| |

Kaapverdië: wandelen in Parque Natural Serra Malagueta op Santiago

Op het Kaapverdische eiland Santiago heb je twee prachtige natuurgebieden: Parque Natural Serra Malagueta en Serra do Pico da Antónia. Maar wandelen daar is nog niet zo makkelijk: zonder georganiseerde tour met gids lijkt het bijna niet te kunnen. Hoe kun je wandelen in Parque Natural Serra Malagueta? Hoe kom je er, welke routes zijn er en is het de moeite waard?

Uitzicht over bergen met veel groen tijdens een wandeling in Kaapverdië op het eiland Santiago.
Uitzicht tijdens de Gongon-trail in Serra Malagueta.

Nadat ons bezoek aan het eiland Brava helaas niet meer door kon gaan door een wilde zee, brachten wij wat extra tijd door op het eiland Santiago. Dat betekende dat we ook tijd hadden om het noorden van het eiland wat beter te leren kennen. Daar hoorde natuurlijk ook een wandeltocht bij.

Wandelen in Parque Natural Serra Malagueta

Het was echter lastig om informatie te vinden over wandelen in het natuurpark Serra Malagueta. In ons hotel in Tarrafal zeiden ze dat we met een tour met gids konden gaan (voor 35 euro per persoon) en ook in het dorp zelf werd dat aangeraden (25 euro per persoon). Maar dat moest toch zonder kunnen? En deze wandeltochten waren maar 3 uur, terwijl we graag een hele dag op pad wilden.

Na veel zoeken en speuren is het ons gelukkig toch gelukt om op eigen houtje op pad te gaan. Hoe we dat gedaan hebben leg ik graag aan je uit!

Hoe kom je in Parque Natural Serra Malagueta?

De makkelijkste manier om het Natural Park te bereiken is vanuit Tarrafal. Uiteraard zijn er plekken dichterbij, maar dat zijn geen gebruikelijke plekken om te overnachten als reiziger op Santiago.

Vanaf Tarrafal neem je een aluguer. In de stad is een plein met alle alugueres: deze kun je vinden voor de mercado municipal. Op dit plein vraag je naar Serra Malagueta. Je wordt dan vanzelf naar een aluguer gewezen. Wij hadden een pick-up met bankjes achterin en geen busje. Dit is meestal een Toyota Hilux en de achterzijde is overkapt, zodat je niet in de zon zit. Voor ons lange Nederlanders betekent dit dat je een beetje moet bukken.

De chauffeur weet waar de aluguer moet stoppen om het park te bezoeken. Hij doet dit dus vanzelf als je het duidelijk gevraagd hebt. De aluguer kost 200 escudos per persoon.

Manouk loopt met dagrugzak over een pad in Serra Malagueta op Santiago, vanaf de zijkant gezien.

Entree en toegang voor Parque Natural Serra Malagueta

In het park vind je een bezoekerscentrum. Als je uit Tarrafal komt staat deze aan de rechterzijde van de weg. Ervoor zijn enkele parkeerplaatsen en bankjes parallel aan de weg.

In het gebouw kun je een kaart aan de muur vinden met verschillende wandelroutes. Deze kaart is ook te koop voor 100 escudos. Tevens betaal je in dit kantoortje entree van 200 escudos per persoon. Dit gebruiken ze om het park te onderhouden.

Let op: je moet de hele dag alles contant betalen, zowel het vervoer als deze entree. Zorg dat je kleine briefjes hebt, want wisselgeld is altijd een ding in Kaapverdië.

Plattegrond met gekleurde wandelroutes in Parque Natural Serra Malagueta in Kaapverdië.
De kaart met alle routes in het park.

Routes in Parque Natural Serra Malagueta

Ze raden in het bezoekerscentrum eigenlijk altijd een bepaalde route aan. Dit is de paarse Eixo Oriental trail. Die vind je met hulp van de medewerker in het kantoor. Het is, als je met je rug naar het entreegebouw staat, naar rechts. Verderop staat er links van de weg een huisje met een slagboom. Dit is de ingang van National Park Serra Malagueta. Hier wordt het bonnetje van de entreeprijs gecontroleerd.

Het pad is vanaf hier heel logisch. Je loopt gewoon over de weg. Elke hoek trakteert op schitterende uitzichten. Als je geen echte wandelaar bent, dan is dit al de moeite: je hoeft niet ver om van het uitzicht te genieten.

Uitzicht vanaf de Eixo Oriental Trail over  bergen en in de verte de zee en blauwe lucht van Santiago in  Kaapverdië.
Eerste uitzicht na een paar minuten wandelen.

Op den duur is er een splitsing in de weg. Links heb je een andere route, de oranjerode Floresta (forest) trail. Rechts en omhoog vervolg je de route die je al liep. Er staat ook een bord met een korte uitleg over wat je kan verwachten. Ze komen allebei weer bij elkaar op den duur, dus in principe maakt het niet uit. Je kunt ook beslissen om heen de ene route te nemen en terug de andere route.

Je volgt het pad helemaal tot je bij een grote antenne komt. Het pad is soms wat steil, maar je gaat maar 300 meter omhoog ongeveer. Het is dus goed te doen. Wij bereikten de antenne na anderhalf uur lopen. En we maken best wat fotostops.

Bij de antenne kun je omdraaien en teruglopen naar de weg. Je bent dan ongeveer 3 uur onderweg.

Het begin van de Gongon Trail in Serra Malagueta kun je herkennen aan een bordje met uitleg over de route.
Het begin van de Gongon-trail.

De Gongon-trail wandelen

Je kunt ook kiezen om verder te lopen. Hugo en ik besloten hier om verder te gaan over de oranje Gongon-trail. Deze is vanaf de antenne nog 6,4 kilometer lang. Wij deden daar 2,5 uur over.

Het nadeel van de Gongon-trail is dat je eindigt in het plaatsje Hortelão en dus geen rondje loopt, zoals je wel doet met sommige andere trails. Hij is echter wel ontzettend mooi.

Let op: als je deze route gaat lopen, zorg dan dat je genoeg water en eten bij je hebt. Je kunt onderweg nergens iets te eten of drinken krijgen, pas weer in Hortelão.

Route naar Hortelão

Vanaf de antenne vervolg je het pad. Dat is niet moeilijk te vinden, er staat gewoon een bord. Het is af en toe steil, maar de route is dan ook aangeduid als moeilijk. Je loopt langs waanzinnige uitzichten steeds verder omlaag.

Op den duur kom je bij een huisje op de berg. Hier kwam bij ons een vrouwtje naar buiten die ons de weg wees. Je loopt bij het huisje links door wat een akker lijkt. Als je verder gaat krijg je weer een keuze. De vrouw bleef bij ons staan kijken, wat fijn was, want ze wees dat we weer links moesten. Ook nog lager kozen we weer voor links. Dit pad is steil en glad, maar zelfs ik ben er zonder vallen af gekomen, dus dat is te doen.

Hugo loopt over een wandelpad in de richting van een klein huisje in Serra Malagueta.
Het huisje waar je langs loopt: ga bij dit huisje links naar beneden.
Manouk loopt van steile helling omlaag met een prachtig uitzicht over de Gongon vallei op Santiago.
Het pad van de Gongon-trail is niet altijd makkelijk, maar wel altijd mooi.

Na deze wandeling door de akkers spreekt het pad weer voor zich. Het is rotsachtig en loopt niet zo makkelijk, maar het is wel te doen. Je gaat door allerlei groen: je kunt zien dat deze kant van de berg een stuk vruchtbaarder is.

Na een tijdje lopen hoort Hugo geritsel in de bomen. Hij kijkt eens goed en dan nog eens: apen! Ze gaan van de boom de rots op en klimmen steeds hoger. We blijven een tijdje staan en maken foto’s. De apen zijn honderden jaren geleden meegenomen van het vasteland en doen het erg goed op het eiland Santiago, dus nu leven ze in het wild. Ze zijn dus zeker te zien in Serra Malagueta als je een beetje oplet.

Vier apen die achter en naast een klein boompje zitten op een rots op het eiland Santiago.
De apen die we onderweg zagen op de rotsen.

Vanaf hier lopen we verder. Als we bij een rotsachtig stuk komen dat een beetje in de schaduw ligt nemen we een pauze. Als je een poosje zit komen de nieuwsgierige hagedisjes tevoorschijn. Tijdens het wandelen hoor je ze voortdurend wegschieten in de struiken, maar nu komen ze steeds dichterbij en zijn ze goed te bewonderen.

Hagedis op een rots in Kaapverdië.
De kleine hagedisjes die je steeds tegenkomt onderweg.

Onderweg passeer je ook nog een stuwdam. In het meer aan de andere zijde staat nog een palmboom die groeide voor het water er kwam. Best een gek gezicht, een stuwdam hier, maar wel logisch met de droogte op Kaapverdië.

Een stuwdam met een palmboom in het meer op Kaapverdië.
De stuwdam.

Het pad vervolgt en blijft duidelijk. Langzaam kom je in de bewoonde wereld. Je loopt door een klein dorp en komt aan de andere zijde van de berg. Hier kun je Hortelão al zien liggen.

Het pad gaat verder en verandert dan in een normaler pad, omdat dit zo te zien vaak gebruikt wordt door de mensen die er wonen. Dit daalt wat geleidelijker en volgt de bergwand. Dan daal je nog meer af en loop je langs allerlei huizen tot je bij de weg komt in Hortelão.

Manouk daalt een trap af, beneden zie je het dorpje Hortelão liggen aan een weg.
Hortelão

Van Hortelão terug naar Tarrafal

Vanaf Hortelão is het zaak terug te keren naar Tarrafal. Er rijden wel alugueres, maar het is onduidelijk hoe vaak. Wij hebben ze wel zien rijden toen we afdaalden. We proberen wat informatie te winnen, maar ons Portugees is niet zo sterk.

Als je vanaf de berg komt en je volgt de weg naar rechts, dan kom je bij de kust uit. Het plaatsje waar je dan bent ligt aan de weg tussen Tarrafal, Calhete (en nog verderop Praia). Rechts heb je Calhete en die weg komt uiteindelijk uit op de hoofdweg naar Praia. Links kun je naar Tarrafal.

Omdat wij niet wisten hoe vaak er een aluguer zou komen en omdat het ook zondag was, besloten we te wandelen naar de kust. Dit is ongeveer 5 kilometer vanaf Hortelão. Het is wel een saaie weg in de zon.

Toen we ongeveer halverwege waren (na ruim 2 kilometer) kwam er een busje aan. Deze stopt als we onze hand opsteken en neemt ons mee naar de kust. Hij stopt een andere wagen voor ons en die wil ons wel meenemen naar Tarrafal. We hoeven de vriendelijke man niets te betalen en stappen weer achterin een pickup. Onderweg gaat deze propvol met mensen.

In Tarrafal stappen we weer uit. Uiteindelijk hebben we ruim twintig minuten gewacht (gelopen) voor we een lift hadden naar Tarrafal: goed te doen dus. Het ritje met de aluguer kost ons totaal 200 escudos.

Een duidelijk slingerend pad langs de bergwand in Parque Natural Serra Malagueta.
Het wandelpad tijdens de Gongon-trail.

Hoeveel kost wandelen in Serra Malagueta Natural Park?

Een tour met gids boeken is natuurlijk makkelijker. Wij verbleven in Tarrafal in bed and breakfast Casa Strela, wat prachtig was. Hier konden wij een tour boeken over de Eixo Oriental. Dit was 3 tot 4 uur en kost 35 euro per persoon. Hiervoor krijg je alles erbij, dus ook vervoer en de gids.

In Tarrafal heb je op het plein voor de kerk een toeristenstand. Hier vroegen wij informatie. Deze man was zelf gids in Serra Malagueta. Hij kon ons wel meenemen voor 25 euro per persoon. Dat ging om dezelfde trail en ook met vervoer.

Wij deden het uiteindelijk op eigen houtje. Dit kostte ons:

  • Aluguer Tarrafal – Serra Malagueta: 200 escudos per persoon
  • Entree Parque Natural: 200 escudos per persoon
  • Kaart: 100 escudos
  • Wandeling/aluguer Hortelão – kust: gratis
  • Aluguer kust – Tarrafal: 100 escudos per persoon

In totaal betaalden wij dus 1100 escudos, dus 550$ per persoon. Dat is omgerekend ongeveer 5 euro per persoon. En daarvoor waren we de hele dag op pad.

Bonen aan een plant op Santiago in Kaapverdië.

Is wandelen zonder gids bij Serra Malagueta veilig?

Dit is de grote vraag. Op Santiago zul je voortdurend horen dat dit niet veilig is. De reden? Niet de paden, zo hebben wij ervaren. Die staan namelijk duidelijk aangegeven. Maar je schijnt lastig gevallen te kunnen worden.

Als je op internet zoekt zie je hier soms verslagen van. Maar deze zijn wel een aantal jaar oud. Ook lees ik verhalen over bewakers in het park die, zodra je zonder gids op pad gaat, zouden gaan bellen naar locals die je dan lastig vallen. Onze ervaring was dit totaal niet: er werd ons bij de entree niet eens een gids aangeboden. Ook waren de locals die we tegenkwamen ontzettend vriendelijk en behulpzaam (zoals eigenlijk overal in Kaapverdië).

Ik denk dus dat dit zeker een probleem is geweest in het verleden. Er is de afgelopen tijd echter geïnvesteerd in het park. Daarom heb ik het idee dat dit nu geen probleem meer is. Maar ik vind het toch belangrijk dit te vermelden.

Delen of bewaren voor later?

Vergelijkbare berichten

6 reacties

  1. Ziet er geweldig uit. Kijk ook voor januari naar vakanties en wie weet. Bedankt voir het duidelijke verslag. Saskia

    1. Hallo Jana! Valt op zich wel mee, het is belangrijk dat de afstand lukt vooral. Verder is het niet heel erg moeilijk, als je maar rekening houdt met hoogteverschil.

  2. Vandaag door Serra Malagueta gehiked met de aanwijzingen van het bovenstaande verhaal. Pad ligt er goed bij en is makkelijk vindbaar door de verf-tekens op de stenen langs de route. Bij grote splitsingen staat een bordje of staat een teken welke kant de goede kant is. (‘=‘ route, ‘x’ niet de route.) Eenmaal bij de antenne aangekomen ook de keuze gemaakt om door te lopen richting Hortelão. Hier waren de paden wat stoffig waardoor ze glad waren, geen serieuze glij-partijen gehad maar de concentratie moest er bij blijven. Bij de afdaling, ongeveer 20 minuutjes nadat je de hierboven beschreven akker hebt gepasseerd is een deel van het pad weggezakt. Iemand heeft hier wat boomstammen overheen gelegd maar dit leek mij onverantwoord om over te steken. Gelukkig was er een pad bovenlangs nieuw aangelegd waardoor we de boomstambrug konden ontwijken. Wel even rustig klauteren om zeker te zijn dat je niet weg glijd (250m in totaal). Verder is het pad goed te doen en de uitzichten zijn fenomenaal. Eenmaal in Hortelão aangekomen hebben we bij het eerste plekje wat we zagen een koude cola gedronken en een fles water gekocht. De eigenaar vond het zo leuk dat we bij hem waren komen zitten dat we ook een glaasje rum aangeboden kregen. Gezien dat we nog overwogen om de route terug te lopen hebben we vriendelijk bedankt. Op de route zijn we een paar locals tegen gekomen die allemaal heel vriendelijk waren en ons op weg hielpen met richting en een tijdsindicatie voor het nog te lopen stuk. Voor de terugweg hebben we toch maar besloten om te liften naar Tarrafal en daar weer terug naar ons beginpunt. Binnen 5 minuten hadden we raak en kregen we een lift tot in het centrum van Tarrafal. Hierna hebben we een aluguer naar het startpunt van de route. Ons hotel (strela mountain lodge) ligt op 5 min lopen van het kantoor van het natuur reservaat.
    Het bijzondere van onze dag was dat er op het kantoor en bij de ingang van het park niemand te bekennen was. We hadden graag onze bijdrage gegeven voor het onderhoud van het park want ze zijn echt goed bezig.

    1. Hallo Wouter! Bedankt voor je uitgebreide verslag. Wat fijn om te lezen dat de route, met korte omweg, nog steeds bestaat en goed te doen is. Ik vond het zelf ook waanzinnig mooi onderweg. Ik ben heel blij dat je wat hebt gehad aan de aanwijzingen. Hopelijk hebben toekomstige lezers weer wat aan jouw toevoegingen. Dat hotel klinkt heel erg goed, ga ik zeker opslaan voor een volgend bezoek aan Kaapverdië!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.