Reisdagboek #18: walvis spotten in Salinas
En toen was het alweer tijd voor onze laatste dagen in Zuid-Amerika. Na een heleboel prachtige dagtours moeten we afscheid nemen van de Galápagoseilanden. In plaats van een rustig dagje Guayaquil besluiten we heen en weer te reizen naar kustplaats Salinas om walvissen te spotten. Daarna is het helaas tijd om weer op het vliegtuig naar Nederland te stappen.
Zaterdag 5 augustus: Zeeleeuwen op het strand
Na onze laatste dagtour hebben we nog een aantal dagen om lekker te genieten van San Cristóbal, voor we helaas weer terug vliegen naar Nederland. We brengen het grootste deel van de ochtend door met koffie drinken op een terras en foto’s maken van de zeeleeuwen. San Cristóbal barst van de zeeleeuwen, die lekker op de stranden rondom de haven liggen. En ze zijn ook erg fotogeniek!
Een nieuw hotel
Gisteren hebben we bij een aantal hotels gekeken en prijzen vergeleken. Ons goedkope hostel is wel lekker betaalbaar, maar onze douche vinden we echt helemaal niks. Er komt amper water uit en het is ook niet echt warm. We besluiten daarom om de laatste paar dagen te verhuizen naar een ander hostel, namelijk het wat mooiere Mar Azul.
Om niet de hele dag niets te hebben gedaan, besluiten we ook een stuk te gaan lopen. We wandelen van het dorp naar het vliegveld. In principe zou het vliegveld niet ver van Puerto Baquerizo Moreno moeten liggen. Het blijkt inderdaad heel makkelijk te zijn: we lopen er eigenlijk zo heen, over een lange weg rechtdoor. Dit kunnen we waarschijnlijk wel lopen als we terug moeten vliegen.
Nog meer zeeleeuwen
De rest van de dag willen we doorbrengen op een ander strand op dit eiland, dat bekend staat om de grote zeeleeuwenkolonie die er vaak is. Deze is wel in de buurt van het vliegveld. Helaas moeten we helemaal om het vliegveld heen lopen, dus het is een vrij lange weg. Misschien was een taxi toch een beter idee…
Maar na deze ietwat saaie weg komen we toch bij de trail aan die naar La Lobería gaat. Dit is al wat mooier, en na een klein stukje zien we het strand dan eindelijk. We zijn niet de enige hier, maar niets op de Galápagos is écht druk, alleen niet zo rustig als je zou willen. We nemen plaats tussen de zeeleeuwen.
Door de wind is het wat frisser vandaag, dus we hebben niet echt zin om te snorkelen. De zeeleeuwen lijken er hetzelfde over te denken, die liggen lekker op het strand te zonnen. We besluiten hun voorbeeld aan te nemen en ploffen neer op het strand.
Een rustig dagje
Na een poosje op het strand begint het later te worden, waardoor het ook weer afkoelt. We besluiten afscheid te nemen van de zeeleeuwen en lopen terug naar Puerto Baquerizo Moreno. Onderweg zien we nog wat van die gekke zeeleguanen, ook in het zonnetje.
Terug in Puerto Baquerizo Moreno zetten we ons uitrustdagje nog even voort: we doen eigenlijk niet veel meer dan lekker rondwandelen en natuurlijk ergens wat eten.
Zondag 6 augustus: een dagje relaxen op San Cristóbal
Ook op zondag gaan we niet veel meer doen dan genieten van deze prachtige plek. We weten dat we over een paar dagen alweer naar huis gaan, wat heel jammer is: we zouden nog weken op deze mooie eilanden kunnen blijven. We wandelen door Puerto Baquerizo Moreno en filmen de dieren. Ik probeer nog gezellig met een zeeleeuw op een bankje te gaan zitten, maar dat vindt de zeeleeuw geen goed idee.
Hugo doet het beter met de zeeleeuwen, dus die mag best dichtbij komen om ze te filmen. De leukste zeeleeuwen vinden we toch op Shipwreck Bay, een strand redelijk in de buurt van het centrum van Puerto Baquerizo Moreno. Dat heeft een heel toepasselijke naam, want er liggen veel schepen op het strand en zelfs een half gestrande in het water.
We lunchen bij het supergoedkope Lucky’s voor we weer het eiland opgaan.
Snorkelen
Wat we eerder hebben overgeslagen is snorkelen bij Cerro Tijeretas. Hugo ziet het niet zo zitten, want het water is erg koud steeds. Ik vond echter een paar dagen geleden op internet dat thermokleding ook een heel goed idee is als je gaat zwemmen: het schijnt een beetje te werken als een wetsuit. We pakken dus de snorkels, handdoeken en een thermoshirt in en gaan weer richting Cerro Tijeretas.
Er zijn wederom mensen bij de baai, maar we gaan er toch voor. We dalen af over de lavarotsen naar het water en proberen erin te gaan. De mensen voor ons gaan heel langzaam, want het is heel koud. We stappen op het geïmproviseerde trappetje en nemen een duik, zodat we in één keer door zijn. We doen een rondje door de baai.
Al snel zien we een zeeschildpad. Deze mooie dieren blijven bijzonder! Ook zien we een heleboel vissen. Hugo besluit de hele baai te doorkruisen en gaat helemaal naar de andere kant, waar hij heel bijzondere vissen ziet. Na een poosje krijg ik het heel koud en ga ik terug naar de kant.
Het thermoshirt blijkt inderdaad supergoed te werken, het is veel minder koud. Ik heb mijn themorkleding geleend, dus wilde er niet mee het zeewater in, maar het is wel goed om te weten!
De zonsondergang
Eenmaal uitgezwommen drogen we ons af en gaan weer naar het strand Playa Punta Carola. Hier liggen, zoals overal op San Cristóbal, een heleboel zeeleeuwen. We nemen plaats op het strand en kijken hoe de zon langzaam ondergaat.
Voor het echt donker is, lopen we terug naar Puerto Baquerizo Moreno. We vermaken ons nog even door een timelapse te maken van het steeds donker wordende haventje, terwijl we kijken naar een stel zeeleeuwen dat aan het spelen is. Ze springen steeds op een schuin plateau, waar ze dan weer vanaf glijden. Ondertussen zitten ze elkaar steeds achterna, heel grappig.
De dag sluiten we af met een hamburger, want we hebben even geen trek in de menu’s. Gelukkig zit er een restaurant met heel lekkere burgers op San Cristóbal. Daarna gaan we lekker slapen, want morgen gaan we de rest van het eiland verkennen.
Maandag 7 augustus: binnenland van San Cristóbal
Op onze laatste volledige dag op de Galápagoseilanden doen we een taxitour door de hooglanden. We ontbijten in ons hotel en gaan dan de straat op. Daar houden we een taxi aan en vragen of hij deze tour wil doen. Na een beetje onderhandelen over de prijs en stappen we in.
Het is vandaag niet heel helder (dat is vaak zo in deze periode op de Galápagoseilanden), maar gelukkig breekt soms de zon door en hebben we een mooie blauwe lucht. De temperatuur is meestal gelukkig wel goed, zo ook vandaag.
Een kratermeer
Onze eerste stop is Laguna El Junco, een meer in een krater. Beneden bij een kleine parkeerplaats zet de taxi ons af. Zelf lopen we het pad omhoog naar bovenop de berg waarin we de krater kunnen zien.
Het is best warm, dus het is wel even klimmen. Maar het uitzicht boven is het waard: wat een prachtig meer! Erboven vliegen veel verschillende soorten vogels. Tot onze verbazing zien we ook vissende fregatvogels. Deze ‘piraten’ vissen niet zelf, omdat hun vleugels geen olielaagje hebben. Als de vleugels nat worden, kunnen ze niet meer vliegen. Maar blijkbaar hebben deze fregatvogels er wat op gevonden, want zij vissen echt zelf!
We lopen een rondje om het meer heen. Niet veel andere mensen doen dat (er zijn twee mensen als wij komen en er komen in de tussentijd nog twee andere mensen), maar we zijn ook weer niet de enige, want je kunt wel zien dat er mensen gelopen hebben. Aan de andere kant van het meer heb je mooi uitzicht tot aan de kust. En onderweg komen we ook nog een paar koeien tegen.
De volgende stop
Als we ons rondje hebben voltooid, gaan we terug naar de taxi. Hij brengt ons naar de tweede stop, het schildpaddencentrum op San Cristóbal. Op het eiland ligt eigenlijk maar één weg. Deze heeft ons al voor de eerste stop door een ander dorpje geleid en gaat nu verder in de richting van Galapaguera de Cerro Colorado.
In dit schildpaddencentrum neemt de taxichauffeur ons mee naar waar we ons moeten aanmelden. Onderweg komen we al een reuzeschildpad tegen. Bij de aanmeldbalie staat een man die ons wel rond wil leiden: hij is gids. We gaan dus met hem op pad. Hij vindt het heel leuk om Engels met ons te oefenen. Af en toe kunnen we hem helpen door een woord te vertalen vanuit het Spaans.
Net als op alle eilanden is ook hier het broedcentrum om de dieren te beschermen. Deze omgeving voelt het meest natuurlijk. Zonder de gids is er wel weinig informatie, dus we zijn blij met de uitleg.
Aan het einde van de rondleiding vertelt de man ons ook enthousiast over de koffieplantage die hij heeft. We kunnen zijn koffie ook drinken in het restaurant Calypso in Puerto Baquerizo Moreno, dus we beloven dat we dat zullen doen.
Een ander strand
We gaan alweer op weg naar de laatste stop: Puerto Chino. Dit is een heel mooi strand. We worden afgezet op de parkeerplaats en spreken een tijd af met de taxichauffeur. Dan moeten we ruim een kwartier over een trail lopen om bij het strand te komen.
Gelukkig blijkt het een supermooi strand te zijn. Er is één jongen, maar die gaat vrij snel weg nadat wij er zijn. Er is achter dit strand ook een kampeerplek en er staan wat bankjes. We gaan onder een boom zitten (in de zon is het een beetje te warm) om wat te lunchen. Tijdens de lunch krijgen we gezelschap van brutale vinken: ze gaan zelfs op mijn e-reader zitten!
Terug naar Puerto Baquerizo Moreno
Na dit prachtige strand is het alweer tijd om terug te gaan naar Puerto Baquerizo Moreno. We hebben nu nog de middag te besteden. We besluiten eerst maar eens de koffie te nemen van de man van het schildpaddencentrum. Ik houd niet zo van koffie, dus ik ga voor een mandarijnijsje. En dat blijkt een goede keuze, want die is superlekker!
Het terras van Calypso ligt aan het strand bij de haven, waar we dus lekker dicht bij de zeeleeuwen zitten. Als we weer zin hebben om wat te gaan doen, lopen we helemaal de andere kant op, voorbij Shipwreck Bay. Hier kunnen we ons even vermaken met een duikende blue-footed booby. Deze vliegt rond en neemt steeds een duik om vis te vangen, een heel tof gezicht.
De laatste avond
Helaas is het morgen alweer tijd om richting het vasteland te gaan. We besluiten vandaag dus nog een laatste zonsondergang te bekijken. Hiervoor kiezen we het dichtstbijzijnde strand bij Puerto Baquerizo Moreno, Playa Mann. We nemen plaats tussen de andere mensen en de zeeleeuwen om naar de ondergaande zon te kijken.
We eten die avond bij Calypso, waar ze pizza hebben. En dan is het tijd om naar het hotel te gaan en in te pakken..
Dinsdag 8 augustus: van de Galápagos naar Salinas
Vandaag is het helaas alweer tijd om terug naar het vasteland te gaan. We staan op en pakken alles in, waarna we ontbijten en uitchecken. We lopen meteen naar het vliegveld: dit is op San Cristobal maar ongeveer 10 minuten lopen. Ik heb gelezen dat je al uren van tevoren kunt inchecken, dus ons plan is om nu in te checken en dan nog even terug te gaan.
Inchecken
Op het vliegveld zijn we de tweede in de rij. Maar de balie is nog dicht.. Wat een tegenvaller. De jongen voor ons zegt dat hem is verteld dat er over 15 minuten iemand van LATAM komt om de balie te openen. We besluiten dus te blijven wachten.
Gelukkig staat er inderdaad iemand klaar om ons in te checken na ongeveer een kwartier. We geven onze tassen af, die gelukkig nog altijd niet te zwaar zijn. Met onze tickets kunnen we daarna het vliegveld weer uit en terug naar het centrum.
Zeeleeuwen en koffie
We wandelen terug en besluiten nog even winkeltjes te kijken. Als we alles echt gezien hebben, nemen we nog even afscheid van de zeeleeuwen op het strand. We blijven bij ze in de buurt en gaan op het terras van Calypso zitten. Hugo neemt hier nog een kopje Galápagoskoffie en ik een lekker mandarijnijsje.
Na hier een poosje gezeten te hebben slaat het weer om: ook dat is verdrietig dat we weggaan, want het gaat regenen. Gelukkig klaar het snel weer op, zodat we toch redelijk droog terug kunnen lopen naar het vliegveld.
De vlucht naar Guayaquil
Op het vliegveld gaan we in de rij staan voor de tassencontrole. Deze is echter dicht. De meeste mensen zitten op stoelen in het vliegveld, dus die zijn bijna allemaal vol. We besluiten daarom gewoon in de rij op de grond te gaan zitten.
Na een poos wachten gaat de controle weer open en zijn we meteen aan de beurt. De controle is een stuk minder goed dan die in Guayaquil: de tassen gaan door de scanner en dat is het eigenlijk wel. Meer een soort normale veiligheidscontrole. Blijkbaar is het minder erg als je per ongeluk iets mee naar huis neemt?
De vlucht duurt twee uur en is een beetje hetzelfde als op de heenweg. Eerst mooi uitzicht over de eilanden, dan een eindeloze oceaan, waar we twee uur overheen vliegen.
Richting het busstation
Aangekomen in Guayaquil is het tijd om de backpacks te halen en richting het busstation te gaan. Deze is pal naast het vliegveld, dus we besluiten te gaan lopen. De taxi’s hier zijn namelijk ook niet heel goedkoop. Omdat ik heel graag walvissen wil spotten, gaan we last minute nog naar het kustdorp Salinas. Hostels zijn heel duur in Guayaquil, dus we hebben besloten nu alvast die kant op te gaan.
Er is helaas geen handige wandelroute naar het busstation, dus we lopen wel een beetje om. Dat is jammer, want de hitte slaat echt in je gezicht zodra je het koele vliegveld uitkomt. Maar we komen veilig op het gigantische busstation aan.
Daar is het even zoeken naar de ticketkantoortjes, maar die vinden we. De bus naar Salinas gaat bijna meteen, dus we kunnen gelijk instappen.
Waar ligt Salinas?
De bus doet een paar uur over de rit naar Salinas. We komen uiteindelijk in het donker aan. We stoppen bij een groot busstation. Dit is nog niet echt waar we moeten zijn denk ik, maar iedereen stapt uit, dus dit zal het eindstation wel zijn? We stappen dus ook maar uit.
Vanaf hier nemen we een taxi naar het hostel dat we hebben uitgezocht, dat ligt als het goed is in het centrum, vlakbij de pier. We hopen maar dat dit klopt. Gelukkig is de taxi niet heel duur, ondanks dat het best ver is.
Eten aan de boulevard
Het hostel heeft gelukkig nog plek: het is nu laagseizoen in Salinas doordat het winter is. We kunnen dus inchecken en krijgen wat handige tips om ergens te eten. De eigenaar van het hostel heeft een poosje in Den Haag gewoond, heel grappig! Hij kan niet echt Nederlands, maar wel een paar woorden.
Twee straten vanaf het hostel zit je aan de boulevard. Hier lopen we een stukje heen en weer, op zoek naar de aangeraden restaurantjes. We vinden er gelukkig eentje met een heel klein terrasje, waar we gaan zitten. We eten uiteraard vis: onze laatste kans, want morgen gaan we weer naar Nederland.
Na het eten gaan we terug naar het hostel en slapen: morgen een drukke dag.
Woensdag 9 augustus: terug naar Nederland
De volgende ochtend staan we vroeg naast ons bed. We pakken voor de laatste keer de backpacks in en laten deze achter in het hostel. Vanaf daar lopen we richting de boulevard en gaan we op zoek naar een walvistour. Het is even zoeken, maar we blijken naar de pier te moeten. Onderweg komen we een mannetje tegen dat de tours verkoopt. We komen tot een prijs waar we tevreden over zijn.
De man belooft ons dat de tour snel gaat. Hij brengt ons zelfs naar een andere man, want zijn tours beginnen pas om 10.00 uur. We wachten vrij lang bij de pier met twee andere mensen. Zij gaan echter na een poosje weg.
En het wachten duurt maar.. We vragen een paar keer wanneer we gaan. Op den duur moeten we aan het einde van de pier wachten, in plaats van aan het begin.
Eindelijk op pad?
Dan komt er een gids naar ons toe om met ons te praten. Langzaam komen er meer mensen, maar het duurt allemaal echt heel lang. Op den duur ben ik zelfs een beetje boos, want we moeten ook nog met de bus naar Guayaquil en ze zeggen steeds dat we over 5 minuten gaan. Ik vind het een beetje zielig voor de gids, een aardige man, maar we worden er gek van. Gelukkig helpt hij ons en spoort hij de organisatie ook aan om op te schieten.
Om het een beetje goed te maken laat de gids ons eerst bovenop de boot, waar we eigenlijk tijdens het varen niet mogen komen. Omdat de bestuurder dat toch niet fijn lijkt te vinden, krijgen we een nog betere plek: op de voorkant van de boot. Dat is wel fijn, want de boot zit uiteindelijk vrij vol. Zo hebben we goed uitzicht!
Walvistour in Salinas
We zijn nog maar net uit de kust als de walvissen al gespot worden. We zien bultruggen. Deze dieren zwemmen bij Salinas vrij dicht bij de kust, omdat de kust vrij steil afloopt. Het is dus dichtbij het land al erg diep. Er zijn meerdere walvissen die steeds boven komen om te ademen. We volgen ze een beetje. Er zijn drie bootjes en de walvissen lijken zich niet aan ons te storen: ze zwemmen rustig rond.
Elke keer als de dieren ademen kunnen we de dieren zien. Mijn zusje vertelde al dat je een soort ‘spoor’ in het water kunt zien rondom de dieren en dat is ook zo, heel grappig. Ze komen soms ook echt dichtbij de boten: heel bijzonder. Helaas zien we geen opspringende bultruggen.
Eigenlijk al vrij snel gaan we terug naar land, de tour duurt maar een halfuurtje. We varen nog langs een boei met pelikanen en blue-footed boobies. Deze vogels leven ook op sommige plekken langs de kust van Ecuador. Toch leuk dat we nu nog een beetje afscheid kunnen nemen van de vogels.
Ontbijtje
Terug op de kade probeert een vrouw me duidelijk te maken dat ze heel graag een foto van me wil maken. Ik begrijp niet helemaal wat ze bedoelt. Ze legt haar man uit wat ze wil en dat versta ik, dus ik ontdek dat ze wil dat ik met haar dochter op de foto wil. Ze is helemaal verbaasd dat ik Spaans spreek en maakt er gelijk gebruik van: ze wil nu ook dat Hugo erbij gaat op de foto. Die blonde en lange Nederlanders, dat zien ze blijkbaar niet vaak.
Ondanks dat we al heel lang wakker zijn, moeten we nog ontbijten. We gaan bij een restaurantje zitten en bestellen een ontbijt. Gelukkig doen ze op dit soort plekken niet zo moeilijk en kun je om 11.00 uur gewoon nog ontbijten. Ik ga voor een specialiteit uit Ecuador: een bolón de verde, een ‘groene bol’. Dit is gemaakt van banaan. Het is wel lekker, maar niet mijn favoriet.
Terug naar Guayaquil
We halen onze spullen op in het hostel. De man legt ons uit hoe we met de bus naar het busstation kunnen, dat scheelt ons weer een taxirit. Het duurt vrij lang voor de juiste bus komt. We snappen het systeem niet helemaal, want we zien wel vijf keer de bus de andere richting op rijden, maar dan komt hij gelukkig toch. Zo zijn we voor een paar cent op het busstation.
De rit is natuurlijk een stukje en even ben ik bang dat we verkeerd gaan, maar gelukkig stopt hij recht voor het busstation waar we ook zijn aangekomen. Hier kopen we kaartjes voor de bus naar Guayaquil. Deze gaat heel vaak, dus daar hoeven we niet lang op te wachten. Een paar uurtjes (en slechte films) later zijn we terug op de plek waar we ons avontuur gaan eindigen.
Inmiddels hebben we best wel honger. Terwijl ik buiten wacht met de tassen en backpacks, duikt Hugo even de supermarkt in het busstation in om wat te eten te halen.
Naar het vliegveld
We lopen weer vanaf het busstation naar het vliegveld. In Guayaquil is het echt ontzettend heet, dus je zweet je kapot als je deze wandeling maakt. Het is echter heel omslachtig om met de taxi of bus te gaan, want die rijden heel ver om. We wagen ons dus weer aan de hitte en lopen met al onze spullen naar het vliegveld, want zo ver is het niet.
Op het vliegveld ga ik bij de incheckpaal inchecken. We zijn echt ruim op tijd, maar er zijn nog maar twee plaatsen beschikbaar. Die boek ik dus maar, want keuze is er niet echt. Met de geprinte boardingpassen gaan we in de rij staan. Tot mijn verbazing staat er een gigantische rij! Waarom al die mensen zo belachelijk vroeg zijn is me een raadsel.
Afscheid van Ecuador
Als we eindelijk onze bagage hebben afgegeven zijn we er nog niet, want we moeten ook nog officieel Ecuador uit. Hiervoor moeten we onze laatste exitstempels krijgen. Deze rij is gelukkig niet superlang. Als dit allemaal gelukt is, mogen we wachten op het vliegveld. We gaan in een restaurantje zitten, maar hoewel we er vrij lang zitten, komt niemand ons bedienen. Dat vinden we niet heel erg, want dat scheelt ons weer geld.
De wifi is helaas niet zo goed als in de vertrekhal die ons naar de Galápagoseilanden bracht, maar gelukkig kan ik me altijd wel vermaken met een boek. Ook voor het typen van blogposts heb ik niet per se internet nodig.
Stiekem hoop ik steeds dat het vliegtuig overboekt is en dat we nog een weekje mogen blijven, maar helaas is dat niet het geval. We gaan bij het boarden gewoon het vliegtuig in.
De vlucht naar huis
We blijken stoelen te hebben bij de nooduitgang, waarschijnlijk omdat niemand extra heeft betaald voor deze stoelen. Dat is echt heel fijn, want we hebben veel beenruimte! We hebben alleen geen raam, maar kunnen praktisch languit liggen. We zitten wel dicht bij de wc, maar we hebben er niet heel veel last van. Het geeft wel veel licht, maar met ooglapjes kun je prima slapen.
De vlucht verloopt goed. Hugo gaat heel verstandig op bepaalde tijden slapen om een eventuele jetlag te verminderen, maar ik ga lekker films kijken. Zo gaat de vlucht nog redelijk snel voorbij. Af en toe loop ik een rondje, want dat is lekker makkelijk nu we zo uit onze stoel kunnen.
Op Schiphol mogen we het vliegtuig weer uit en Nederland in. De backpacks komen gelukkig vrij snel. We hebben een fijn welkomstcomité, dat ons ook lekker naar huis brengt. En dan een weekje van die jetlag af zien te komen..
We hebben een supertoffe reis gehad en hadden nog veel langer weg willen blijven. Het staat vast dat we nog eens terug moeten naar Zuid-Amerika, al is het alleen al om Ecuador wat meer tijd te geven. Ik zal je tips geven over de bestemmingen die wij bezocht hebben, zodat jij wellicht ooit ook zo’n leuke reis kunt maken.
Meer lezen over deze reis? Bekijk ook de andere delen:
- Reisdagboek #1: Aankomst en Lima
- Reisdagboek #2: Huacachina, Nazca en Arequipa
- Reisdagboek #3: Hiken in de Colca Canyon
- Reisdagboek #4: Titicacameer in Peru
- Reisdagboek #5: La Paz en de Death Road
- Reisdagboek #6: Cochabamba en Sucre
- Reisdagboek #7: Dinosaurussen en Potosí
- Reisdagboek #8: Zilvermijnen en Tupiza
- Reisdagboek #9: Van Tupiza naar Salar de Uyuni
- Reisdagboek #10: Titicacameer en Cusco
- Reisdagboek #11: Incaruïnes en Rainbow Mountain
- Reisdagboek #12: Inca Trail
- Reisdagboek #13: Trujillo in Noord-Peru
- Reisdagboek #14: 6 dagen in de Manujungle
- Reisdagboek #15: De eerste dagen in Ecuador
- Reisdagboek #16: Eerste week op de Galápagoseilanden
- Reisdagboek #17: Bartolomé, Española en San Cristóbal
Dit vind je misschien ook leuk om te lezen:
