| |

Inka Jungle Trek naar Machu Picchu: tips en ervaringen

  • Deze blogpost kan affiliatelinks bevatten. Bekijk de disclaimer voor meer informatie.

Machu Picchu bezoeken is natuurlijk het hoogtepunt van een reis naar Peru: dit wereldwonder hoort er voor de meeste reizigers bij. En het is nóg leuker om in Machu Picchu aan te komen via een avontuurlijke route. De Inka Jungle Trek is zo’n route, waarbij je gaat mountainbiken, wandelen, raften en ziplinen. Maar wat als deze tocht langzaam lijkt te veranderen in een afvalrace? Eén voor één moeten de reizigers afhaken en lijken ze het magische einddoel niet te gaan halen..

Machu Picchu gezien vanaf Machu Picchu Mountain, met Huayna Picchu op de achtergrond.
Machu Picchu gezien vanaf Machu Picchu Mountain.

De Inka Jungle Trek is één van de mogelijkheden om Machu Picchu te bereiken als je niet kiest voor de trein. Bekijk alle verschillende opties in dit artikel over het boeken van de Inca Trail.

Let op: de Inka Jungle Trek wordt ook vaak Inca Jungle Trek, Inca Jungle Trail of Inka Jungle Trail genoemd. De naam die ik echter in de kantoortjes terug zie komen is Inka Jungle Trek, dus die houd ik ook aan.

Allereerst zal ik de praktische zaken met je doornemen en dit artikel eindigt met mijn reisverslag over de Inka Jungle Trek (inclusief bizarre afvalrace..) Klik in de inhoudsopgave op ‘Reisverslag’ als je alleen mijn ervaringen wilt lezen.

Waar boek je de Inka Jungle Trek?

Mijn zusje en ik gingen bij allerlei bureautjes langs. Uiteindelijk kozen wij voor Peru Andean Hop. Deze zit een beetje verstopt, in een gebouwtje. Hier werden we heel vriendelijk geholpen met duidelijke uitleg. Onze groep werd uiteindelijk een mix van mensen die bij verschillende organisaties boeken, dus ik denk eerlijk gezegd dat het weinig uitmaakt wat je kiest.

Er zijn talloze bureautjes in Cusco die de Inka Jungle Trek aanbieden. Wil je meer tours doen rondom Cusco, zoals Rainbow Mountain of the Sacred Valley? Dan kan het slim zijn om deze allemaal te boeken bij dezelfde organisatie, om zo wat korting te regelen.

Drie vrouwen op een wandelpad langs de Inka Trail in Peru met uitzicht op een vallei met een rivier.
Prachtig uitzicht onderweg tijdens de wandeldag.

Wat zit er inbegrepen bij de Inka Jungle Trek?

  • Slaapplaats voor 3 nachten (soms gedeelde kamers)
  • Ontbijt voor 3 dagen (niet op dag 1)
  • Diner voor 3 dagen (niet op dag 4)
  • Lunch voor 3 dagen (niet op dag 4)
  • Vervoer op momenten dat je niet kunt wandelen
  • Entree voor Machu Picchu
  • Ziplinen
  • Raften

Let op: deze laatste twee activiteiten zitten niet altijd inbegrepen! Vraag dus goed wat er inbegrepen zit bij de prijs. Bij onze tourorganisatie zat ook een overnachting in een wat luxer hotel in Aguas Calientes inbegrepen, in plaats van een gedeelde kamer met andere reizigers.

Geel met blauwe ara op een tak in Peru
Een ara die bij een rustpunt op de Inka Jungle Trek te zien is.

Hoeveel kost de Inka Jungle Trek?

De Inka Jungle Trek is typisch een voorbeeld van een trek die je pas ter plekke hoeft te boeken, als je in Cusco bent. Het is niet nodig om deze in Nederland al te boeken. Vaak ben je dan alleen maar duurder uit.

Wij hebben wat rondgevraagd en kregen overal redelijk dezelfde prijzen. Uiteindelijk kozen wij voor een tour die ons 175 dollar per persoon kostte. Dat was ongeveer 155 euro (op dat moment). Dit is voor vier dagen.

Ik besloot om ook Machu Picchu Mountain te beklimmen, want ik was al eens in Machu Picchu geweest. Daardoor betaalde ik 195 dollar, waarbij ik een ticket kreeg waarmee ik ook Machu Picchu Mountain mocht beklimmen. Onderaan het artikel bespreek ik wat ik anders had gedaan nu ik terugkijk: lees dat even als je ook de berg op wilt.

Extra kosten die we gemaakt hebben:

  • Mango ijsje: 1 sol per stuk
  • Hot springs: 10 soles per persoon
  • Kabelbaan (vervoer): 10 soles per persoon
  • Bus van hot springs naar accommodatie: niet opgeschreven, ik denk ongeveer 5 soles per persoon
  • Bus van Aguas Calientes naar Machu Picchu: 39,60 soles per persoon
  • Taartjes in Aguas Calientes: 31 soles
  • Hamburger: 6 soles

Totaal komt dit neer op ongeveer 82 soles per persoon. Dat is ongeveer €22,00. Je moet de kabelbaan nemen (anders kun je gewoon niet verder lopen). Verder gaat eigenlijk iedereen in de hot springs en dan terug met de bus.

De noodzakelijke kosten zijn daarmee 25 soles, de rest is extra. Het duurste is de bus omhoog naar Machu Picchu. Je kunt echter ook lopend, dat kost niets.

Hotelkamer in Aguas Calientes tijdens de laatste nacht van de Inka Jungle Trek
Onze mooie kamer in Aguas Calientes voor alleen ons twee.

Belangrijk om te weten voor je weggaat

Voor je op pad gaat, is het handig om de volgende dingen te weten:

  • Je wandelt een dag over een Inka Trail. Dit geeft het idee dat je dezelfde ervaring krijgt als wanneer je de klassieke Inca Trail kiest, de duurdere tour die je ver van tevoren moet boeken. Laat je echter niet voor de gek houden, want dit is een ander pad. Wat ze bedoelen is dat je over een stuk pad loopt dat aangelegd is door de Inca’s. De ‘echte’ Inca Trail ligt aan de andere kant van Machu Picchu en kun je niet betreden zonder permit.
Welkomstbord tot de Inca Trail tijdens de Inka Jungle Trek
Toegang tot de Inca Trail tijdens de Inka Jungle Trek.
  • Draag op de eerste dag (bij het mountainbiken) niet je wandelschoenen! Je gaat soms door waterstroompjes, waardoor je natte schoenen krijgt. Zorg dus voor een extra paar gympen of sandalen, zodat je wandelschoenen droog blijven.
  • Gebruik je gezonde verstand en doe wat goed voelt. Als je mijn reisverslag leest, zul je zien dat niet alles altijd goed ging. Houd dus vast aan je eigen tempo.
  • Let op met mountainbiken: niet remmen in het water (dan glijd je weg). Rem altijd vooral met je achterrem (links) en niet met de voorrem (rechts). Als je ineens een noodstop maakt en vooral rechts remt, dan sla je over de kop. Als je vooral links remt, dan slipt je achterwiel wellicht weg, maar dan maak je een veel minder harde klap dan wanneer je over de kop gaat.
  • Neem snacks mee. Je kunt onderweg van alles kopen, maar als je vast wat dingen meeneemt, scheelt dat weer.

Paklijst: wat neem je mee tijdens de Inka Jungle Trek?

  • Wandelschoenen
  • Waterfles(sen): in Machu Picchu mag je geen wegwerpflesjes mee naar binnen nemen, dus zorg voor een eigen herbruikbare fles!
  • Waterfilter: ik ging op pad met een handig waterfilter. Deze deed ik in mijn daypack, zodat ik tijdens stops gewoon kraanwater kon filteren. Als je dit niet wilt of onhandig vindt, zorg dan voor kleingeld voor extra water. Er zijn genoeg plekken om dit aan te schaffen.
  • Wandelkleding: het is warm, dus zorg voor kleding die daar geschikt voor is.
  • Extra schoenen voor fietsen/de avonden
  • Badkleding voor in de thermale baden
  • Handdoek
  • DEET tegen muggen
  • Zonnebrandcrème met hoge factor
  • Hoofdlamp: als je naar boven loopt naar Machu Picchu is het buiten nog donker. Een zaklamp is echt onhandig, die moet je vasthouden.
  • Toilettas met standaard benodigdheden
  • Snacks voor onderweg
  • Cash soles in kleine bedragen voor onderweg
  • Paspoort: zonder paspoort geen toegang tot Machu Picchu!
  • Zakdoekjes: er is niet altijd overal toiletpapier.
  • Extra kleding voor in de avonden

Reisverslag: zo verloopt de Inka Jungle Trek

Benieuwd hoe de Inka Jungle Trek eraan toe kan gaan? Dan deel ik graag mijn ervaring met je. Ondanks dat niet alles vlekkeloos ging, vond ik het in elk geval ontzettend tof! En vergeet niet mijn tips na afloop voor wat ik anders zou doen.

Dag 1: Mountainbiken en raften

De wekker gaat vroeg, want we moeten op tijd op pad. We laten een deel van onze spullen achter in onze kamer van het hostel, waar ze die veilig voor ons opbergen tot we terug zijn. En dan gaan we op pad.

Kelly en ik gaan in een busje en er worden steeds meer mensen opgehaald. Als we vol zijn rijden we steeds hoger, naar waar we gaan mountainbiken. Na een poosje rijden (met prachtige uitzichten) stoppen we bovenaan een berg.

We komen het busje uit en krijgen beschermde kleding uitgereikt. Het is niet zo spannend vergeleken met onze kleding op de Boliviaanse Death Road, maar het helpt wel als je valt. Vooral de helm is gelukkig erg goed. We krijgen onze fietsen en Kelly en ik leggen nog een paar mensen uit hoe je de remmen het beste kunt gebruiken. En dan is het tijd om af te dalen.

Mountainbikers komen de berg af tijdens de eerste dag van de Inka Jungle Trek.
Mountainbiken bij de Inka Jungle Trek.

Met de mountainbike omlaag

Het is een mooie weg en het daalt dus ook lekker af. Kelly gaat flink snel, ik ben iets meer naar achteren. Het inhalen is lastig, want niet iedereen houdt goed rechts. Maar behalve dat is het heel leuk. Halverwege is er een stop, om even uit te rusten en foto’s te maken.

Na de stop komt er meer water op de weg: stroompjes die uit de bergen komen en de weg over gaan. Dat is jammer, want mijn schoenen worden kletsnat. Onhandig dat ze dat niet hebben aangegeven. Op den duur zie ik een groepje bij elkaar staan: daar is vast iemand gevallen. Omdat het al erg druk is, fiets ik toch maar door.

Beneden aangekomen zijn er inderdaad een aantal valpartijen geweest. Een Canadees meisje uit onze groep is hard gevallen en heeft erg last van haar elleboog. Maar erger nog: een oudere man uit onze groep is hard gevallen en heeft flink last van zijn heup. Hij is dan ook naar beneden gegaan met het busje. Iedereen geeft hem ruimte, maar ik laat Kelly even een kijkje nemen. Aangezien ze op de afdeling Radiologie werkt heeft ze vaker zere heupen gezien.

Als iedereen weer uit de kleding is rijden we door naar de lunchplek. We tillen de man met wat moeite omhoog de trap op, zodat hij mee kan eten. Kelly vertelt me tijdens het eten al dat het er niet goed uitziet: ze is bang dat hij zijn heup gebroken heeft. Tijdens de lunch besluiten de man en zijn dochter dat het een beter idee is om terug te gaan, zodat hij naar het ziekenhuis kan. Een verwarrend begin van de dag..

Uitzicht over het dal tijdens de mountainbike afdaling.
Uitzicht vanaf het rustpunt halverwege het mountainbiken.

De accommodatie bekijken

Na de lunch brengt het busje ons naar de accommodatie. We krijgen een gedeelde kamer met twee Argentijnse meisjes. De stellen in onze groep krijgen privékamers, maar Kelly en ik worden gezien als soloreizigers, dus wij delen de kamer. Kelly vindt al snel een plek waar we onze schoenen kunnen drogen. We leggen de zolen ernaast en hopen dat het morgen weer droog is.

De accommodatie is prima: meerdere kamers, verspreid over meerdere verdiepingen. We hebben allemaal een eigen bed, wat ook prima is. Niet spectaculair, maar goed genoeg.

Raften over de Urubamba

En dan is het tijd voor onze tweede avontuurlijke activiteit: raften! We gaan het busje weer in. We worden naar het startpunt gebracht, aan de Urubamba rivier. Ze raden ons aan geen schoenen aan te doen, dus die laten we in de bus. Waterschoenen kan natuurlijk wel, maar die hebben we niet bij ons.

We krijgen allemaal een helm en een zwemvest, waarna we uitleg krijgen over het raften. Dan gaan we de boten in. Wij delen de boot met vier Canadezen: twee zusjes en twee vrienden. We scanderen om tegelijk te roeien en hebben het echt ontzettend leuk.

Nog meer afvallers?

En dan, voor ons, slaat ineens een andere raft om. Iedereen zit even als verstijfd en staart geschrokken voor zich uit. Dan roept onze gids ‘We have to save them!’ en we beginnen als een gek te roeien. We hebben uitleg gekregen wat we moeten doen, dus we gaan richting de mensen in het water. Eén voor één hijsen we ze in de boot. Onze bemanning verdubbelt zich, want we blijken heel effectief. Als iedereen uit het water is manoeuvreert onze gids de raft naar de zijkant van de rivier.

Er is ook iemand mee in een kano, die intussen de raft heeft gevangen en hem ook naar de zijkant brengt. Als de geschrokken drenkelingen een beetje gekalmeerd zijn, worden ze terug in de de raft gezet. We gaan weer op pad!

Halverwege het raften stoppen we nog even op een soort modderige zandbank, waar we aan paar leuke spellen met de peddels doen. Daarna raften we het laatste deel van de rivier, tot we weer aankomen bij een plek waar we de bus in kunnen. Wat een toffe ervaring!

Terug in onze accommodatie doen we droge kleding aan. We gaan een paar deuren verder een restaurant in, waar we met de groep genieten van het avondeten. We hebben een heel gezellige groep, dus we kletsen nog even. Maar we maken het niet te laat, want de volgende dag moeten we weer vroeg op pad.

Dag 2: Een lange wandeldag

De wandeldag. Tijd voor het echte werk: vandaag ga je een hele dag op pad. Gelukkig is de beloning goed, want als je wilt mag je aan het einde van de dag lekker plaatsnemen in een thermaal bad. Dat ziet iedereen meteen wel zitten, dus het vooruitzicht doet al goed.

Tijd om in te pakken en aan te schuiven bij het ontbijt. De spullen hebben redelijk goed gedroogd, dus we hoeven niet in kletsnatte schoenen. Alles wat we vandaag niet nodig hebben proppen we in mijn backpack. Voor een paar soles neem ik ook een klein tasje mee van de Argentijnse meiden: zo splitsen we de kosten van het vervoeren van bagage een beetje op.

Na een lekker ontbijtje (pannenkoeken!) gaan we op pad. We starten uiteindelijk iets na 7.30 uur. We wandelen over een brede zandweg door het bos, langs een rivier. Na verloop van tijd komen we bij een kraampje, waar de meeste mensen voor het eerst kennismaken met wat ik altijd ‘alieneitjes’ noem. Zo ziet het er namelijk echt uit! Maar eigenlijk heet het een granadilla. Hoewel mijn bijnaam anders doet vermoeden, is deze vrucht erg lekker.

Opengemaakte grenadilla, waardoor je het vruchtvlees kunt zien.
Een granadilla.

We nemen nu kleinere paadjes door de begroeiing, waarbij onze gids soms even stopt om uitleg te geven over de planten en vruchten. Een kleine plant geeft rode besjes, waarmee je tekeningen kunt maken op je huid. Daar maakt iedereen natuurlijk gretig gebruik van.

Het smalle pad loopt langs de rivier en we stijgen steeds meer. Eens in de zoveel tijd stopt de hele groep, zodat iedereen weer bij elkaar is. Verder lopen we redelijk in ons eigen tempo. Bij één van de stops (nadat we ongeveer 1,5 uur onderweg zijn) kopen we lekkere fruitijsjes voor 1 sol per stuk, gemaakt van bevroren mango in een zakje. Fijne verkoeling op een warme dag. Maar of dat nu zo’n goed idee was..

Mango ijsje in Peru
De mango-ijsjes.

Terug in de tijd: wandelen over de Inka Trail

De route gaat steeds meer omhoog, maar is ook steeds mooier: met uitzicht over prachtige groene valleien en bergen. En dan bereiken we uiteindelijk, na drie uur lopen, het punt waar we naar uitkeken: het begin van de Inka Trail.

We beginnen met een uitgebreide pauze van bijna anderhalfuur. De hele groep komt samen en we kunnen lekker relaxen, met prachtig uitzicht over de vallei en bergen waar we net liepen. We gaan met z’n allen op de foto in Peruaanse kledendracht. Onze gidsen geven ons ook nog wat uitleg over Peruaanse specialiteiten, waaronder cacao en een eng drankje met een slang erin..

Manouk zit op een rand in het café tijdens de pauze van de wandeldag van de Inka Jungle Trek, met mooi uitzicht over een groene vallei.
Uitzicht tijdens de pauze van de wandeldag.

Dan is het tijd om verder te gaan. Het pad is prachtig, waarbij elke hoek mooiere uitzichten lijkt te hebben dan die ervoor. We zigzaggen langs de bergwand en het pad is typisch ‘inca flat’, waarbij je omhoog en omlaag loopt. Het tempo is redelijk verspreid, maar dat is prima, want je kunt alleen het pad volgen.

Na een groepspauze bij een prachtig uitzichtpunt wandelen we door naar de plek waar we gaan lunchen. Hier komen we uiteindelijk rond 14.15 uur aan, na bijna 7 uur wandelen. We lunchen en gaan allemaal lekker relaxen in de hangmatten.

De wandelroute door de Scared Valley.
De prachtige wandelroute.

En voor je denkt dat vandaag een veilige dag was begint het.. Ineens wordt één van de Canadezen uit onze groep erg beroerd. Het wordt steeds erger en uiteindelijk is ze niet in staat mee te wandelen. Er wordt via onze gidsen geregeld dat ze ergens af kan snijden om een taxi te nemen. En ze is niet de enige die zich niet fantastisch voelt.

We gaan verder, want we moeten nog een stukje. En niemand wil in het donker lopen. Na even wandelen komen we aan bij een soort kabelbaan over de rivier. Je zit op een soort plateautje en gaat via een kabel naar de overzijde. Eigenlijk ontzettend leuk om te doen! De kabelbaan wordt met de hand bediend door een local, waardoor je er een paar soles voor moet betalen.

Handkabelbaan tijdens de Inka Jungle Trek: twee mensen zitten op een plateautje, dat een local met de hand naar de overkant trekt.
Op de kabelbaan naar de overzijde.

Omdat het inmiddels is gaan schemeren, moeten we de pas erin houden. Gelukkig is het na de kabelbaan nog maar een uurtje lopen. We komen uiteindelijk iets na 19.00 uur aan bij de thermale baden. Inclusief pauzes hebben we er ongeveer 11,5 uur over gedaan.

Welverdiend uitrusten in de thermale baden

We kleden ons om en plonsen tevreden in het warme water. Er zijn baden van verschillende temperatuur en iedereen geniet er echt van. Na de lange dag wandelen komen onze spieren heerlijk tot rust. We blijven er ruim een uur, tot we allemaal lekker gerimpeld zijn.

Verschillende thermale baden aan het einde van de tweede dag van de Inka Jungle Trek
De thermale baden of hot springs.

Het is mogelijk om terug te lopen naar onze verblijfplaats, maar daar heeft niemand echt zin in. We kiezen er dus allemaal voor om terug te gaan met het busje. Hier moeten we een paar soles extra voor betalen, maar het exacte bedrag heb ik niet opgeschreven.

We krijgen een accommodatie toegewezen. Kelly en ik krijgen een kamer met z’n tweetjes, dus dat is lekker. Ook Kelly voelt zich niet zo top vandaag. We gaan met z’n allen eten, maar een aantal mensen is echt misselijk en eet weinig. Die gaan ook op tijd naar bed, maar desondanks hebben we een heel gezellige avond.

Dag 3: Ziplinen en langs het treinspoor naar Machu Picchu

Gelukkig hoeven we niet zo vroeg op als de dag ervoor, dus dat betekent een soort uitslapen. Kelly voelt zich inmiddels echt niet lekker. Ik besluit dus een apotheek te zoeken in het dorpje waar we verblijven. Ik ga de trappen af en loop de deur uit. Tegenover onze accommodatie zit het restaurant waar we straks ontbijten en de vorige dag ook hebben gegeten. Ik sla rechtsaf en zoek iets wat op een apotheek lijkt. Als snel zie ik een knipperend neonachtig rood kruis, dus ik loop het kleine winkeltje in.

In eerste instantie zie ik vooral opblaasbare banden en andere gekkigheid, maar ze lijken ook medicatie te hebben. Mijn Spaans is gelukkig goed genoeg, dus ik vraag of ze iets hebben tegen misselijkheid. De man geeft me iets mee en legt uit hoe Kelly het moet innemen. Als ik betaald heb ren ik vlug terug naar onze slaapplek.

Ik leg Kelly uit hoe ze alles in moet nemen. We pakken onze spullen in en gaan richting het ontbijt. Daar blijkt ze niet de enige te zijn die zich zo slecht voelt.. Waren het dan toch de mango-ijsjes? Of iets met de lunch? Maar waarom heeft dan niet iedereen last?

Ziplinen over de Urubamba

Dan is het tijd voor datgene waar ik echt naar uitkeek: ziplinen! Dat heb ik nog nooit gedaan. We gaan met een busje naar het beginpunt, waar we een uitleg krijgen. We krijgen allemaal handschoenen en ze vertellen ons hoe we moeten remmen en wanneer. Dan worden we met een busje naar het eerste punt gebracht.

Het is een hoge toren en één van de mannen doet het voor, zodat hij aan de andere kant ook mensen op kan vangen. Spannend! Omdat ik bang ben dat ik anders niet meer durf, klim ik al snel de toren op. En dan gaan we! Spannend, maar heel tof.

Het is de bedoeling dat je na aankomst een stukje doorloopt en dan meteen de tweede lijn doet. Deze gaat over het dal waarin de rivier Urubamba ligt. Dat doe ik dus maar. Aan de overzijde wachten we weer even.

Ziplinen met hoogtevrees

Aan de overkant hoor ik dat Kelly, die al hoogtevrees heeft, de eerste keer zo eng vond dat ze eigenlijk niet verder wil. Maar helaas is dat geen optie. Als je eenmaal begonnen bent sta je steeds op plateaus aan de bergwand, dus je kunt niet anders dan verder. Ik wacht tot ze er is. Om het minder eng te maken, gaat ze nu samen met een gids. Als ze er is, gaat ze bijna gelijk door naar de derde zipline. Ik vind het heel vervelend dat ze niet mag stoppen en dat ik er niks aan kan doen.

Dan is het tijd dat is zelf de derde lijn ga doen. Deze is lekker lang, weer over het dal. Ik heb er wel zin in en laat me vastmaken. En dan gaan we! Zwevend kijk ik vrolijk om me heen. Steeds dichter kom ik bij de overkant en ik ga best hard. Maar de man daar houdt geen bordje omhoog. Dus ik rem niet, want dat is duidelijk uitgelegd. Ik twijfel wel, maar ik vertrouw op de man.

En dan knal ik met een noodgang tegen het stopstuk aan. Ik hoor mensen schrikken. En als ik eraf ben, dan doet mijn hand flink zeer. De man schrikt van mijn boze reactie (toch weer een voordeel, dat Spaans) en pakt meteen het bordje van de grond.

Val ik nu zelf af?

Ik voeg me bij mijn groepsgenoten en trek de handschoen uit. Op de zijkant van mijn hand zit een soort brandplek en een snee. Het is een stuk minder erg dan het klinkt, maar het doet wel goed pijn. Ik ben er ook erg van geschrokken. Gelukkig gebruikt de man nu het bordje weer om mensen te laten remmen.

De vierde lijn mogen we iets geks doen, zoals ondersteboven of als een Superman. Door de harde aankomst durf ik dat niet meer zo goed. Ik zeg ook tegen de man die me helpt dat ik geschrokken ben door de vorige finish, dus hij neemt iets meer tijd en zegt dat door een portofoon tegen de overkant. De laatste lijn gaat weer vlekkeloos.

Mijn zere hand gaat vast vanzelf weer over, dus ik probeer er niet aan te denken. Kelly wacht op me voor het laatste onderdeel: de suspension bridge.

Wiebelend op grote hoogte

We worden met twee kabels aan weerszijden vastgemaakt en gaan over wiebelende planken naar de overkant. Een paar keer, bij de steunpilaren van de brug, moeten we onszelf losmaken en weer vastmaken aan de andere kant. Doodeng! En de laatste stapjes zit je helemaal niet meer vast..

Als we de suspension bridge overleefd hebben, wandelen we naar beneden naar het beginpunt. Hier leveren we alles in. Ik vertel de man daar over het rem-incident. Hij heeft een EHBOdoos en helpt me met mijn hand. Dat scheelt al, ik denk dat hij een soort brandwondengel had. Dat scheelt in de pijn, dus we kunnen weer op pad!

Start van de wandeling van Hidroeléctrica naar Machu Picchu met een bordje 'A-To Machu Picchu'
Begin van de wandeling naar Aguas Calientes.

Busje en lunchen

We gaan allemaal in een busje en rijden naar het beginpunt vanaf waar we kunnen wandelen. Onderaan de berg waarop Machu Picchu ligt kun je een dorp vinden genaamd Aguas Calientes. Dit dorp is echter niet per weg bereikbaar, alleen met de trein. Op de laatste plek die met de auto te bereiken is staat een elektriciteitshuisje, waardoor de plek bekend staat als Hidroeléctrica.

We worden afgezet bij Hidroeléctrica en lopen een stukje naar de plek waar we lunchen. De misselijke helft van onze groep eet weinig en ligt vooral in de hangmatten te slapen. Maar niemand wil opgeven, zo vlak voor we bij Machu Picchu zijn. Ik voel me gelukkig wel goed en de lunch is weer prima.

Wandelen langs het treinspoor

Vlak voor 13.00 uur is het tijd om te gaan wandelen. We lopen langs het treinspoor dat vanuit Ollantaytambo naar Aguas Calientes loopt. Dat kan prima: er zijn maar weinig treinen en ze rijden allemaal erg langzaam.

Trein van PeruRail rijdt over het treinspoor naar Aguas Calientes en mensen lopen langs het spoor.
Even opzij, want de trein moet erlangs.

De route is mooi: de hele omgeving is prachtig. De wandeling is ook redelijk vlak, omdat dat ook nodig is voor de trein. We lopen niet allemaal in hetzelfde tempo. Halverwege wachten we op elkaar en dan weer aan het einde. Dat kan prima, want het is niet zo moeilijk om te verdwalen langs een treinspoor.

Aan het einde wachten we tot we compleet zijn en gaan we binnendoor tot we eindelijk aankomen in Machu Picchu Pueblo, zoals Aguas Calientes ook wel genoemd word. We komen om 16.45 uur bij ons hotel aan.

Hotel en vrije tijd

De verdeling van de kamers wordt gemaakt. Kelly en ik delen weer een kamer met de Argentijnse meiden. Gek, want ze hadden ons een privékamer beloofd.. Maar ik kan niet meer op de naam van dat hotel komen en de gidsen beweren dat ik het verkeerd begrepen heb.

De kamer is krap en de douche is een beetje karig. Zo goed en kwaad als het kan spoel is me toch een beetje af. Dan gaan Kelly en ik Aguas Calientes even in. We wandelen over de overdekte markt, kopen alvast bustickets voor de volgende dag en eten lekkere taartjes bij Boulangerie de Paris.

Hoewel ze graag even op pad wilde, voelt Kelly zich nog altijd niet goed. Ze gaat dus alvast naar bed.

Welkomstbord in Aguas Calientes met grote gekleurde letters.
Welkom in Aguas Calientes!

Avondeten en verhuizing

Alleen ga ik naar het diner in een restaurant vlakbij het hotel. Hier krijgen we nog wat uitleg voor de volgende dag én onze tickets voor Machu Picchu. Het is heel gezellig met eten. Jammer dat de tour alweer voorbij is, want we hebben een heel leuke groep.

Na het eten, al heel laat, krijgen we de mededeling dat we tóch in het verkeerde hotel zitten. Inmiddels kan me dat niet meer schelen, want Kelly slaapt al. Maar we moeten per se verhuizen. Ik protesteer nog flink, maar er is niks aan te doen. Ik haal Kelly uit bed, we proppen onze spullen in tassen en volgen de gids.

Gelukkig blijkt het andere hotel inderdaad heel erg mooi. We hebben een heel grote kamer. Kelly gaat vlug naar bed, ik spring nog even onder de douche om écht goed schoon te worden. Maar dan is het bedtijd, want morgen moeten we vroeg uit de veren.

Dag 4: op naar Machu Picchu!

De wekker gaat vroeg. We willen op tijd bij de bussen zijn. Kelly vindt mij (terecht ook) echt te langzaam. Ik zeg dat ze maar vast moet lopen. Dat doet ze dus ook. Ongeveer tien minuten later verlaat ik ook het hotel. Ik geef de sleutel af bij de balie en begin te lopen.

Bij de bussen sluit ik aan in de rij. Er rijdt al een bus weg, dus ik besluit Kelly niet te zoeken in de drukte en sluit achteraan aan. Maar na een poosje wachten komt iemand me vertellen dat ik in een andere rij moet. Bijna iedereen in de groep heeft een ticket voor 6.00 uur, maar ik voor 7.00 uur, omdat ik de berg op ga. Daarom moet ik met een latere bus.

Compleet gefrustreerd kan ik uiteindelijk pas meer dan een uur later een bus in, waardoor ik vlak voor 7.00 uur boven ben bij Machu Picchu. Ik laat mijn tas achter bij de bagagegarderobe en ga naar de ingang, waar de gids op me wacht. Kelly heeft mijn ontbijtje aan hem gegeven om te bewaren, zodat ik nu eindelijk ook iets kan eten. Binnen kan ik me bij de groep voegen.

Machu Picchu Mountain beklimmen

We krijgen een korte uitleg over Machu Picchu, waarna ik samen met een ander stel uit onze groep weg moet om de berg te beklimmen. We moeten namelijk tussen 7.00 en 8.00 uur naar boven.

De klim is steil en veel: ik begin om 8.00 uur en kom pas om 9.39 uur boven aan. Het zijn dan ook talloze treden, wel 2670! Gelukkig is het uitzicht waanzinnig. Na iets minder dan een uur, rond 10.30 uur, daal ik weer af. Dat gaat sneller, ik doe er iets minder dan een uur over.

Manouk met haar armen in de lucht op Machu Picchu Mountain met achter haar in de diepte Machu Picchu.
Prachtig uitzicht vanaf Machu Picchu Mountain.

We moeten nu wel haasten om op tijd terug te zijn bij de busjes naar Cusco. Daar moeten we namelijk om 15.00 uur zijn, dan vertrekken ze. Ik haast me naar de uitgang.

Talloze trappen en langs het spoor

Dan begint het pas echt. We moeten vele trappen af om weer onderaan de berg te komen. En dan is het weer tijd voor het hele stuk langs het spoor. Mijn benen worden wiebelig van de duizenden treden die ik heb gelopen en ik ga veel te langzaam. Kelly ziet het al gebeuren dat we de bus gaan missen, dus ze draagt een stuk mijn tas. En ze zet er flink de pas in, zodat ik niet te veel kan treuzelen.

Kelly loopt met volle tas over het treinspoor naar Hidroeléctrica.
Kelly draagt alle spullen omdat ik te traag ben.

Gelukkig zorgt deze strenge legerleiding ervoor dan we binnen drie uur van bovenaan Machu Picchu bij de busjes zijn. We hebben zelfs tijd om nog even te zitten en wat kouds te drinken bij Hidroélectrica. En dan begint het eindeloze wachten tot onze namen omgeroepen worden.

Terug naar Cusco

Het is gedoe en chaos, maar uiteindelijk vinden we ons busje. De weg terug is hels, want we schudden als een gek heen en weer en ik word hartstikke misselijk.

Bij een pauze voor diner haalt Kelly een hamburger voor me voor 6 soles, zodat mijn maag weer wat tot rust komt. Gelukkig heeft een groepsgenootje medicatie tegen reisziekte, zodat ik diep in slaap val tot we weer aankomen in Cusco. Hier zijn we pas midden in de nacht, waar we uitgeput teruggaan naar het hostel. Wat een tocht!

Wat had ik achteraf anders aangepakt?

Als ik het opnieuw had mogen doen, had ik een paar dingen anders gedaan. Mijn zusje en ik hebben het hier over gehad en we kwamen ongeveer tot dezelfde conclusie.

  • Voor 45 dollar hadden we de trein terug kunnen nemen. Deze vertrok erg laat, waardoor het al donker zou zijn. Dat vond ik zonde, dus we besloten het niet te doen. Achteraf had ik hier sowieso wel voor gekozen. Met deze trein hadden we de vierde dag veel meer rust gehad. We hadden veel meer op ons gemak in Machu Picchu kunnen rondkijken. Ook was ik echt heel moe van al het lopen, dus was die terugweg langs het spoor bespaard gebleven.
  • Het busje van Hidroeléctrica terug naar Cusco was vreselijk. We zaten niet goed, het hobbelde als een gek en ik werd er heel misselijk van. De trein was echt een stuk comfortabeler geweest. Ik kreeg van een lief Canadees meisje uit onze groep een middeltje tegen misselijkheid, waardoor ik knock-out ging in het busje (heb ik altijd met die medicatie). Dat heeft me er echt doorheen gesleept.

Zou jij deze tour naar Machu Picchu doen?

Delen of bewaren voor later?

Vergelijkbare berichten

8 reacties

  1. Mooie foto’s en leuk geschreven! Nog altijd jammer dat ik Machu Picchu heb overgeslagen. Wij zijn richting het Noorden gegaan en dit gecombineerd met Ecuador. Was absoluut heel gaaf, maar Machu Picchu mag je eigenlijk niet overslaan, als je dan toch aan die kant van de wereld staat.

    Een reden om nog een keer te gaan.

  2. Wat een leuk reisverhaal. Heel plezant om te lezen. Bedankt voor de nuttige tips, ik neem die zeker mee op mijn reis naar Peru.
    Groetjes uit België

  3. Hoi Manouk!

    Super waardevolle info. Thanks.
    Wij vragen ons nog wel twee dingen af;
    1. Op andere sites wordt aangegeven dat je je entree voor Machu Picchu (ver) van tevoren moet boeken om zeker te zijn van toegang. Echter geef jij hier in het artikel aan dat je deze trekking vlak van te voren lokaal kan boeken inclusief entree?
    2. De Inka Jungle Trek is via andere organisaties (bijv. TreXperience & Alpaca expeditions) veel duurder dan jullie in het artikel aangeven. Het lijkt exact dezelfde tour. Weet jij toevallig waar het verschil ‘m in zit? Of is het in de tussentijd gewoon (veel) duurder geworden?

    Goed om te weten is dat we reizen in juli (midden in het hoogseizoen).

    Alvast hartelijk bedankt voor je reactie!

    Mvg. Pim

    1. Vraag 1 hebben we inmiddels kunnen beantwoorden en kwam voort uit een leesfout ;). Het betrof hier tickets voor ‘Machu Picchu Mountain’. Omdat de capaciteit hiervan behoorlijk beperkt is.

    2. Hoi Pim! Je had zelf al antwoord gevonden op een vraag, maar toch nog even voor de volledigheid.
      1. De entree voor Machu Picchu kan je in principe nog vrij kort van tevoren boeken. De entree voor de berg Huayna Picchu is altijd al snel uitverkocht. Dit zou ik dus ook boeken. Zelf kon ik nog Machu Picchu Mountain op toen ik vlak van tevoren boekte. Dan boek je dus een dag of 5 voor je daadwerkelijk gaat. Ik had toen niet het vroegste tijdslot, maar 1 tijdslot later. Voor mij was dit prima. Als je besluit één van de bergen op te gaan zou ik absoluut ervoor kiezen een nachtje in Aguas Calientes te slapen na je bezoek óf de trein terug te nemen (de trein van 23.00 uur was bij ons niet heel duur, ongeveer 40 dollar). Ik deed dat niet en dan moet je echt haasten.
      2. Kijk je nu op internet naar de prijzen? Als je van tevoren via internet boekt betaal je echt VEEL meer dan als je ter plaatse boekt. Sommige mensen op onze tour hadden wel 4x zoveel betaald als wij. Daarom raad ik altijd aan om het ter plekke in Cusco te boeken. De prijzen kunnen wel gestegen zijn, want er is wel veel gebeurd de laatste tijd, maar zou niet ineens megaveel duurder moeten zijn. Als je het wilt kun je het meteen boeken, je kunt dan ook een week later weggaan bijv. Maar niet online boeken dus! De enige die je echt online van tevoren moet boeken is de Inca Trail, de originele dus. Daar heb ik ook een artikel over.
      Ik reisde mijn eerste keer in Peru ook in het hoogseizoen.
      Hopelijk helpt dit!

  4. Ik zie nu je reactie pas, had verwacht dat ik een mailtje zou krijgen wanneer je zou reageren :). De online prijzen voor de trekkings gaan allemaal richting de 600 euro. Ook voor de hierboven beschreven Jungle Trekking. En als je dan op de officiële ticket-website kijkt voor Machu Pichu is er nog maar weinig beschikbaar. Maar ik neem aan dat alles is opgekocht door de tour-organisatoren en er daar dus (lokaal) wel beschikbaarheid is. Maar je gaat toch twijfelen en wil het niet missen.

    Heel erg bedankt voor je reactie in ieder geval!

    1. Hi Pim! Je moet de e-mails geloof ik zelf aanzetten. Maar goed om te weten, dan kan ik mensen in de toekomst ook even mailen. Ik snap je twijfel! Maar mensen gaan voortdurend last minute. Ik raad je aan meteen te gaan kijken als je in Cusco bent, dan ben je nog wat flexibel met je vertrekdatum mocht het pas een paar dagen later kunnen bijvoorbeeld. Kun je in de tussentijd Cusco bezoeken of andere dingen in de omgeving. Of juist andersom, meteen de trekking en dan andere dingen 🙂 Je mag me ook altijd mailen als je nog ergens mee zit!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.