Reisdagboek #15: de eerste dagen in Ecuador
Na onze laatste dagen in het noorden van Peru, gaan we de grens over van Peru naar Ecuador. Hier hebben we een week voor we doorreizen naar de Galápagoseilanden. In deze periode bezoeken we de steden Loja, Cuenca en Guayaquil, in de hoop toch een beetje een goed beeld te krijgen van dit land. Of dat gelukt is en welke stad onze favoriet is kun je lezen in dit reisdagboek.
Dinsdag 18 juli: van Peru naar Ecuador
Onze laatste uren in Peru zijn aangebroken.. We komen met de nachtbus vanuit Trujillo aan in Piura. Deze stad is totaal niet toeristisch, maar volgens de reisgids is er wel wat te doen. We gaan daarom een ochtendje deze stad in, voor we verder reizen naar Ecuador.
Op zoek naar het busstation
Er is één busorganisatie die van Piura naar Ecuador reist, naar de stad Loja. Je hebt dan een andere grensovergang dan de meeste mensen gebruiken. Veel mensen reizen in het noorden van Peru naar het strandstadje Mancora, waarna ze bij Tumbes de grens over reizen. Omdat ik op de Instagram van Hasta la Próxima mooie foto’s heb gezien van Cuenca, hebben we besloten daar nog een dagje heen te gaan. De grens over naar Loja is dan een logischere keuze.
Het andere busstation besluiten we lopend te gaan zoeken. Na twee straten vol mensen die ons aanstaren en een kaart waar we geen wijs uit worden, besluiten we dat het met de weinige toeristen toch verstandiger is een taxi te nemen. Deze aanhouden is even lastig, maar op de hoofdweg vinden we er eentje die ons naar het busstation kan brengen.
Hier lopen we tegen het volgende obstakel aan: er is nog niemand van de busmaatschappij.. We besluiten te wachten. Dit duurt vrij lang, ik denk dat we er uiteindelijk zeker een uur zitten. Maar dan komt er eindelijk iemand en kunnen we een busticket kopen. Ook kunnen we onze backpacks hier achterlaten, zodat we die niet mee hoeven zeulen door de stad.
Ontbijtje
Eerst hebben we honger, want we hebben een flinke poos moeten wachten in het busstation. Hugo heeft een aanrader gevonden, dus we lopen naar Heladeria El Chalan. Hier hebben ze keus uit allerlei ontbijtjes en er zit dan ook wat lekkers bij. Tot mijn grote vreugde eens geen brood met jam, dan kan het al bijna niet meer misgaan.
Na het ontbijt gaan we snel de stad in, want we zijn benieuwd wat hier allemaal te zien is. Het is niet groot, dus de ochtend zou genoeg moeten zijn.
Sightseeing in Piura
Helaas blijkt al snel waarom Piura geen bruisende toeristenstad is: alles is dicht. Op het centrale plein hoort een toeristeninformatie te zitten, maar die is nergens te vinden. Een behulpzame man vraagt wat we zoeken. Als we aangeven dat we een toeristeninformatie zoeken, kijkt hij ons verbaasd aan: hij denkt niet dat het er is. Hoe de Lonely Planet daar dan bij komt is ons een raadsel.
Dit is helaas niet het enige. Ik heb nog een brievenbus nodig voor mijn laatste ansichtkaarten, die nog een Peruaanse postzegel hebben. Ik weet niet hoe een brievenbus er hier uitziet, dus het postkantoor is het veiligst. Deze is er echter ook niet. Gelukkig hangt hier een briefje op het raam dat hij verhuisd is. Het nieuwe adres is een paar straten verder en deze is wel open. Mijn kaarten kunnen dus veilig op de bus.
We lopen alle bezienswaardigheden van Piura af, maar alles is óf niet op de locatie die genoemd staat óf het is inmiddels gesloten.. Niet onze lievelingsstad dus. Zeker niet omdat hij verder ook niet bijzonder mooi is.
Wachten in het busstation
Nadat we nog even de supermarkt in zijn geweest hebben we het wel gezien in Piura. We gaan terug naar het busstation, want straks nemen we de bus naar Ecuador.
Om 13.00 uur vertrekt de bus en nemen we toch echt afscheid van Peru. Dat duurt wel even, want we hebben een lange busrit voor de boeg. We wilden echter geen nachtbus nemen, omdat we liever niet in het donker de grens over gaan. Daarbij hadden we dan een hele dag in Piura gehad, wat nou ook weer niet echt nodig was.
Grensovergang naar Ecuador
Dan is het eindelijk zo ver: de grensovergang naar Ecuador! We maken eerst een stop aan de kant van Peru. Hier moeten we een exitstempel krijgen. Er zijn wat mensen voor ons. Hoewel onze bus niet echt vol zit, duurt het toch lang. Om de één of andere reden hebben de andere mensen er heel lang voor nodig. De douanebeambte werkt ook niet echt door, dus dat schiet niet op.
Toch komen we eindelijk aan de beurt. De papiertjes die we hebben gekregen bij aankomst in Peru worden ingeleverd en de stempels worden gecontroleerd. Alles is in orde en we krijgen onze exitstempel. Net als Bolivia voelt het toch raar: we gaan nu écht weg uit Peru.
De volgende stap is het oversteken van de brug naar Ecuador. Dit doen we lopend, de bus komt later. Aan de andere kant van de brug staat een groot bord om ons welkom te heten in Ecuador. Ernaast staat een soort loods, hier moeten we onze stempel halen voor Ecuador. Daarvoor moeten we weer een formulier invullen. Gelukkig doen we dat wat sneller dan de andere mensen in de bus, dus we zijn meteen aan de beurt. Voor Ecuador krijgen we een stempel met visum, waarmee we het land in kunnen.
Als iedereen een stempel heeft is het wachten op de bus, want de chauffeur was even snel iets aan het eten. Gelukkig duurt het niet al te lang en kunnen we de laatste uren de bus in naar Loja.
Aankomst in Loja
Het is al vrij laat als we in Loja aankomen. We nemen vanaf het busstation een taxi naar het hostel dat we via WikiTravel hebben gevonden. Een jongen spreekt ons aan als we onze backpacks uit onze flightbags halen. Hij vraagt ons of we al een hostel hebben en wij antwoorden dat we er eentje in ons hoofd hebben. Hij wil weten welke, wat we niet erg vinden om te delen. Of het goed is weten we niet, we zijn er immers zelf ook nooit geweest. Daar neemt hij genoegen mee.
Als we iets later met de taxi aankomen bij het hostel, is de deur al open. Eén keer raden wie er al bij de receptie staat.. Er is echter genoeg ruimte in het hostel, dus ook wij krijgen een kamer. Het kost slechts $6,- per persoon per nacht, lekker goedkoop.
Op zoek naar avondeten
Inmiddels is het al bijna 22.00 uur en we hebben nog niet gegeten.. Tijd dus om op zoek te gaan naar een plek voor avondeten. We spelen op safe door niet rond te gaan lopen en een restaurant te kiezen uit de Lonely Planet. Het is een stukje lopen, maar hij Forno di Fango brandt nog wel licht. We wagen het erop. Hoewel het hele restaurant leeg is, mogen we natuurlijk gaan zitten: ze zijn heel vriendelijk. We nemen plaats en bestellen snel, want we vergaan van de honger.
Al vrij snel staat de lasagne voor onze neus. Deze gaat al bijna net zo snel op, waarna we maar weggaan. Die arme mensen van het restaurant willen waarschijnlijk ook naar huis. We zijn wel heel blij dat ze ons nog hebben geholpen, want veel keuze is er niet meer zo laat op de avond.
Eenmaal terug in het hostel gaan we naar bed: twee lange dagen en een nachtbus zijn vrij vermoeiend.
Woensdag 19 juli: een dagje Loja
Als we de volgende ochtend zijn uitgeslapen is het tijd om Loja te verkennen. Het is vandaag helaas geen stralend weer, maar het regent ook niet echt. Dat is al beter dan niets!
Ontbijtje
Het hostel is zo goedkoop dat een ontbijtje er helaas niet in zit. Daarom moeten we op zoek naar een alternatief. Helaas kunnen we met rondwandelen niet echt iets vinden wat ons leuk lijkt. We zijn ondertussen op weg naar een plek om te wassen, maar ook dat is niet zo makkelijk. Met de hulp van de reisgids vinden we toch een wasserette, zodat we straks schoon de rest van Ecuador in kunnen.
Inmiddels hebben we wel echt honger. De reisgids raad ook een leuk café aan in de buurt, dus daar gaan we naartoe. Gelukkig blijkt Biscuits&Co een heel goede keuze, want het is heel lekker! Allebei hebben we een heel lekker broodje en wat te drinken. Omdat de wifi er ook goed is blijven we er een poosje zitten, want het weer zit toch niet echt mee.
De stad verkennen
Dan is het toch echt wel tijd om de stad in te gaan. We lopen terug naar het centrum voor de toeristeninfo. Daar zijn ze heel vriendelijk: ze geven ons een kaart en wat tips. Daarbij krijgen we ook een pin van de stad cadeau. Loja is hard bezig meer toeristen te trekken, dus ze zijn erg blij met ons, zo blijkt. Eens zien of de stad een aanrader is!
Toen we gisteren de stad binnen reden viel mijn blik al op de stadspoort, waar we onderdoor kwamen met de taxi. Dit is een soort minikasteel, helemaal iets voor mij dus. Ook met daglicht is hij heel leuk. Je kunt er ook in: bovenin zit een restaurantje en je kunt ook nog rondlopen voor uitzicht naar beide kanten. Tegenover de stadspoort zijn verschillende mozaïeken te zien, dus al met al een mooi deel van de stad.
Museo de la Música
Een aanrader schijnt het Museo de la Música te zijn, het muziekmuseum in Loja. Daar gaan we dus een bezoekje aan brengen. Hoewel niet alles te bezoeken is in Loja, zijn de dingen die je kunt bezoeken wel gratis. Dat is dan weer een bonuspunt voor Ecuador! Ook dit museum is gratis. Hoewel het klein is en niet superbijzonder, is het wel leuk. De binnenplaats is erg mooi. Ook is er nu een fototentoonstelling van amateurfotografen, sommigen zijn heel goed.
Helaas is het centrum van Loja toch wat klein voor een hele dag sightseeing, want niet alles is te bezoeken. Omdat het niet zulk mooi weer is, gaan we ook niet echt in de zon zitten. Daarom besluiten we richting een park buiten de stad te gaan, Orillas de Zamora. Dit lijkt ons leuk om doorheen te wandelen en ook zit er een dierentuin, dus dat moet toch vermakelijk zijn.
Waarom weet ik nog steeds niet, maar we besluiten te gaan lopen. Het is een heel stuk en halverwege heb ik spijt, maar doordat we niet meer in het centrum lopen hebben we niet echt een keuze. We komen wel langs het busstation, dus we kunnen meteen een ticket kopen om de volgende dag naar Cuenca te gaan, wat wel weer handig is. Volgens Hugo is het vanaf hier niet ver meer, dus we lopen maar door.
Zoológico Municipal
Na een wat mij betreft veel te lange wandeling zien we eindelijk het bord met Orillas de Zamora: we zijn in het park! We lopen er een heel stuk doorheen, langs een rivier. Maar na een tijdje vind ik het wel heel lang duren voor we bij de dierentuin komen. Er staat wel een bord, maar daarop is het heel onduidelijk hoe ver het nog is.
Net als we het willen opgeven besluit ik toch nog even op de app Maps.me te kijken. Het is nog maar een heel klein stukje, dus we lopen toch nog door. En ja hoor! Daar is het! We zien de tapirs al door een hek. Nog even zoeken naar de ingang, maar daar helpt een Ecuadoriaans gezin ons mee.
Aan de andere kant kunnen we naar binnen voor een heel klein bedrag per persoon. Enthousiast lopen we erin en maken we een rondje. We zien verschillende vogels en komen dan bij een verblijf van een doodshoofdaapje. Dit is alleen wel een beetje klein.. Best sneu.
Als we verder lopen komen we helaas tot de conclusie dat eigenlijk alle verblijven klein zijn. Sowieso heeft de dierentuin ook veel meer dieren dan we dachten. Wij verwachtten meer een soort kinderboerderij, maar er zijn veel apen en vogels. En dan zien we zelfs giraffen, leeuwen en pinguïns.. We gaan na een tijdje dus maar weg, want eigenlijk is het helemaal niet meer zo leuk. De dieren zien er ook niet echt vrolijk uit: de struisvogels hebben een hele vleugel kaalgeplukt.
Terug naar de stad
Vanaf de dierentuin kunnen we met de bus terug naar het centrum. Gelukkig maar, want ik heb geen zin meer om te lopen. Als we net in de bus zitten zien we een nieuwe entree voor de dierentuin. Ook daarachter zijn ze flink aan het bouwen. Hopelijk betekent dit dat de dierentuin binnenkort grotere verblijven krijgt!
De bus rijdt het centrum niet in, maar erlangs. We letten goed op wat de handigste halte is. Vanaf hier kunnen we nog een laatste plein bekijken voor we de was ophalen. Dat moeten we niet vergeten, anders zitten we straks zonder kleding.
Met de schone was gaan we terug naar het hostel om even uit te rusten. Ook kiezen we meteen een leuk restaurant voor die avond. Het wordt uiteindelijk Dumas Trattoria, waar we inderdaad heel lekker kunnen eten.
Donderdag 20 juli: op naar Cuenca
De volgende ochtend is het tijd om in te pakken, want we gaan weer op pad. Het is een drukke reisweek, maar we hebben niet veel tijd en wel wat wensen in Ecuador. Het meest benieuwd zijn we naar Cuenca, de volgende stad op onze planning. Voor het hostel zoeken we een taxi richting het busstation.
Op het busstation willen we iets snels halen om te ontbijten. Tot onze frustratie zijn er echter alleen fastfoodrestaurants, dus we gaan voor een niet al te beste hotdog als ontbijt..
Om 10.30 uur zitten we in de bus naar Cuenca. Dit is een redelijke lange busrit, hoewel we inmiddels langer gewens zijn. Om 15.30 komen we aan in Cuenca.
Op naar het hostel
Vanaf het busstation gaan we naar het hostel dat we hebben uitgezocht. Gelukkig is er nog plek. En wat voor plek: onze kamer lijkt wel een balzaal! Na er een dansje in te hebben gedaan gaan we nog even de stad in, voor alles dicht gaat.
Ons hostel ligt gelukkig vlakbij het centrale plein van Cuenca, Parque Calderón. Aan de ene zijde van dit plein staat de oude kathedraal, El Sagrario. Deze komt uit de zestiende eeuw en is echt prachtig om te zien. Aan de andere zijde van het plein staat de nieuwe kathedraal, Catedral de la Inmaculada Concepción. Deze is gebouwd in de negentiende eeuw, omdat de oude kathedraal te klein was geworden. De nieuwe kathedraal doet erg Europees aan en torent boven het plein uit. Bijna niet te zien vanaf dit plein, maar wel verderop in de stad zijn de blauwe koepels op de kathedraal. Met recht één van de mooiste kerken die er is denk ik!
Museo Catedral Vieja
We besluiten een bezoekje te brengen aan de oude kathedraal, nu een museum. Sowieso hebben we stralend weer in Cuenca, wat een stad natuurlijk meteen al een stuk mooier maakt. Zeker als het zulke prachtige gebouwen heeft als Cuenca.
Ook vanbinnen is de oude kathedraal erg mooi. We zijn bijna de enige die nu in deze kerk zijn, dus dat is extra leuk. De kathedraal is erg kleurrijk, daar houd ik altijd van. Behalve de kerk zelf is er achter ook een klein museumpje en een mooi binnenplaatsje met een restaurantje.
Na de oude kathedraal brengen we nog een kort bezoekje aan de nieuwe kathedraal. Daar is echter de mis bezig, dus we blijven niet te lang. Helaas is het dan alweer sluitingstijd voor de meeste dingen, dus we sluiten de dag af met een wandeling door de stad.
Voor het avondeten kiezen we een restaurantje van TripAdvisor, Moliendo Café. Het eten is hier verrassend lekker en ook niet echt duur. Je krijgt hier Colombiaans eten, bestaande uit een soort maïspannenkoeken die goed vullen.
Vrijdag 21 juli: Cuenca
In de ochtend gaan we eerst naar het restaurantje van het hostel voor het ontbijt. Omdat ik inmiddels geen brood met jam meer kan zien, bestel ik er wat roerei bij. Het ontbijt is niet heel uitgebreid, maar we kunnen er in elk geval weer even tegen.
Free walking tour
Op internet hebben we de avond ervoor een free walking tour gevonden. Het is een beetje onduidelijk of die nu is vandaag, maar we gaan gewoon kijken. Op het plein kunnen we echter niet echt iemand vinden.. We lopen even een paar rondjes voor mooie foto’s van de kathedralen.
Dan komt er plotseling iemand voorbij met een bordje voor de free walking tour. We vragen of we mee kunnen. Ze vertrekken wel pas over een halfuurtje, maar het kan wel. Dat komt dus mooi uit.
Als we vertrekken is de groep redelijk, niet te groot, niet te klein. De man doet de tour zowel in het Engels als in het Spaans. Dat is niet ideaal, want je hoort alles twee keer. Wel knap om te zien dat hij het verhaal twee keer heel compleet kan vertellen. De free walking tour neemt ons mee langs allerlei koloniale gebouwen en laat verschillende stijlen zien. Heel moeilijk is het niet om een mooi gebouw te laten zien, want Cuenca staat er vol mee.
Eén van de stops is en straat met een aantal oude bakkerijen. Hier kunnen we ze zien bakken in een oude steenoven en wat broodjes kopen. Deze zijn erg lekker, dus een goede tip van de gids!
De Panama Hat
Aan het einde van de stadswandeling worden we opgehaald met een busje. We gaan nog een laatste stop doen, namelijk naar het atelier van Homero Ortega P & Hijos vlakbij het busstation. Hier maken ze de beroemde Panama Hat, die gemaakt wordt in Cuenca. De hoed komt officieel uit Ecuador, waar de plant groeit waar ze de hoeden van vlechten. Ze werden vanaf hier verder verscheept via het Panamakanaal. Daar komt de naam ook vandaag: de hoeden kwamen uit Panama naar onder andere Europa.
In dit atelier zit ook een museum, waar we kunnen zien hoe deze hoeden gemaakt worden. Ze worden nog altijd handmatig gevlochten. Er zijn verschillende soorten: hoe fijner geweven, hoe duurder de hoed. Uiteraard eindigen we nog even in een winkel, waar eventueel een hoed gekocht kan worden.
Hierna gaan we met het busje terug naar het centrum. Het is tijd om wat te gaan eten. We zoeken een restaurantje met een goedkoop menu. Dit is een buffet. Hugo begrijpt dat verkeerd en begint op te scheppen, maar met buffet bedoelen ze in dit restaurant dat je het eten moet halen in plaats van dat ze het naar je tafel brengen. Helaas is het niet ons favoriete eten, maar misschien kun je voor 3 dollar ook niet veel verwachten.
Ronddwalen door Cuenca
De rest van de middag brengen we door met lekker ronddwalen door de stad. We bezoeken nog wat pleinen die we nog niet gezien hebben en wandelen een stuk langs de rivier. De stad is echt prachtig, één van de mooiste die we gezien hebben. Wat dat betreft zijn we enthousiast over Ecuador, want ook Loja was leuk. Maar dat kan natuurlijk ook een kwestie zijn van geluk hebben.
Halverwege de middag halen we een ijsje bij Heladeria Tutto Freddo aan het centrale plein. We kiezen er allebei eentje uit. Helaas blijkt mijn ijsje een soort rumrozijnensmaak te zijn. In plaats van dat ze dat nou op de kaart zetten.. Gelukkig is Hugo zo lief om hem om te ruilen met zijn Oreo-ijsje, die heel lekker is.
Een Panama Hat en uitzicht
We besluiten nog even een bezoekje te brengen aan het Museo del Sombrero, want misschien is zo’n hoed toch wel leuk. Daar hebben ze ruime keuze en besteden we wat tijd aan het passen van verschillende hoeden. De keuze valt uiteindelijk op een rode hoed voor mij. Voor Hugo zit er helaas niet echt iets bij.
Als extraatje bij de hoed krijg je een gratis kopje koffie in het bijbehorende restaurantje. Dit is sowieso een leuke plek, want je kunt lekker in het zonnetje zitten en hebt dan uitzicht over de rivier en de stad.
Helaas komt de dag alweer tot een einde. Morgen is het tijd voor de volgende bestemming: Guayaquil.
Zaterdag 22 juli: uitzicht in Cuenca
We hebben nog één dagje in Cuenca, dus die willen we goed gebruiken. Het ontbijt is weer in het hostel, waarna we alle spullen inpakken. Tijd om afscheid te nemen van onze grote kamer en uit te checken. De bagage mag gelukkig nog even in het hostel achterblijven.
Mirador de Turi
Ons doel voor vandaag is het uitzichtpunt over de stad. Vanaf de rivier hopen we een bus te nemen. Dit is even zoeken, maar gelukkig komt er als we het bijna hebben opgegeven een bus waar ‘Turi’ opstaat. Bij dit kerkje is een uitzichtpunt over de stad. De bus stopt naast het kerkje, dus dat is gelukkig lekker makkelijk.
Helaas is het net op het moment dat we daar staan niet heel zonnig. We drinken nog wat koffie in de hoop op verbetering, maar de zon laat zich niet zien. We geven het dus maar op en lopen naar het atelier van de bekende keramist Eduardo Vega. De creaties zijn prachtig, maar helaas wel een beetje prijzig, dus we moeten ze toch laten staan.
Op zoek naar snorkels
We lopen vanaf het kerkje de trap af naar beneden. Hier zit een heel groot winkelcentrum. We gaan op zoek naar snorkels, die we willen gebruiken op de Galápagoseilanden. We lopen alle sportwinkels langs voor de goedkoopste combinaties. Gelukkig hebben ze het hier en hebben we nu twee sets om mee te nemen, zodat we ze daar niet hoeven huren.
Vanaf het winkelcentrum nemen we de bus terug naar het centrum. De bussen naast het winkelcentrum gaan volgens de chauffeur niet de goede richting op, dus we moeten een stukje lopen, maar dan vinden we wel de juiste bus. We worden weer afgezet bij de rivier.
In de straat waar alle goedkope restaurants lijken te zitten kiezen we er nu zomaar eentje uit. Dit is geen slechte keuze, want ze hebben er heel lekker eten, voor slechts $2,50! We krijgen er zelfs een toetje bij in de vorm van een ijsbonbon.
Door naar Guayaquil
Dan is het helaas echt tijd om afscheid te nemen van Cuenca. We halen onze backpacks op en nemen een taxi naar het busstation. Deze taxi zet ons eens niet af: de meterprijs is heel laag. Zo kan het dus ook.
Bij het ticketkantoor blijken we precies op tijd voor de bus naar Guayaquil. We kunnen meteen na het kopen instappen: het is 15.00 uur en bus gaat om 15.10 uur. Onderweg zien we nog een heel mooi uitzichtpunt met een goed uitzicht over de koepels van de nieuwe kathedraal. Dat betekent dat we nog een keer terug moeten naar Cuenca..
De route van Cuenca naar Guayaquil is erg mooi, want je reist door het cloudforest. Het is wel weer een flinke busrit, maar we vermaken ons wel, want er worden weer wat films vertoond. Onderweg is er nog een stop, maar gelukkig gaan we na een paar minuten weer door.
De eerste avond in Guayaquil
Iets na 19.00 uur komen we aan in Guayaquil. We nemen een taxi naar het hostel. Achteraf geen heel goede keuze, want hij zit vrij ver uit het centrum. Dat is niet heel erg, maar het hostel is niet supergoedkoop. Als we inchecken blijkt er ook nog eens geen warm water te zijn.. En tot slot is er een heel grote groep in ons hostel, waardoor het vrij rumoerig is.
Als we een beetje geïnstalleerd zijn, gaan we even de omgeving in om wat te eten. Helaas is er eigenlijk alleen fastfood te krijgen. Er zitten wel veel restaurants, maar dit zijn alleen dingen als de Pizza Hut bijvoorbeeld. We kiezen uiteindelijk maar voor de Burger King. Als troost halen we een lekker taartje bij Sweet and Coffee, een keten met gebak en koffie (zoals de naam al zegt).
Dan gaan we naar bed: we hebben morgen een drukke dag, want we willen Guayaquil bezoeken.
Zondag 23 juli: een dagje Guayaquil
Ondanks de grote groep in onze gang hebben we goed kunnen slapen. Het is wel heel erg warm in Guayaquil. Bij het ontbijt blijkt de groep weer niet heel handig, want ze hebben alle tafels in beslag genomen. We gaan wat verderop in relaxstoelen zitten, waar ze ons gelukkig alsnog het ontbijt geven.
Het hostel organiseert een free walking tour, maar deze is vrij laat. Ik heb niet zo’n zin om de halve ochtend rond te hangen in het hostel. Ook is het een beetje te ver uit het centrum om heen en weer te gaan. We besluiten daarom maar zelf de stad in te gaan. Vlakbij het hostel kunnen we een bus nemen naar het centrum. Helaas stapt vrij snel na ons een vreemde man in. Hij praat de hele tijd hardop over rare dingen en hij zit me de hele tijd aan te kijken. We stappen dus na een poosje maar uit om de rest te gaan lopen. Helaas besluit de vreemde man ook uit te stappen. Hugo en ik hangen wat rond tot hij weg is en gaan dan snel een andere straat in.
Leguanen kijken
Onze eerste stop in Guayaquil is Parque Seminario. Deze kun je makkelijk herkennen aan de kathedraal die ernaast staat. Na een kort bezoekje aan de kathedraal (omdat het zondagochtend is, is de mis bezig) gaan we dit kleine parkje in. Het staat bekend om haar leguanen, die hier middenin de stad leven.
Als je het park in komt is het niet moeilijk om de leguanen te zien: ze zitten overal. Op de heg, op het gras, in de bomen en ze lopen ook vrolijk over de paden. De leguanen zitten hier niet gevangen, dus als ze zin hebben om aan de andere kant van het perk te zitten, dan lopen ze rustig pal langs je. Ze zijn verschillend in lengte, tot wel een meter lang. Toch stiekem een beetje eng, ik durfde ook weer niet al te dichtbij.
Omdat de leguanen blijkbaar heel goed kunnen klimmen, zitten ze ook in de bomen. En ze hebben er absoluut geen probleem mee om op rondlopende toeristen te poepen. Als we dit eenmaal gezien hebben blijven we een beetje op afstand van de bomen, want daar hebben we natuurlijk geen zin in.
Na een poosje verlaten we het park weer: veel mensen houden zich niet aan de borden die overal staan en proberen de leguanen steeds aan te raken. Heel vervelend, want je kunt er helaas ook niets aan doen. En op de Galápagos gaan we nog veel dieren zien!
Malecón
We lopen vanaf hier richting de Malecón. In de twintigste eeuw was dit een vervallen deel van de stad: de rivierzijde was slecht onderhouden en zelfs onveilig. Daar besloot men verandering in te brengen met de bouw van de Malecón. Dit is een boulevard langs de rivier Guayas van 2,5 kilometer met allerlei bezienswaardigheden: historische monumenten, speeltuinen, restaurantjes, fonteinen, winkelcentrum, bioscoop en ga zo maar door. Het is nu een heel populair deel van de stad. Dat was ook wel te zien, want op een zondag als deze is het erg druk. In 1999 is deze boulevard uiteindelijk geopend.
De Malecón is inderdaad een mooi deel van de stad. We lopen hem helemaal af richting de oude wijken van Guayaquil. Onderweg stoppen we even voor koffie bij een vestiging van Sweet and Coffee, want het is heel erg warm in Guayaquil. Je kunt wel merken dat we steeds dichter bij de evenaar komen.
Cerro Santa Ana
Aan het einde van de Malécon kun je de straat Numa Pompilio Llona in. Deze straat staat vol met kunstenaars die hun werk proberen te verkopen. Je kijkt je ogen uit naar de mooie kunst die er te zien is. Halverwege de straat kun je met een trap omhoog. Deze missen we in eerste instantie, maar als we teruglopen zien we hem wel. Je kunt dan Cerro Santa Ana op, de berg waarop de oude wijk ligt. Een zware klim door het weer, maar wel de moeite. De wijk staat vol kleurrijke huisjes.
Boven op de berg is een fort met wat maritieme geschiedenis. Hier zien we een scoutingclub. Nog iets verder omhoog kom je bij een vuurtoren, vanwaar je mooie uitzichten hebt. Ook fijn is dat het hier flink waait: dat zorgt voor wat verkoeling.
Nadat we zijn uitgekeken gaan we een stukje naar beneden. Hier zien we een restaurantje met uitzicht op de rivier waar we goedkoop kunnen eten. Dit blijkt niet echt een goede keuze, want het eten is niet echt lekker.. Als we op hebben gaan we dan ook maar snel weg. Vlak voor we weggaan, roept de man die er serveert ineens tegen een groepje dat ze hun bier weg moeten halen. Blijkt de politie een paar minuten later te komen eten. Of hij nou geen vergunning heeft om te schenken of dat zij te jong waren weten we niet, maar de alcohol mocht blijkbaar niet..
Nogmaals over de Malecón
Dan is het tijd voor de terugweg. We lopen weer de Malecón af richting het andere uiteinde. Onderweg stoppen we even voor een ijsje. Het winkelcentrum aan het andere einde stelt helaas niet zoveel voor: daar hadden we meer van verwacht. Eigenlijk willen we nog even doorlopen, want we willen naar het eiland Santay naast de stad. De brug is echter nog ver lopen.
Daarom besluiten we de bus te nemen. Er is een soort metrobus met een eigen rijbaan die bijna voor de brug stopt. Je moet echter een soort OVchipkaart hebben om erin te kunnen. Gelukkig is er een vriendelijke man die ons zijn kaart uitleent. Wij kunnen die opladen, daarmee inchecken en hem dan teruggeven. Je hoeft namelijk niet uit te checken.
Isla Santay
Met de metrobus komen we aan bij de brug. Je kunt hier overheen lopen of je kunt fietsen huren. De toegang is gratis, je moet je alleen even inschrijven. Als dat gebeurd is gaan we richting het eiland.
Op het eiland nemen we het pad richting het dorpje op het eiland. Dit is een ecodorp, volledig zelfvoorzienend. Ze leven bijvoorbeeld op zonne-energie. Het pad erheen is een soort houten brug. op Isla Santay kun je veel dieren zien, maar het is vandaag vrij druk. Waarschijnlijk komen de mensen uit Guayaquil hier zelf ook op zondag. De brug maakt ook heel veel lawaai, dus echt veel dieren zien we helaas niet.
Het is wel heel groen, dus het is alsnog een mooie wandeling. Na een poosje komen we aan bij het dorpje. Hier lopen we even rond en lopen we nog een stukje van een trail. Door de warmte en het vele lopen van vandaag hebben we het echter wel gezien na een tijdje, dus we besluiten de boot terug te nemen. Op het kaartje staat dat deze je terug naar de Malecón brengt, maar niets blijkt minder waar: we worden afgezet aan de andere kant van de brug..
Terug naar het hostel
We nemen dus maar weer de metrobus terug richting het hostel. We vragen een man of we mogen inchecken met zijn kaart. Dat mag. Maar als ik hem geld wil geven weigert hij: we krijgen het gratis. Wat aardig!
Na een paar haltes van de metrobus moeten we overstappen op een andere. De bus is heel vol en het is er heel heet, dus ik word al snel misselijk. Als we er zijn stap ik dan ook snel uit, op even ergens te gaan zitten. Na een tijdje trekt het weg en wandelen we terug naar het hostel. We komen hierbij nog langs een bezienswaardigheid: de zigzagbrug. Deze brug gaat heen en weer over het water, wel grappig gemaakt.
Vanaf daar is het nog een klein stukje terug. Onderweg zien we nog een leguaan, waar we helemaal enthousiast van worden. Dit tot hilariteit van een paar mannen die ons zien wijzen.
Rond etenstijd begeven we ons weer naar de sneue keuzes in restaurants. Dit keer nemen we de Pizza Hut. We gaan lekker in de koelte zitten en ik schrijf wat in mijn reisdagboek terwijl we wachten op het eten. Na het eten gaan we (koud) douchen en inpakken: morgen hebben we een belangrijke vlucht.. Die maakt meteen een einde aan een drukke reisperiode door Ecuador, met Cuenca als onze favoriet.
In het volgende reisdagboek kun je alles lezen over één van de dingen die bovenaan ons wensenlijstje stond: de Galápagoseilanden!
Meer lezen over deze reis? Bekijk ook de andere delen:
- Reisdagboek #1: Aankomst en Lima
- Reisdagboek #2: Huacachina, Nazca en Arequipa
- Reisdagboek #3: Hiken in de Colca Canyon
- Reisdagboek #4: Titicacameer in Peru
- Reisdagboek #5: La Paz en de Death Road
- Reisdagboek #6: Cochabamba en Sucre
- Reisdagboek #7: Dinosaurussen en Potosí
- Reisdagboek #8: Zilvermijnen en Tupiza
- Reisdagboek #9: Van Tupiza naar Salar de Uyuni
- Reisdagboek #10: Titicacameer en Cusco
- Reisdagboek #11: Incaruïnes en Rainbow Mountain
- Reisdagboek #12: Inca Trail
- Reisdagboek #13: Trujillo in Noord-Peru
- Reisdagboek #14: 6 dagen in de Manujungle
- Reisdagboek #16: Eerste week op de Galápagoseilanden
- Reisdagboek #17: Bartolomé, Española en San Cristóbal
- Reisdagboek #18: Walvis spotten in Salinas
Dit vind je misschien ook leuk om te lezen:
