Reisdagboek #2: Huacachina, Nazca en Arequipa
Na onze eerste kennismaking met Zuid-Amerika in de Peruaanse hoofdstad Lima, is het tijd om de rest van het land te ontdekken. In onze tweede week reizen we meteen redelijk door, dus we bezoeken verschillende plekken in Peru. Ik neem je mee naar Huacachina, Nazca en Arequipa.
Maandag 29 mei: duinen beklimmen & Ica
We blijven maar een dag in Huacachina. De duinen schijnen erg mooi te zijn met zonsondergang. Omdat we die bekijken tijdens het racen met de sandbuggy en het sandboarden, besluiten we met zonsopkomst de duinen in te gaan. We willen de camera’s liever niet meenemen met zoveel rondvliegend zand.
We staan dus al om 5.30 uur naast ons bed en beklimmen de zandduin. Dit is veel zwaarder dan gedacht met het mulle zand. We besluiten eerst een lagere duin te nemen, maar komen drie anderen tegen die voor de hoge gaan en gaan dan toch mee. Het duurt uiteindelijk ongeveer 20-25 minuten en dan staan we erg toch echt bovenop.
Het uitzicht is het meer dan waard, ondanks dat het vrij mistig is en we blijven dan ook zeker een uur op de duin, voor we naar beneden gaan. Dit is echter veel leuker: je kunt met grote stappen naar beneden rennen, wat behalve dat het heel leuk is ook heel snel gaat.
Ica
Na een (niet zo goed) ontbijt in het restaurant van het hostel en het boeken van onze tour voor die middag besluiten we naar Ica te gaan, de stad waar Huacachina vlakbij ligt. Met een taxi gaan we die kant op. Ica is overdag nog net zo chaotisch als de avond ervoor en er is stiekem ook niet zoveel te zien. Hugo vindt alle verkeer echter fantastisch, dus we wandelen wat blokken en zitten in het zonnetje in het park op Plaza de Armas.
Na een lunch in een restaurantje in Ica gaan we terug naar Huacachina, want inmiddels hebben we het er wel gezien. We gaan terug met één van de tuktuk-achtige auto’s, wat heel grappig is. Hiervan rijden er veel in Ica. In Huacachina is het met de zon eindelijk een beetje het paradijsje dat je van de foto’s kent, dus we rusten lekker uit tot om ongeveer 16.00 uur onze tour door de zandduinen begint.
Buggyracen & sandboarden
De buggytour vind ik in eerste instantie best wel spannend, want het lijkt me best eng om zo hard door de duinen te scheuren. We zitten helemaal achterin en ondanks dat je goed vast zit, ben ik toch gespannen. Het blijkt echter heel leuk te zijn, ook op de hoge duinen. Het is vaker vergeleken met een achtbaan en hier kan ik me wel in vinden. Het is wel een achtbaan zonder dat je kunt zien waar je heen gaat, dus zeker als we over de rand van een duin gaan is dat spannend.
Af en toe stoppen we voor foto’s en ook voor het sandboarden. Omdat het geen heel hoge kwaliteit boards zijn en het ook redelijk gevaarlijk kan zijn als je niet weet wat je doet, laten ze ons naar beneden glijden. Je gaat op je buik op het board liggen, met je hoofd naar voren, en ze duwen je zo over de rand an de duin omlaag. Dit is zeker de eerste keer best eng, maar eigenlijk ook heel leuk. Samen met een andere jongen uit onze buggy probeer ik een klein stukje te boarden, wat wel gaat, maar omdat we niet zo ver omhoog zijn gelopen, komen we niet ver. Toch leuk om even geprobeerd te hebben.
Na drie keer omlaag glijden begint de zon langzaam onder te gaan en keren we terug naar Huacachina. Hier kijken we nog even uit over een schemerende oasis, voor we afgezet worden bij het hostel. Een heel leuke middag!
Dinsdag 30 mei: vliegen over de Nazcalijnen
Inmiddels hebben we Huacachina wel gezien en we vertrekken dan ook vroeg uit het hostel. Helaas is ons eigen hostel de enige plek waar we zo vroeg kunnen ontbijten, dus we moeten het er weer mee doen. We nemen een taxi naar Ica en van daar de bus naar Nazca. Dit is een paar uurtjes. In Nazca boeken we meteen een nachtbus naar Arequipa. Deze gaat helaas pas om 23.00 uur. Onze backpacks mogen we gelukkig bij de busmaatschappij laten, dus we hoeven niet met alle bagage op pad.
We willen even pinnen, zodat we genoeg hebben voor de vlucht over de Nazcalijnen, en langs de toeristeninfo. De laatste is helaas dicht, pinnen kan gelukkig wel. Onderweg zijn we langs een bureautje gekomen dat zegt ook informatie te hebben, dus we lopen daar naar terug.
De vrouw daarbinnen legt ons van alles uit over de vluchten en bied ons vervolgens een vlucht aan inclusief transfer naar en van het vliegveld voor veel minder dan we verwacht hadden. We zijn even verbaasd, maar ze legt uit dat we nog in het laagseizoen zijn. Hoewel we het een beetje gek vinden (de Lonely Planet noemt een minimumprijs en zegt niets over een laagseizoen) besluiten we er maar gewoon voor te gaan.
De lekkerste kip bij Rico Pollo!
Voor we gaan vliegen willen we eerst eten, want het is al 12.00 uur en we hebben best wel honger na ons vroege ontbijt. Tegenover het bureautje zit een aanrader uit de Lonely Planet genaamd Rico Pollo. Hier komen we binnen. Zodra we de kaart hebben besluit een man aan de tafel naast ons dat hij ons moet helpen. Hij raad ons kip aan.Ik leg uit dat we over een uurtje moeten vliegen, dus dat we wel een beetje haast hebben. Hij neemt het heft in handen en besteld eten voor ons en zorgt er tevens voor dat we dit binnen no time krijgen. De kip is superlekker en de frietjes ook, ze smaken ons echt prima.
Als het bijna 13.00 uur is, regelt de man ook even de rekening, zodat we op tijd zijn. We bedanken hem uitgebreid en gaan terug naar het kantoortje. Het is nog even wachten, maar dan komt het busje van AeroNasca ons ophalen.
De vlucht over de Nazcalijnen
Na een ritje van een paar kilometer komen we aan op het vliegveld. Hier worden we gewogen en moeten we onze tas achterlaten, ook voor het gewicht. Alleen de camera en zonnebril gaan mee het vliegtuig in. We moeten nog een vliegveldtax betalen (dat was ons verteld, dus geen verrassing) en dan moeten we wachten.
Als we worden opgehaald ben ik toch best zenuwachtig. Je hoort vreselijke verhalen over misselijkheid en de vliegtuigjes zijn echt klein. Gelukkig is de copiloot meteen al heel aardig en dat is wel een geruststelling. De twee Peruanen die ook mee vliegen zijn zeker met opstijgen erg bang, dus dat relativeert alweer.
Het uitzicht is meteen al heel mooi. We krijgen wat tips van de copiloot en dan zijn we bij de eerste lijnen: de walvis. Hij legt het heel duidelijk uit en ik zie het meteen. Ondanks alle foto’s blijf ik het heel bijzonder vinden. Op het vliegveld hebben we in een filmpje gezien hoe de lijnen gemaakt zijn en het is bijna niet te geloven dat ze zulke grote tekeningen hebben kunnen maken, zonder ze vanuit de lucht te kunnen zien.
Misselijkheid
Na een poosje begin ik toch misselijk te worden van alle scherpe bochten van de piloot. Achteraf blijkt Hugo dit ook te hebben. Ik maak toch van een aantal lijnen foto’s, hoewel dat de misselijkheid wel erger maakt. De copiloot heeft watjes met een of ander sterk ruikend spul dat moet helpen. Ik wacht echter toch iets te lang om dit te vragen en moet uiteindelijk – sorry, beetje onsmakelijk – toch echt overgeven. Gelukkig zijn ze voorbereid en hebben ze zakjes 😉 Voordeel is wel dat ik me daarna alweer beter voel.
Na ongeveer een halfuur landen we weer veilig. Hugo voelt zich ook flink misselijk, want me wel verbaasd, want normaal heeft hij nergens last van. We gaan met de bus terug naar het bureautje, waar de vrouw ons opwacht. Ze doet wat limoen in ons water (dat helpt volgens haar tegen misselijkheid) en we besluiten even naar het busstation te gaan om bij te komen.
Als de misselijkheid wat is gezakt, lopen we nog wat rond door Nazca. We gaan terug naar Rico Pollo om taart te eten en een beetje de tijd te doden met de wifi. Als het druk aan het worden is, rekenen we af en wachten we de laatste 3 uur in het busstation. Gelukkig zitten er twee Canadezen in de buurt met wie we aan de praat raken. Hun bus naar Cusco vertrekt een uurtje eerder, dus daarna hoeven we niet lang meer te wachten.
In de bus is het vrij druk. We krijgen al snel ons avondeten. Het is geen megasucces (lauwwarme spaghetti), maar toch fijn dat je iets krijgt. Omdat we de afgelopen dagen altijd al rond 20.00 uur sliepen, vallen we erna vrij snel in slaap.
Woensdag 31 mei: zonnig Arequipa
Onze dag begint ook weer in de nachtbus. Door de vermoeidheid heb ik redelijk goed kunnen slapen en word ik pas weer wakker als het licht is, rond 6.00 uur dus. Gelukkig heeft eigenlijk iedereen in de bus geslapen en hebben we dus niet echt last gehad van anderen. De schermpjes in de bussen van Cruz del Sur zijn net als op langeafstandsvluchten, dus je hebt een eigen tv in de stoel voor je. Dat betekent dat je de tijd kunt vullen met film kijken. Ze zijn wel nagesynchroniseerd in het Spaans, maar gelukkig met Engelse ondertiteling.
Niet lang nadat we wakker worden krijgen we ons ontbijt. Weer niet het beste eten ooit, maar toch wel fijn om een broodje, thee en wat lekkers binnen te krijgen. Na een busreis van ongeveer 10 uur komen we dan eindelijk aan in Arequipa.
Vanaf de busterminal nemen we een taxi naar ons hostel. We hebben laten weten hoe laat we zouden komen, dus we worden verwacht en kunnen zelfs onze kamer al in! Dat is prettig, want nu kunnen we een beetje uitpakken en uitrusten. Na even in de kamer te zijn geweest hebben we echter wel weer zin om de stad in te gaan, want het begint ook steeds mooier weer te worden.
Mercado San Camilo
De eigenaar van ons hostel, Casona Moya, geeft ons wat tips, en erna gaan we de stad in. Eerst gaan we naar Mercado San Camilo, een grote overdekte markt. Hier lopen we rond en bekijken we alles. De markt is ingedeeld op wat er verkocht wordt: je hebt fruit, vis, vlees, brood, kaas en ga zo maar door. Echt alles is hier te koop. Na de hele markt over te zijn gegaan, laten we ons overhalen en worden we een kraampje in gesleept. Hier krijgen we een combinatiegerecht van onder andere ceviche (rauwe visschotel) en aardappelen. Niet mijn favoriet, maar wel lekker en ook heel goedkoop.
Nadat we dit hebben overleefd halen we een fruitsapje verderop op de markt. Ik neem een combinatie van allerlei fruit en Hugo met onder andere aardbei. We krijgen een groot glas en het is heel lekker. En als we het op hebben, geeft de vrouw ons nog een beetje extra: dat beetje is bijna een heel glas!
De stad ontdekken
Na deze markt is het tijd voor de rest van de stad. We lopen door naar Plaza de Armas, het centrale plein, en halen een kaart van de stad bij iPeru, de toeristeninformatie. We krijgen ook een kaart van de nabijgelegen Colca Canyon, maar deze is helaas niet heel duidelijk.
Op Plaza de Armas vragen we ook in enkele bureautjes wat informatie over de kosten voor wandelen in de Colca Canyon. Het is ontzettend goedkoop, maar eigenlijk denken we erover om het zonder gids te doen. Omdat we sowieso nog een dagje in Arequipa willen blijven, besluiten we die avond wat meer uit te zoeken en te beslissen.
Op het dak van de kathedraal
Het mooiste gebouw aan Plaza de Armas is toch wel de kathedraal en die besluiten we een bezoekje te brengen. We kunnen mee met een rondleiding, die ons meteen het museum laat zien. En het leukste is misschien nog wel dat we ook het dak op mogen!
We beginnen in de kathedraal, die mooi is met haar lichte kleuren. Het orgel is echt ontzettend groot. Nadat we veel informatie hebben gekregen over de kathedraal, gaan we het museum in. Hier zien we veel goud en zilver, de schatten van deze kathedraal. Het is wel leuk dat we meer leren over de symbolen die ze hier gebruiken.
Aan het einde van de rondleiding gaan we het dak op. Hier kunnen we de bergen en vulkanen zien die Arequipa omringen. Het is een heel mooie en heldere dag, dus we hebben goed uitzicht over de stad. De gids vertelt ons nog iets over de klokkentoren en dan is de rondleiding ten einde.
Uitzichtpunt Yanahuara
Op internet heb ik gelezen over een uitzichtpunt en dat staat ook op de kaart. Het is even een stuk lopen en ik ben natuurlijk veel te warm aangekleed, maar na een poosje wandelen komen we er terug. Gelukkig is het uitzicht het zeker waard, want we hebben hier heel mooi zicht op El Misti, de grootste en bekendste vulkaan bij Arequipa.
Bij het uitzichtpunt zijn ook enkele kraampjes die van alles verkopen. Hier kopen we een klein portemonneetje om een kleine hoeveelheid geld in te doen. Die kunnen we dan bij de hand houden, zodat we niet steeds onderin de tas hoeven zoeken als we iets willen kopen.
Iglesia de San Francisco
Ons laatste bezoekje die dag is aan een klooster. We denken in eerste instantie alleen de kerk San Francisco in te gaan, maar het blijkt dat we een hele rondleiding krijgen door het bijbehorende klooster. Dit is wel erg interessant, maar veel uitgebreider dan verwacht. Ik vind het vooral interessant om te zien hoe mensen kleding laten maken voor Mariabeelden. Het maakt me zeker nieuwsgierig naar het andere klooster in Arequipa, het grote Santa Catalina.
Inmiddels is het donker en hebben we er een lange dag op zitten. Nadat we enkele tourbureaus hebben bezocht voor prijzen voor de Colca Canyon, gaan we nog even langs de markt en halen wat empanadas. Terug in het het hostel rusten we wat uit en eten we de empanadas als avondeten, voor we weer gaan slapen. We hebben toch besloten om de Colca Canyon zonder gids te lopen, dus geen boekingstress voor morgen.
Donderdag 1 juni: verjaardagsfeest!
En dan is het de dag waar ik altijd naar uitkijk: mijn verjaardag! Als ik wakker ben heb ik al een hele rij felicitaties vanwege het tijdsverschil, dus dat is een fijn begin. We ontbijten in het hostel (met tortilla! En het inmiddels vertrouwde brood met jam) en gaan dan de stad in.
Free walking tour
We gaan vandaag meer over de stad leren met een free walking tour. Deze begint in een chocoladewinkel. Nadat de gids even op zich heeft laten wachten, krijgen we eerst chocothee (niet mijn favoriet) voordat we van start gaan. Nu blijkt wel weer waarom we een walking tour altijd de eerste dag proberen te doen, want we zien veel wat we al gezien hebben.
Als de gids begint te praten over een uitzichtpunt voelen we het al een beetje aankomen en ja hoor, we gaan weer richting Yanahuara. Gelukkig heeft hij nog meer te vertellen over deze wijk, waardoor het gelukkig toch nog interessant is. We hebben toch het idee meer te weten over Arequipa na afloop, maar het was niet de beste free walking tour die we hebben gedaan.
Wat echter wel een hoogtepunt is in de tour: Mundo Alpaca! Hier hebben ze allerlei soorten lama’s en alpaca’s. Wij hebben er helemaal nog niet veel gezien deze reis, dus voor ons helemaal leuk. We leren hier ook hoe de verschillende soorten wol zijn en hoe ze het bewerken.
Tijdens de tour zijn we aan de praat geraakt met twee Nederlands die ook rondreizen. Dat is wel gezellig en het is leuk om andere reisplannen te horen. Ze hebben ook wat tips voor Bolivia, wat altijd goed uitkomt.
Lunch met een alpacababy
Na het wandelen dwalen we een beetje rond en kiezen we uiteindelijk een leuk terrasje voor de lunch. Hoewel het eten niet geweldig is, zitten we wel op een leuk plekje. We zitten echter naast een grote groep, waardoor we steeds lang moeten wachten.
Tijdens het eten lopen er door de straat voortdurend twee vrouwen heen en weer in traditionele kleding met een baby alpaca. Ze vragen iedereen of ze op de foto willen met de alpaca, ongetwijfeld moet je daar dan voor betalen. Hoewel de alpaca heel schattig is, vind ik het toch een beetje zielig: het diertje wordt de hele dag de stad rond gesleept.
Santa Catalina klooster
Na de lunch is het tijd voor één van de hoogtepunten van Arequipa, of zo doet de Lonely Planet ons geloven. Dit klooster is ontzettend groot, het lijkt wel een hele wijk. Ze noemen het zelf dan ook een ‘city within a city’.
We komen tegelijk met een Duits meisje binnen. Hier vraagt een vrouwtje ons of we wellicht een gids willen. Na even naar de kaart gestaard te hebben, besluiten we dit samen met het Duitse meisje te doen. Dit blijkt een goede keuze, want het is een gigantisch complex en we krijgen veel informatie. Het grappigste is misschien wel dat het vrouwtje half zo groot is als ik.
Een stad in een stad
Het klooster is in 1579 gebouwd. Het was vrij gebruikelijk in die tijd dat de eerste dochter in een gezin in Arequipa ging trouwen en dat de tweede het klooster in ging. Dit was echter niet goedkoop: de kosten waren net zoveel als waar iemand tien jaar van kan leven. Binnenin het klooster zie je de huisjes van de nonnen. Ook hier zie je verschil in rijkdom: rijker betekende dat je een groter en mooier huis kon kopen.
Vrouwen die het bedrag niet konden betalen, konden bijvoorbeeld in dienst gaan van een rijkere non. Op die manier was het er erg druk. Na verloop van tijd werd dit bedrag afgeschaft. Inmiddels zijn er nog maar heel weinig nonnen en leven zij in een apart, nieuwer deel van het klooster. Dit is niet open voor publiek.
Het klooster is een heel leuke en kleurrijke plek, wat ik zeker een bezoek waard vond. De entree was niet goedkoop in vergelijking met andere plekken in Peru, maar vooral de uitleg maakte het erg interessant. De gids wees ons zelf op een kolibrie! Gek om te bedenken dat deze kleine vogeltjes hier gewoon in het wild leven. Hij zat op een heel klein nestje, erg schattig.
Een verjaardag met taart
We hebben flink wat tijd besteed in het klooster, dus de dag is alweer bijna voorbij. We zijn echter nog iets heel belangrijks vergeten: ik ben tenslotte jarig, dus we moeten taart eten! In onze zoektocht naar een leuke plek om taart te eten komen we nog langs de supermarkt, waar we wat spullen inslaan voor de Colca Canyon de volgende dag.
We kiezen uiteindelijk een aanrader uit de Lonely Planet voor taart. Ik neem citroen-merenguetaart en Hugo chocoladetaart. Beide zijn ze heel lekker, dus dat is een meevaller. Nadat we onze taartpuntjes op hebben, lopen we nog langs de markt. Hier halen we wat laatste dingen voor onze wandeltocht: nootjes en bananenchips.
Dan is het toch echt tijd om naar bed te gaan, want vannacht worden we om 3.00 uur alweer opgehaald voor de Colca Canyon..
Om jullie niet te vermoeien met te lange verslagen, zal ik het vervolg komende donderdag online zetten. Drie dagen in de Colca Canyon, waar we proberen een condor te zien en de hoogte trotseren.
Op de hoogte blijven?
Dan kun je Groetjes uit Verweggistan volgen op Instagram of Facebook. Ik probeer dagelijks een foto te plaatsen (als we internet hebben) op Instagram.
Wat een heerlijke verslagen Noukie, en wauw ik geniet echt zo van die uitzichtplaatjes (en de rest ook hoor 😉
Haha dat snap ik, de uitzichten zijn ook gewoon heel mooi!
Gave verjaardag, klinkt goed! Net als het vliegen over de Nasca lijnen. Wauww!
Dat vond ik zeker ook heel bijzonder. Zo gek dat ze dat konden maken zonder zelf te kunnen zien hoe het eruit zag..
Wat een gave verjaardag, nog van harte gefeliciteerd! Ik zie dat ik weer wat bij te lezen heb dus ik ga ook deel 3 en 4 gelijk lezen 🙂 Wat een mooie reis maken jullie en wat een prachtige foto’s weer!
Wat leuk dat je alles volgt! Het was zeker bijzonder om zo mijn verjaardag te vieren. Bedankt!