| |

Reisdagboek #3: hiken in de Colca Canyon

Ik had in mijn vorige artikel beloofd dat ik donderdag het vervolg zou plaatsen. Voor mij is het nog steeds donderdag, dus ik vind dat ik nog op tijd ben. Maar stiekem moet ik gewoon toegeven dat het er even niet van kwam om te schrijven, dus ik ben ietsje te laat. Ik vind echter dat reizen een goed excuus is! Daarom een dagje later toch nog ons verslag over drie dagen in de Colca Canyon, met foto’s uiteraard. Benieuwd hoe je precies moet lopen als je zonder gids wilt hiken in de Colca Canyon? Dat lees je hier.

Vrijdag 2 juni: condors, Cabanaconde en Llahuar

Op internet heb ik veel informatie gezocht over het wandelen in de kloof zonder een gids. Er staat onder andere veel informatie op de website van het hostel Pachamama in Cabanaconde. Via hen hebben we een busje geboekt dat ons ophaalt bij het hostel en dan afzet in Cabanaconde. Deze komt ons om 3.00 uur ophalen, dus we staan heel vroeg op.

Uiteindelijk moeten we toch bijna een halfuur op het busje wachten, dus we maken ons even zorgen. Ons hostel heeft namelijk geen uithangbord met de naam. Gelukkig komen ze uiteindelijk toch. We zijn bijna de laatste, dus ik zit achterin en Hugo voor me. Geen goede keuze, want ik heb geen hoofdsteun..

Op weg naar de Colca Canyon

Nadat de laatste persoon is opgehaald moeten we een paar uur rijden naar de Colca Canyon, dus we proberen nog wat te slapen. Lastig zonder hoofdsteun, maar het gaat redelijk. Aangekomen in Chivay worden we wakker gemaakt, want hier moeten we de entree van de kloof betalen. Dit is niet goedkoop voor toeristen, maar het hoort er nu eenmaal bij. Ook gaan we in Chivay ontbijten met de inmiddels bekende broodjes met jam.

Na het ontbijt mogen we nog een uurtje de bus in. We raken aan de praat met een Nederlands meisje naast Hugo, Christina. Ik kom er een paar dagen later achter dat zij van de blog The Globe is Dope is en dat we elkaar volgen op Instagram, heel toevallig! Zij reizen al even rond. Christina gaat mee met een tour, dus helaas moeten we later weer afscheid nemen.

Condors
Hugo neemt foto’s bij Cruz del Condor.

Condors kijken bij Cruz del Condor

Een uur later komen we aan bij Cruz del Condor. Dit is een punt waar vaak in de ochtend condors te zien zijn, zover ik heb begrepen hebben ze daar een nest. Door de windstromen zijn ze in de ochtend te zien, want zo dalen ze de canyon in.

De gids zegt dat we een halfuur hebben en we hopen dat we geluk hebben. Dit hebben we zeker, want ik stap de bus uit, kijk naar de kloof en zie meteen twee condors. We hebben een goede plek en er vliegen er zeker vijf. Na even kijken en wat foto’s laat ik Hugo lekker zijn gang gaan met de camera en verken ik de rest van Cruz del Condor.

Cruz del Condor Peru
Een condor bij Cruz del Condor

Cruz del Condor is door zijn ‘garantie’ op het zien van de condor heel toeristisch. Het is dan ook druk en het wordt ook steeds drukker. Verderop is de condor echter niet te zien, dus ik verwijs wat mensen door naar waar ik eerst stond en loop tenslotte zelf ook terug. In totaal zien we denk ik wel zeven condors. Er zijn twee soorten en die zien we allebei.

Cruz del Condor

Cabanaconde

Het halfuurtje vliegt voorbij en we gaan verder met de bus. De groep stapt uit in het minidorpje San Miguel. Wij worden afgezet bij het hostel in Cabanaconde, waar we een goede kaart van de kloof kunnen kopen. Ik vertel de behulpzame man in het hostel over onze plannen om vandaag naar San Juan de Chuccho te lopen en de dag erna naar Llahuar. Hij raad ons aan om de route om te draaien, dus we volgen zijn advies op.

De route het dorp uit is even verwarrend, maar dan vinden we het en moeten we elke minuut stoppen voor een foto. De uitzichten zijn prachtig! En ze worden met de meter mooier. Na even lopen beginnen we met afdalen. Het pad heeft veel stenen, dus afdalen vergt veel concentratie.

Colca Canyon
De rivier Colca beneden in de Colca Canyon

Trails en zon in de Colca Canyon

De zon maakt de tocht zwaar en heet, maar met wat creativiteit knopen we de jassen en truien (het is koud ’s nachts) aan mijn rugtas en smeren we ons goed in. Na een flinke afdaling komen we beneden bij de rivier. De kloof is vernoemd naar deze rivier, de Colca. Onderweg zien we af en toe andere mensen, sommigen met gids, maar wel met kleine groepjes.

Vanaf de rivier gaan we weer een stukje omhoog en lopen we gelukkig in de schaduw. Maar om de hoek moeten we weer een flink stuk omlaag en helaas weer in de zon. Hier lopen we achter een Nederlandse en een Vlaamse vrouw met een gids, met wie we aan de praat raken. We lopen soms samen, dan houden we pauze, dan lopen we door en dan halen we ze in omdat zij pauze houden. Na wat uren lijkt te duren komen we eindelijk aan het einde van de trail en mogen we over een weg.

De weg heeft een brug over de rivier en dan mogen we weer omhoog. Omdat we nu over een weg lopen, is het gelukkig minder steil. Na een halfuur komen we in een minidorpje. Hier staat een verwarrend bord, maar Hugo heeft de twee vrouwen naar links zien gaan, dus dat doen we ook. Na het minidorp moeten we nog een klein stukje omlaag, wederom een rivier over en dan nog 5 minuutjes over een trail omhoog. En dan staat het er echt: Llahuar Lodge!

Relaxen in Llahuar

Het restaurantje heeft een prachtig uitzicht over de rivier beneden en ik loop naar de oudere vrouw achter de balie. Ze schudt ons enthousiast de hand en vraagt of we hebben gereserveerd. Hier word ik even bang van, maar ook zonder reservering mogen we gewoon blijven. Nog een trap af naar onze kamer, maar dan mogen de rugtassen eindelijk af en kan ik mijn zere voeten verlossen van de wandelschoenen.

Op mijn slippers terug naar boven, waar we met de twee vrouwen een cola drinken. Als we een beetje zijn uitgerust willen we de hotsprings verkennen. We trekken onze zwemkleding aan en dalen helemaal af naar de rivier. Hier zijn twee zwembaden van ongeveer 40 graden. Heerlijk! We blijven er heel lang inzitten met nog wat andere gezellige mensen.

Als we het hete water zat zijn, kleden we ons om en gaan we weer naar het restaurant. Hier schuiven we weer aan bij de twee vrouwen en kletsen we tot het eten komt om 19.00 uur. Zoals normaal in Peru krijgen we eerst soep (vaak met pasta of aardappelen erin) en dan een hoofdgerecht. We krijgen rijst en een soort gefrituurde kaas, erg lekker. De maaltijd sluit je altijd af met thee, vaak cocathee of muñathee. Beide blaadjes helpen tegen hoogteziekte en vooral cocabladeren zijn erg populair.

Na het eten gaan we naar bed, want we zijn kapot van het wandelen en morgen willen we op tijd weg om de zon voor te blijven.

Zaterdag 3 juni: van Llahuar naar San Juan de Chuccho

Om 6.30 uur zitten we aan het ontbijt, alle spullen al ingepakt. We krijgen pannenkoeken met boter en jam, sap en thee (ja, weer thee, het is echt een goed continent voor mij), dus we zitten goed vol. Nadat we genoeg water hebben gefilterd voor de dag gaan we wandelen. Het is iets later dan we wilden doordat we te lang hebben gekletst, maar dat is niet anders.

We moeten eerst een stukje terug naar het minidorpje. Vanaf hier moeten we omhoog de berg op. Bij het volgende dorp zou er de mogelijkheid moeten zijn om over een trail te lopen, maar we kunnen het begin niet vinden. Ook verderop kunnen we weer de trail niet vinden. Omdat we niet willen verdwalen, lopen we maar door over de weg.

Cañon de Colca
Prachtige uitzichten in de Colca Canyon.

Langzaamaan komen we andere duo’s tegen die bij ons in de hot springs zaten. De meesten weten nog niet exact waar ze heen willen. Een populaire bestemming is de oase Sangalle, maar omdat alle tours daar ook heen gaan, willen wij liever naar San Juan de Chuccho. Hier lunchen die groepen alleen maar.

Als we de steile weg eindelijk helemaal hebben afgelegd komen we uit bij Mirador de Apacheta, een uitzichtpunt. Hier kun je Sangalle zien liggen in het dal. En ook de steile weg weer omhoog naar Cabanaconde..

Malata Peru
Wandelen richting Malata.

Op weg naar San Juan de Chuccho

Wij lopen door over de weg richting de volgende dorpen. Gelukkig zijn we nu op het hoogste punt en loopt de weg redelijk vlak. Ik heb inmiddels wel een blaar onder mijn voet, dus dat doet best wel pijn. Hoe hij er komt is me een raadsel, want mijn sokken zitten goed en op de schoenen heb ik de hele Vierdaagse gelopen.

In het dorpje Malata pauzeren we even op een pleintje. Dit is wat groter dan de eerdere dorpjes en er is ook een hostel. Vijf minuten verderop is het volgende dorpje, Coshñirwa. Inmiddels hebben we best honger en we zijn het dorpje nog geen minuut binnen of Hugo ziet eten. We dalen een trapje af en daar zitten twee andere mensen te eten, terwijl een oudere man al aan het inpakken is. We mogen aanschuiven en krijgen voor slechts 7 sol een lunch.

Eerst weer de soep, daarna avocado met groenten en een broodje, want de rijst is op. De twee anderen aan tafel is een Duits stel dat al langer reist. Zij gaan eerder weg (want ze waren al eerder begonnen met eten), maar hebben dezelfde eindbestemming. Bendito is zeer blij dat we bij hem zijn komen lunchen en dat we hem fooi geven en geeft ons een tip voor in San Juan.

Afdalen op een trail

Aan het einde van het dorpje moeten we weer een trail op, deze staat gelukkig goed aangegeven. We dalen af en passeren enkele kraampjes met drinken en een plek met allerlei loslopende dieren, zoals kippen. Je kunt zien dat dit de route is die de tours ook lopen, maar dan in de andere richting. Vanaf hier lopen we nog zeker een kwartier door naar beneden en zeggen tegen elkaar dat we blij zijn dat we hier niet omhoog hoeven.

Dan komen we een oud vrouwtje met een ezeltje tegen die omhoog gaan. Ze vraagt waar we heen gaan. Als we San Juan antwoorden, schudt ze driftig haar hoofd. Dit is de weg naar Sangalle, San Juan is de andere kant op! We staren haar vol ongeloof aan, maar er zit niets anders op. Terug omhoog.. Onderweg komen we nog vier Fransen tegen die dezelfde fout hebben gemaakt.

Ezel Colca Canyon
Het dametje met de ezel dat ons de weg wijst.

Op zoek naar de juiste route

Weer helemaal terug bij de kippen wijst het vrouwtje ons het juiste pad. Ik ben er inmiddels een beetje klaar mee en daal in slakkengang af, want dalen doet veel pijn aan mijn voeten door de blaar. Na een lange afdaling komen we bij de rivier en de brug. Of brug.. Er is geen brug te zien. Wel een krakkemikkige houten ladder die over de rivier ligt, maar dat durven we niet. We volgen de rivier een beetje stroomopwaarts tot het smaller is en we van steen tot steen naar de overkant kunnen lopen.

Hier mogen we weer een stukje omhoog en volgen we een redelijk onduidelijke trail langs een kanaaltje. Hij lijkt nooit te eindigen, maar gelukkig komen we op den duur mensen tegen die de andere kant op gaan en zeggen dat we er bijna zijn.

In het dorp komen we eerst langs en lodge, maar we lopen nog even door. Zowel Bendito als de mensen onderweg raden Gloria aan en het duurt niet lang voor we daar zijn. Hier zien we de Duitsers weer en kunnen we uitrusten.

San Juan de Chuccho
De huisjes bij de lodge van Gloria.

Op het dak van de douches staan zonneboilers. Mijn douche is helaas lauw, maar Hugo heeft een warme. Wat een luxe! Na het douchen zitten we even wat te lezen. Naast ons zetten twee mensen een tent op, een Argentijnse en en Amerikaan. We raken wat met hen aan de praat: goed voor ons Spaans.

Het eten is vergelijkbaar met de andere avond en we krijgen zelfs een toetje, een soort combinatie van vla en een flan, heel lekker. Morgen hebben we een flinke klim voor de boeg, dus we gaan erna weer slapen. Het wordt ook flink koud.

Zondag 4 juni: de helse weg terug naar Cabanaconde

We zitten wederom vroeg aan het ontbijt: pannenkoeken met banaan en chocolade. En thee, natuurlijk. Met genoeg water in de tas beginnen we aan de klim. In werkelijkheid moeten we echter eerst dalen, want we gaan voor de laatste keer de rivier over. En dan begint de klim echt.

Ik ga elke drie bochten even zitten, maar in principe gaat het best goed voor het eerste deel. We lopen ruim een uur, misschien wel twee, in de schaduw. Maar dan komt de zon de berg op en het wordt steeds zwaarder. Het is ook mentaal zwaar, want we kunnen helaas niet zien waar het eindpunt is. We zigzaggen door bergtoppen en hebben geen idee waar de laatste is. Erg demotiverend als de top na elke hoek verder weg lijkt.

Colca Canyon
De steile weg omhoog naar Cabanaconde.

Waar zijn de ezels?

Ik denk dat we halverwege zijn als ik echt niet meer kan. Ik ben moe, ik heb het heet en mijn voeten doen heel veel pijn. Hugo besluit daarom mijn tas te dragen, zodat ik alleen water heb. Dat gaat nog steeds langzaam, maar wel al veel beter.

Het duurt echter niet lang voor het Argentijnse meisje ook in problemen komt. Zij draag een grote tas met daarin niet alleen haar eigen spullen en slaapzak, maar ook de tent van de Amerikaanse jongen. Die is echter uren geleden vooruit gelopen en hebben we sindsdien niet meer gezien. Ze wil de tent niet meer tillen en vraagt ons om hulp. Ik draag een deel en Hugo, de superheld, ook.

De laatste zware (kilo)meters

De tijd bijhouden lukt me niet meer echt, dus hoe lang we lopen weet ik niet. Na een poosje is de tent echt te zwaar en geef ik die aan Hugo. Ik neem mijn tas terug (inmiddels niet meer zo zwaar doordat we het water hebben opgedronken) en hij neemt de tent over.

We beginnen nu groepen tegen te komen die afdalen en die ons bemoedigend toespreken: ‘nog anderhalf uur!’ Ik zie het al uren niet meer zitten, maar opgeven kan niet: ik moet toch echt omhoog. Uiteindelijk komt Mirador de San Miguel, die de top van de berg betekent, in zicht, maar hij is nog erg ver weg.

Hiking Colca Canyon
Het pad tijdens de klim naar Cabanaconde.

Op dit punt laat Hugo me achter en loopt hij flink door naar het einde. Voor mij niet leuk, maar ik heb dan ook een vreselijke traag tempo. Na een redelijk lange pauze sjok ik verder en word ik ingehaald door een Peruaanse man. Deze past zich aan aan mijn tempo en begint tegen me te praten. Ik vertel dat ik het zo warm heb en zo moe ben en hij beaamt dit en kletst wat tegen me. Hij blijft me gezelschap houden tot we bij de mirador komen en spreekt Hugo streng toe omdat hij me achterliet. Ik neem het hem echter niet (meer) kwalijk, want ik was ook een beetje deprimerend.

Hugo heeft niet echt een fijne reactie gekregen op het feit dat hij de tent heeft gedragen: het Argentijnse meisje heeft niets meer gezegd en de Amerikaanse jongen was vooral chagrijnig dat hij zo lang heeft moeten wachten. Tot zover behulpzaam zijn dus.

Op naar Cabanaconde

Na een lange pauze moeten we het laatste stukje naar Cabanaconde. Dit is over een asfaltweg, dus minder erg, maar nog steeds doen mijn voeten pijn. We proberen nog te liften, maar niemand stopt helaas. In Cabanaconde kopen we bustickets voor de bus naar Arequipa om 14.00 uur. We hebben nog een uurtje, dus we eten in een hostel hamburgers. Niet de beste maaltijd, maar met honger en zere voeten is het eerste tentje prima.

De slippers die ik aan heb gedaan zijn veel beter, dus dat vrolijkt me weer wat op. We zitten al vroeg in de bus en dat is maar goed ook, want hij is overvol. Veel mensen moeten zelfs staan! Er zijn wel stoelnummers, maar de bus stopt ook in het dorp Chivay. Hiervoor krijg je echter geen stoelnummer, beetje verwarrend dus.

Terug naar Arequipa

Vanaf Chivay heeft iedereen een zitplek en vanaf daar is het langste stuk, We krijgen weer enkele films te zien in het Spaans. Tot groot plezier van iedereen is de tweede film Saving Private Ryan, die met het slechte geluid natuurlijk totaal niet te volgen is in het Spaans.

In Arequipa nemen we een taxi naar ons hostel. Omdat we niet zeker wisten hoe lang we wilden wandelen, weten we niet of er op ons gewacht zal worden. Gelukkig zijn ze thuis en maken ze zelfs binnen een paar minuten onze kamer weer klaar. Een warme douche, schone kleding en een lekker bed zijn precies wat we nodig hebben.

Samengevat was de hike door de Colca Canyon heel erg mooi en zeker een aanrader. Het is echter wel verstandig je voor te bereiden op zware wandelingen, want vooral de laatste dag is erg pittig! Maar dat was het wel waard.

Zelf ook hiken in de Colca Canyon? Ik heb de hele route voor je uitgeschreven.

Maandag ben ik weer netjes op tijd en kun je alles lezen over Puno en het Titicacameer.

Op de hoogte blijven?

Dan kun je Groetjes uit Verweggistan volgen op Instagram of Facebook. Ik probeer dagelijks een foto te plaatsen (als we internet hebben) op Instagram.

Delen of bewaren voor later?

Vergelijkbare berichten

8 reacties

  1. Goed verhaal 📖 en bijbehorende illustraties 📷. Ik kijk dan ook uit naar het vervolg van jullie belevenissen in Zuid Amerika 🌎.

  2. Wat een bijzondere belevenis en mooi verslag Manouk. We kunnen jullie goed volgen. Hugo de foto’s zijn prachtig. Nog veel reisplezier. Groetjes

  3. Oh jeetje, dat laatste stuk klinkt echt als een hel, ik zou er ook zoveel moeite mee hebben gehad. De eerste plaatjes zijn wel echt prachtig (allemaal trouwens), maar jeetje zeg, is die telelens op de eerste foto van Hugo of staat er iemand naast hem? Dat zijn anders wel een hoop kilo’s om extra mee te sjouwen, zeker op zo’n klim omhoog… Petje af!

    1. Haha ja die is zeker van Hugo. Hij sleept het inderdaad steeds mee, maar hij vindt de foto’s de moeite van het slepen waard. En dan heeft hij ook nog een deel mijn tas gedragen..

  4. Het klinkt heel zwaar maar het ziet er echt heel erg mooi uit. Ik wil zo graag naar Peru en deze foto’s laten zien waarom. Wat een geweldige en prachtige natuur zeg! Alleen zo zwaar, zo’n wandeling. Dat laatste stuk klinkt helemaal niet zo fijn, vooral niet met blaren

    1. Ik zou hem zeker op je lijstje zetten Linda, ik vind het prachtig! En Bolivia is ook erg mooi. Ondanks het zware raad ik de Colca Canyon zeker aan, echt prachtig.

  5. Dat klinkt als een zwaar en vermoeiend, maar onwijs gaaf avontuur! Wat een tocht hebben jullie gelopen! Die paadjes zien er niet echt comfi uit met hoogtevrees. En daar heb ik meer last van als ik moe ben. Jammer 😉

    1. Ik heb echt totaal geen hoogtevrees, dus daar durf ik niets over te zeggen. Ik was meer bezig met wanneer we eindelijk boven waren dan met de diepte, haha!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.