzitten.

Dan is het tijd om de stad in te gaan. Eerst gaan we even ontbijten, waarna we een rondje maken door de stad. We boeken een tour voor de volgende dag, waarbij we verschillende ruïnes gaan bezoeken. Omdat deze aan verschillende kanten van de stad liggen vinden we het wel zo makkelijk om overal heen gebracht te worden.

Typische vissersboten

Als dit gelukt is, gaan we richting Huanchaco. Dit ligt aan het strand en is bekend om haar rieten vissersboten, een soort kano’s. Het ligt heel dicht tegen Trujillo aan: eigenlijk een beetje zoals Scheveningen en Den Haag. Na even zoeken vinden we een collectivo (klein busje) en zitten we lekker opgepropt tot we er zijn. Halverwege stapt een man met een levende kip in, die natuurlijk naast mij komt zitten. Als Hugo dit merkt vindt hij het natuurlijk hilarisch: van alle plekken in de bus komt de levende kip weer naast mij, terwijl ik absoluut niet van vogels houd.

Gelukkig houd de kip zich rustig en komen we veilig aan in Huanchaco. Dit is een heel relaxed plaatsje. We lopen een stuk langs het strand en zien al snel de typische rieten boten.

Eten met zeezicht

Omdat we allebei moe zijn van het reizen, besluiten we een beetje op tijd te gaan eten. We kiezen een goedkoop restaurant met uitzicht op zee. We gaan op de bovenste verdieping zitten. Eerst is een vrij grote groep, maar die gaan al snel weg, waardoor we een tafeltje aan de rand van het terras kunnen nemen. Het eten is wel okee, niet fantastisch, maar dat kan ook niet voor zulke prijzen.

Na het eten nemen we de bus terug naar Trujillo. In het hostel rusten we wat uit en gaan we slapen. Morgen weer een drukke dag voor de boeg!

Zondag 16 juli: Moche en Chan Chan

Ons hostel heeft ongekende luxe: ontbijt op bed! Ze komen dit in de ochtend brengen op een dienblad. Stiekem is ontbijt op bed natuurlijk gewoon heel onhandig, want dan komen er kruimels in bed, maar het is wel leuk.

Dan is het tijd voor onze tour. We bezoeken als eerste de ruïnes van Moche. De Moche is een beschaving die in o.a. Peru leefde tussen het jaar 0 en 750. Bij Trujillo heb je nog overblijfselen van deze cultuur in de vorm van de Tempel van De Maan en de Tempel van De Zon: Huaca de La Luna en Huaca del Sol.

Overblijfselen in het museum

Als eerste bezoeken we het Museo de Sitio, het vrij nieuwe museum over de Moche. Behalve extra informatie over deze beschaving zijn er ook veel voorwerpen die ze gevonden hebben in de tempels. De voorwerpen zijn vaak in de vorm van dieren of mensen en echt verrassend mooi. De vormen zijn echt goed gelukt en ook goed bewaard gebleven, dus het is leuk om hier even doorheen te lopen.

Huaca de La Luna

Omdat Huaca del Sol momenteel opnieuw onderzocht word, kunnen we er niet helemaal doorheen lopen, maar het alleen van wat verder weg zien. Hoewel Huacha de La Luna kleiner is, is deze ook beter bewaard gebleven. Helemaal niet erg dus dat we alleen hierheen kunnen.

Onze gids is nogal lang van stof. De eerste indruk van de tempel is niet meteen de beste: er is niet zoveel van over. Maar na een wat langdradige uitleg lopen we naar binnen en weten we niet wat we zien. Prachtige tekeningen gemaakt in de muren, beschilderd met mooie kleuren. Sommige zijn gerestaureerd, andere gewoon ontzettend goed bewaard gebleven.

Verschillende lagen aan de buitenkant

Als laatste lopen we uit de tempel richting het grote plein. En dit is meteen het hoogtepunt van de hele tempel. De tempel bestaat uit verschillende lagen en elke laag is op een andere manier beschilderd. Dit is daadwerkelijk het mooiste wat we hier hebben gezien en wat mij betreft echt een bezoekje waard.

Nadat we de muur een poosje hebben bewonderd, is het weer tijd om te gaan. We reizen terug naar Trujillo. Het busje zet ons af bij een restaurant. Normaal zijn dit soort restaurants wel prima, maar vandaag blijkt dat niet echt het geval helaas. Gelukkig is het niet heel duur. En een andere bonus is dat ze halverwege het eten de traditionele dans uit Trujillo doen, de marinera, dus die hebben we ook weer gezien.

Huaca Arco Iris

Na de lunch gaan we weer verder. We maken een korte stop bij Huaca Arco Iris, een tempel gemaakt van klei, uit de periode van de Chimú. Deze beschaving leefde na de Moche, van 850 tot 1450 ongeveer. De Chimú maakte haar gebouwen van klei. Ze zijn vooral bekend door de figuren die gemaakt werden in de muren. In Huaca Arco Iris (de Regenboogtempel) kunnen we hier alvast iets van zien.

Chan Chan

Na deze tempel rijden we door naar datgene waarom Trujillo vooral bekend staat: Chan Chan. Dit is de hoofdstad van het rijk van de Chimú. Het bestaat uit negen paleizen van klei, waarvan alleen het complex van Tschudi te bezoeken is. Het bestond vroeger uit metershoge muren, maar doordat alles gemaakt is van klei, heeft het veel te lijden onder de weersomstandigheden.

Vrij recent heeft de regio van Trujillo veel last gehad van overstromingen door het weerfenomeen El Niño. Dit heeft helaas wederom een deel van Chan Chan beschadigd. Om die reden is een deel van het complex niet te bezoeken: dit zijn ze weer aan het restaureren. Gelukkig is er nog genoeg wel te zien.

Na een aantal gangen met vooral muren, komen we eindelijk bij de figuren in de muren. De Chimú maakte allerlei figureren, vooral dieren. Een groot deel is natuurlijk gereconstrueerd, maar een klein deel is nog in de oorspronkelijke staat.

Na het grote plein komen we nog bij kleinere zalen van Chan Chan met nog veel meer figuren. Hierna zijn we er helaas weer doorheen en gaan we terug naar het busje.

Huanchaco

Tot slot leidt de tour ons nog naar Huanchaco. Daar zijn we gisteren natuurlijk al geweest, maar dat geeft niet. We blijven nu maar kort en hebben even tijd om naar het kerkje bovenop de berg te lopen, met een mooi uitzicht over de zee en het dorpje.

Terug in Trujillo lopen we nog een rondje door de stad en halen we wat boodschappen bij de supermarkt (die zien we bijna nergens in Peru!) voor we gaan slapen.

Maandag 17 juli: koloniaal Trujillo

Dit is alweer onze laatste dag in Trujillo. We nemen vanavond de nachtbus naar Piura, onze laatste stop voor we Ecuador ingaan. We hebben inmiddels wel al de omgeving van Trujillo gezien, maar nog niet echt de stad zelf, dus dat gaan we vandaag doen.

Aan de hand van de reisgids doen we een rondje door de stad. We bekijken meerdere koloniale gebouwen. Hoewel Trujillo op dat gebied genoeg te bieden heeft, zijn de meeste gebouwen alleen van buiten te bewonderen. Rond het middaguur zijn we daar wel weer mee klaar. We besluiten te gaan lunchen.

Zonnige middag

Na het eten is de zon doorgebroken. Omdat dit natuurlijk veel mooiere foto’s oplevert doen we nog een rondje door de stad. Dit kost ons echter ook weer niet zóveel tijd, dus als ons rondje klaar is, besluiten we even in een restaurantje een taartje te bestellen. Hugo zoekt hier wat foto’s uit en ik typ wat voor deze blog.

Als we dat weer zat zijn gaan we nog een poosje in het zonnetje zitten, tot het etenstijd is. We hebben nog niet veel lekkere en goedkope plekken om te eten kunnen vinden. We kiezen uiteindelijk maar voor een pizza, maar ook deze is helaas geen groot succes: de pizzabodem is heel zacht en slap. Qua eten dus niet echt wat we gewend zijn van Peru..

Op naar Piura

Na het eten gaan we terug naar het hostel. Hier wachten we tot het bijna tijd is voor de bus. We nemen een taxi naar het busstation, waar we de nachtbus nemen naar Piura. Vanaf hier zullen we doorreizen naar Ecuador, ons laatste land deze reis.

Maandag gaan we verder met het volgende deel, wat weer een kleine terugblik is. Ik ben jullie namelijk nog onze avonturen in de jungle verschuldigd! Dan neem ik je dus mee op 6 dagen in de Manujungle bij Cusco.

Meer lezen over deze reis? Bekijk ook de andere delen:

• Reisdagboek #1: Aankomst en Lima
• Reisdagboek #2: Huacachina, Nazca en Arequipa
• Reisdagboek #3: Hiken in de Colca Canyon
• Reisdagboek #4: Titicacameer in Peru
• Reisdagboek #5: La Paz en de Death Road
• Reisdagboek #6: Cochabamba en Sucre
• Reisdagboek #7: Dinosaurussen en Potosí
• Reisdagboek #8: Zilvermijnen en Tupiza
• Reisdagboek #9: Van Tupiza naar Salar de Uyuni
• Reisdagboek #10: Titicacameer en Cusco
• Reisdagboek #11: Incaruïnes en Rainbow Mountain
• Reisdagboek #12: Inca Trail
• Reisdagboek #14: 6 dagen in de Manujungle
• Reisdagboek #15: De eerste dagen in Ecuador
• Reisdagboek #16: Eerste week op de Galápagoseilanden
• Reisdagboek #17: Bartolomé, Española en San Cristóbal
• Reisdagboek #18: Walvis spotten in Salinas

Dit vind je misschien ook leuk om te lezen:

• 
  Hoeveel kosten de Galápagoseilanden zonder cruise?
• 
  Reisdagboek #18: walvis spotten in Salinas
• 
  Reisdagboek #17: Bartolomé, Española en San Cristóbal

Delen of bewaren voor later?